Yıllar sonra tekrardan cesaretimi topladım. Belki unuttun beni çocukların ve eşin ile mutlu bir hayat yaşıyorsun. Ama ben her gece rüyamda senden başkasını görmüyorum. Unutamıyorum,
aşamıyorum seni. Ne yalan söyleyeyim aslında hiç de unutmak istemiyorum. Hep ilk günlerimizde ki halinle kalmak istiyorum. Bana şefkat ile bakan o gözlerine son bir kez daha bakmak istiyorum. Mümkün değil biliyorum ama bu umudum da olmazsa freen, gerçekten yaşamak için bir sebep bulamıyorum. Sana neden yazıyor olduğumu merak ediyorsunudur ki haklısın da. Seni özledim. Başka bir sebebe de ihtiyacım yok zaten. Seni kaybettiğim günden beri özlüyorum ama anca yazma cesaretini bulabildim. Sana seninle ilk tanıştığımız günden yok olduğumuz güne kadar her şeyi kendi gözümden anlatmak istedim. Belki sen çoktan unuttun ve hayatına devam ettin ama ben yapamıyorum. Her gün tekrar seninle olan anılarımı yaşıyor gibi hissediyorum. Kaçamıyorum bundan. Özür dilerim. Umarım bu mektupları okursun,cevap vermeni beklemiyorum ki büyük ihtimalle de vermeyeceksin. Yine de okuduğunu düşünerek yazacağım her şeyi. Lütfen diğer mektubumu bekle. Seni seviyorum.sevgilerle becky
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İndelible Memories | Freenbecky
Fanfictionsen sadece kameralar önünde kendin olamıyordun,ben ise sadece kameralar önünde kendim olabiliyordum sana bir tek o zaman aşka bakabiliyordum.