'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~

23.BÖLÜM

✨ lütfen bölüm hakkında yorum yapmaktan çekinmeyin, ki bende ona göre hoşunuza gitmeyen birşey varsa düzelteyim 😊✨

"tamam kerem tamam iniyorum şimdi"

Telefonu kapatıp hızlıca çantama koydum, odamdan çıkıp salondaki Tuğçe ve yunusun yanına gittim. Bugün Filiz teyzelere çay içmeye gidecektim, hem gergin, hem heyecanlıydım, şimdide kerem sürekli aşağı inmem için arayıp duruyordu. Salona geçtiğim de koltukta yayılmış Tuğçe ve yunusa seslendim

"Ya hadisenize, kerem bekliyor"

"Bizi mi bekliyor kızım seni bekliyor"

"Yunuscum sizde çıkmayacak mısınız evden?"

"Üf tamam çok konuşma"

Yunus hızlıca ayağa kalkıp kapıya gitti, ben sabır çekerek çantamı aldım, kapıya doğru ilerlerken Tuğçe omuzlarımdan tutup durdurdu

"Kızım sakin olsana biraz ya"

"Çok mu belli ediyorum"

"Hemde nasıl, rahat ol biraz"

"Çok gerginim Tuğçe ya, çekiniyorum biraz"

"Çekinecek birşey yok canım, hem keremde yanında olacak sakin ol"

"Öyle de, ne bilim... Nasıl davranıcam, nasıl konuşayım filiz teyzeyle?"

"Kendin gibi davran yeter canım benim, sanki ilk defa görüşeceksiniz hee"

"Ama evlerine gideceğim bu sefer başka"

"Rahat ol kardeşim benim, sıkma kendini, sen kendini ne kadar sıkarsan o kadar batırıyorsun herşeyi"

"Sağol ya, içime su serptin resmen"

Tuğçe gülerek çıkış kapısına doğru ilerledi

"Hadi hadi gidelim, kuma aşağıda ağaç oldu"

Tuğçe'yle evden çıkıp ayakkabılarımızı giyinirken, Tuğçe'ye mızmızlanarak

S: "Yaa demesene kereme kuma diye"

T: "Öyle ama, ayrıca o da bana diyor"

Y: "ona bakarsan sende benim kumamsın sedacım"

S: "hadi be ordan, asıl sen benim kumamsın"

T: "yaa yunus, siz bizimle mi sevgilisiniz, yoksa Keremle sen mi sevgilisiniz belli değil hee"

Tuğçe'nin bu dediğine hem katıldım hem de güldüm. Kapıyı da kilitledikten sonra beraber asansöre binip aşağı indik, kerem otoparkta arabadan çıkmış arabaya yaslanmış vaziyette telefonu ile uğraşıyordu. Yunus uzaktan ıslık çalıp keremi dürttü

K: "Vayy evlatt"

Y: "naber evladım"

deyip birbirilerine sanki uzun süredir hasret çeken sevgililer gibi sarıldılar. Yunus hala keremi ahtapot gibi sarmışken ben yunusun kollarından tutup ikisini ayırdım, Tuğçe'de ikisi ayrılır ayrılmaz yunusu kolundan hızlıca çekip koluna girdi

S: "abartmayın ama he sizde"

T: "bence de"

Y: "noluyor yaa, niye ayırdınız bizi"

deyip ikisi kollarını açıp birbirlerine tekrardan sarılacakları esnada Tuğçe ile ben aynı anda partnerlerimizi birbirimize doğru çektik, ben kereme doğru eğilip

S: "kerem abartma istersen"

K: "ne ya sarılıyoruz sadece"

T: "sorunda bu ya, yunusa ben bile öyle sarılmıyorum"