BORING AKO WAG BASAHIN!

Ok, eto ay storyang hango sa walang kabuluhang pag-iisip ng isang taong kagaya ko. Kaya naman kung sa tingin may tino ka pa sa sarili at walang balak sirain ang buhay mo abay ngayun pa lang binabalaan na kita, UTANG NA LOOB WAG KA NANG MAG-PATULOY PA!! Pero kung trip mong sakyan ako (I mean ang trip ko; maxado kang berde magkakasundo tau nyan) sige lang tumuloy ka sa mundo kong magulo... Bago ang lahat ako nga pla si Kit. Sa hinabahaba ng litanya ko kanina ngayun ko lang nasabi pangalan ko sensya na ha!!? Simpleng mag.isip at walang yabang sa sarili, hindi naman dahil sa mahirap kami eh kuri (as in kuripot) lang talga siguro ako. Oi d madaling maghanap ng pera sa panahon ngayon! Pero ok seryoso na alam kong takam na yang malilibog nyong utak kaya naman ikekwento ko na kung ano ba talga nangyare, hahaa lol anyare??!

chapter one I - what the eff??

Mikoy o michael, yan yung pangalan nung collegue ko. Maangas, rakista, astig at higit sa lahat gwapo. But the thing is hindi ko sya bet. Very opposite kasi sya ng ideal guy ko pwera lang sa gwapo sinu ba naman gusto ng pangit. But anyways yun nga si Micoy eh ultimate crush ng lahat at kala mo naman kung sinung umasta. Mayabang kasi kaya nakakainis. One day habang nag.ca-calls ako lumapit sakin si Micoy "Kit what time lunch mo?", d ko nilingon pero sinenyasan ko mga 5 he just smiled and walk away which is d ko naman din pinansin watever!! Lunch came in (FYI call center po trabaho ko baka mag taka kayo sa scheds ko hahaha) dumeretso ako ng pantry, sa hallway may tumapik sakin sabay akbay, OMG C Prince! Ang namumukod tanging lalaking crush ko haaaaay ang gwapo talga ang bango shet naka akbay pa sakin. "Musta na seryoso maglakad ah?" "Ehhee aus lang naman kuya pa lunch na ko ikaw?? Nag.lunch kana ba??" "Uhm pa.lunch pa lang sabay na tayo?" *ting* "sure"

yung susunod wait lang d ko mahagilap sa files ko taympers /*brb*

ok nakita ko rin yung karugtong so let's proceed.

so ayun, nag kasabay nga kami ni Kuya Prince mag-lunch and upon entering the cafeteria este pantry pala I saw someone waiving at me, at first akala ko namamalik mata lang ako but na realize ko tama nga,, c Mic kinakawayan ako. Himala? I mean ba't ako kinakawayan? so nilapitan namin sya sa table. "Ui Kit sabayan mo na ako mag-lunch wala ako kasama eh." "Ha? eh may kasabay rin ako si Kuya Prince eh" teka? is it just me oh nakita kong biglang lumungkot ang muka ni Mic? "Ah sige Kit sabayan naang natin yang friend mo para rin naman kasing walang ibang pwesto sa pantry" sabi ni Prince. "Ah ok, uhm ok lang ba sayo Mic?" "oo naman basta ikaw" aba? anyare ba't biglang naging ganto tong taong to? eh d naman kami close? naisip ko kasi talagang nakaka panibago si Mic. But I just ignored it, ayoko namang bigyan ng meaning yung ginagawa nito. Siguro nauntog lang to. But enough talking to myself tinanong ko na rin c Prince anong oorderin nya and we end up having the same meal. The lunch went good, very casual ang conversation naming tatlo. nauna nang tumayo si Kuya Prince kasi baka daw ma over break sya

so ang ending kami na lang dalawa ni Mic ang naiwan which is very AWKWARD! parang may gustong sabihin sakin si Mic pero nahihiya ata, ayoko aman tanungin nahihiya rin ako so smile lang lagi binibigay ko everytime na magtatama ung tingin namin and he do the same.

chapter II - you? me? together way home?

yung chapter two nasa utak ko pa wag mag worry i'll be posting it as soon as masulat ko na ok!

Ok so may binago ako sa sistema ng writing ko kasi I find it hard to read a conve na tuloy.tuloy so pasenya na kung pangit yung pag-kakasulat nung first chapter amature writer lang ako, so wala akong pakialam kahit walang bumasa ng storya ko THE HELL I CARE WALA AKONG PAKIALAM SA MGA PANGARAP NINYO!!! but to make my POV short let's proceed then

CHAPTER II

Pauwi na ko ng bahay ng biglang may motor na huminto sa harapan ko and to my surprise it was Mic.

"Tara sabay na tayo hatid na kita sa inyo"

"Nope I'm fine hehehe" sabi ko, and infairness sinu kayang tanga ang kayang tumangi sa isang gwapong lalaking magpapasabay sayo sa motor nya, malamang sa malamang ako yon!

"Sige na Kit pls?, sige na sobrang init pa naman din maarawan ka at tsaka pareho lang naman tayo ng way diba?" sabay tawa ng baliw

"Hindi wag na kakahiya naman, umuwi ka na Mic para makapag pahinga ka na rin" sabi ko sabay lakad.

And I was shocked sa susunod nyang ginawa, bumaba sya ng motor then sinabayan ako paglakad.

"Hey what are you doing?" -ako

"Sinasabayan ka, ayaw mo naman umangkas sa motor ko so sasabay na lang ako sayo mag-lakad" sabi ni Mic while smiling.

Pakers naman to ano bang probema nito may saltik ba sa utak tong taong to? Mag-papakahirap maglakad para lang sumabay? Shunga? Sabi ko sa sarili ko.

"Mic naman ang kulit mo, anu ka ba nagpapakahirap ka lang, dali na balikan mo na yung motor mo dun umuwi ka na"

"Eh bat ba kasi ayaw mong sumabay sakin? Wala rin kasi akong kausap while driving eh or pauwi ng bahay kaya ok lang kahit mag.commute ako pauwi basta ang may makausap"

"Nge?! Ang kulit mo sige na nga aangkas na ko pasaway ka" I said to him while wondering, as in kelangan lang pala nya ng kausap bat d na lang yung mga tropa nya isabay nya or yung mga kare na girls na halos mamatay-matay mapansin lang nya

And his face lit up, "talaga? Then shall we go then?"

"As if naman po Mic may choice ako, and napaka-arte ko naman ko tatangihan pa kita at tsaka makulit ka rin kasi eh" napapatawa ko na lang na sabi sa kanya.

So ang ending ayun nga angkas sa motor ako.

"Kumapit kang mabuti ha,"

"Ay naman Mic ayoko naman siguro damputin ng duguan sa kalsada no?"

"Syempre di naman mangyayari yun I'll drive safely ngayon pang naka-angkas ka. But just to be sure yumakap ka na lang sakin wag ka dyan sa gilid kumapit"

Say what now? Ako? Yayakap? No way! First and formost hindi kami close and secondly heler di talaga kami close XD and there is no way nagagawin ko yun.

"Hindi Mic ayus na ko dito keri na, ano ka ba,"

"But I wanna make sure na safe jan sa pag.angkas mo so just do what I say," he said with full authority and "concerne" should I say? And since hindi naman talaga ako sanay mag motor so wala akong choice kundi sundin yung utos nya kesa naman pulutin ako sa daan and God I can't afford to happen.

So naka angkas ako sa motor ni Mic at the same time naka yakap sa kanya, at kung inaakala nyong nakaka kilig mali kayo! Nakakailang! Habang nasa byahe napansin ko na parang mali ata ang dinadaanan namin.

"Ui MIC hindi naman dito and daan papunta samin ah?"

"We're going to east wood"

"Teka wait naman kala ko ba ihahatid mo ko sa baha ngaun naman eastwood punta natin?"

"Yup maaga pa naman wala rin naman tayong shift pareho mamaya so why don't we enjoy this day akong bahala sayo" sabi nya

"Eh teka taympers wala pa tayung tulog and ang usapan ihahatid mo lang ako ngayun gala bigla? Kidnap ba ito?" Nakailing kong sabi.

"Hahaha grabe naman sa gwapo kong ito mukha ba kong kidnapper? Basta samahan mo lang ako nayung araw na ito gusto ko lang mag-enjoy. And napapansin ko rin kasi d ka masyado sumasama sa gala ng group natin so eto igagala kita" he said

Ayoko na ring maki pagtalo pa so tumahimik na lang ako, wala na talga akong choice kundi sumama. Ano ba naman kasing masamamng espirito yung sumapi sa lalaking ito naman. Pero may point rin kasi si Mic ang alam ko lang puntahan eh bahay at trabaho lang, tamad kasi akong gumala or sumama sa mga gimik-gimik or; outing-outing na yan ayokong amining KJ ako pero ganyan talaga ako. Minsan nga feeling ko di ako nag-eexist sa team namin eh kasi nga I'm not joining them kun may mga trip sila.

Infairness na lang din kay Mic all this time ba binabantayan nya ko? Hindi na taymingan lang siguro.

-oh teka ang yung karugtong ha weyt lang