" ចឹងក៏បាន...អ្ហឹម!!"ឮបែបនេះជុងហ្គុកក៏ញញឹមឡើងហើយថេយ៉ុងក៏បន្ទន់ជង្គង់ធ្វើការចាប់ក្រសោបកូនប្រុសរបស់នាយសង្ហារពេញៗដៃហើយក៏ស៊កចូលទៅក្នុងក្រអៅមាត់បឺតជញ្ជាក់យ៉ាងស្ទឹតជំនាញតែម្តង។
" អ្អាស៎...."ជុងហ្គុកខ្ងាំសក់ក្បាលរបស់ថេយ៉ុងនាយងើបមុខឡើងខាំមាត់បង្ហាញពីកាយវិការសុខស្រួលដែលថេយ៉ុងកំពុងតែផ្តល់ឲ្យនាយ។
" ជុបៗ...." សម្លេងជញ្ជាក់ចេញពីមាត់របស៊ថេយ៉ុងយ៉ាងទំនង ថេយ៉ុងសម្លេងមើលទៅកាន់ជុងហ្គកជាមួយនឹងកែវភ្នែកមូលក្រឡង់របស់គេ។ គេមិនយល់សមថាហេតុអ្វីកូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុកកាន់តែបឺតជញ្ជក់កាន់តែមានឪជារសដែលធ្វើឲ្យគេដកចិត្តសឹងមិនបាន។
" អ្អាស៌...ថេយ៍អូនពូកែពេកហើយ...." ជុងហ្គុកស្រែកថ្ងូរពេញបន្ទប់ទឹក។
.ខ្វាច...!! ទីបំផុតកាកសំណល់របស់នាយក៏បានបញ្ចេញមកខាងក្រៅបានសម្រេច ទឹកកាមរបស់ជុងហ្គុកត្រូវបានបាញ់បញ្ចូលទៅក្នុងមាត់របស់ថេយ៉ុង ហើយថេយ៉ុងក៏លេបចូលគ្មានសល់មួយដំណក់។
" បងសូមទោស មើលចោះប្រឡាក់មុខរបស់អូនអស់ហើយ...ចាំបងជូតឲ្យ...."ជុងហ្គុកបន្ទន់ជង្គង់ចាប់ស្មាររបស់រាងតូចទាំងសងខាងរួចក៏ពោលឡើង។
"អ្ហឹមជុង...." បើស្តាប់តាមសម្តីរបស់នាយនាយដូចជាបុរសម្នាក់ដែលមានការទទួលខុសត្រូវតែជាក់ស្តែងគឺនាយអោនទៅប្រើអណ្តាតលិឌរលាស់ទៅលើផ្ទៃមុខរបស់គេទៅវិញ?
" ផ្អែមណាស់ ...ជុបៗ..." ជុងហ្គុកងើបមុខចេញពីថេយ៍រួចក៏ពោលឡលងសឹងនឹងអោនមុខទៅបឺតជញ្ជក់មានគេម្តងទៀតម្តងនេះជុងហ្គុករុកអណ្តាតចូលជ្រៅ...ពួកគេបានផ្តល់ទឹកមាត់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដផយគ្មានការរអើមអ្វីសូម្បីតែបន្តិច។
" ជុង ..កុំអីអូនថាបានហើយ..." ដៃរវៀមរបស់ជុងហ្គុកបានស៊កចូលទៅក្នុងអាវស្តើងរវា់ថេយ៍តែក៏ត្រូវស្រមៃខ្លួនរបស់គេចាប់ទាន់មិនឲ្យបន្តទៀត។
" តែ....."ជុងហ្គុកហាក់បីដូចជាចង់ទាមទាឲ្យថេយ៉ុងផ្តល់វាឲ្យនាយឥលូវនេះតែក៏ត្រូវថេយ៍និយាយកាត់....
" អូនថាអត់គឺអត់ហើយ ...ពួកយើងប្រញាប់ចេញទៅវិញទៅ...." មិនដឹងយ៉ាងមិចនោះទេអារម្មណ៍របស់ដេយ៉ុងក៏ចាប់ផ្តើមមួម៉ៅឡើងភ្លាមៗព្រមទាំងស្រែកនឹងរុញជុងហ្គុកឲ្យចេញពីគេទៀតផង?
