Krwawy Zegarek

Rozdział 9

Ostatnia granica

Lena wybiegła z korytarza, czując chłodne powietrze na twarzy, ale nie zatrzymała się ani na chwilę. Coś w tej grze zaczynało ją przerastać. Z każdym krokiem, z każdą odpowiedzią, znajdowała się coraz głębiej w tej dziwnej rzeczywistości, a czas stawał się nieubłaganym wrogiem. Czuła, że nie może już ufać niczemu, ani nikomu. 23:09:45. Zegar na jej nadgarstku tykał, jakby każda sekunda przybliżała ją do jakiejś niewyobrażalnej katastrofy.

Nagle, przed nią pojawiła się kolejna brama. Była inna niż poprzednie – wyższa, masywniejsza, z dziwnymi symbolami, które Lena od razu rozpoznała. Wydawały się znajome, ale tylko w jakiś dziwny sposób. Kiedy zbliżyła się do niej, zauważyła, że po obu stronach bramy stały figury – ogromne posągi, przypominające wojowników z dawnych czasów. Z ich twarzy biła chłodna determinacja, jakby czuły obecność intruza.

Na bramie widniał napis:

„Jeśli chcesz przejść, musisz zrozumieć, co jest ważniejsze – wolność czy przeznaczenie?”

Lena poczuła, jak jej serce bije szybciej. To pytanie brzmiało jak pułapka. Wolność czy przeznaczenie? Co to miało znaczyć? Czy chodziło o to, co wybierze, czy o to, co już zostało jej zapisane? Przeznaczenie – czy to oznaczało, że nie miała już wyboru? Wolność – czy oznaczała, że może uciec od tej gry, czy może to tylko iluzja?

Zegar na jej nadgarstku nieustannie odliczał. 23:08:30.

Zrozumiała, że czas nie jest tylko narzędziem w tej grze – on jest częścią tej zagadki. Czuła to w kościach, że odpowiedź nie leżała tylko w słowach. Musiała wybrać, ale musiała to zrobić świadomie, w zgodzie z tym, co już do tej pory przeżyła.

Lena spojrzała na posągi. Wyglądały na gotowe do walki. Były symbolem siły, ale czy siła oznaczała wolność? Czy walka była o to, by przejść dalej, czy o to, by zaakceptować coś, co miało nastąpić?

„Wolność”, pomyślała. „To jedyna droga, którą mogę wybrać.” Musiała wierzyć, że ma kontrolę, że to jej wybór, nie zaplanowany przez innych. Bez względu na to, co mówią zasady, wolność była jej celem.

Zdecydowała się. Wyszeptała cicho:

– „Wolność.”

W momencie, gdy wypowiedziała te słowa, posągi poruszyły się. Z ich ust wydobył się głośny, metaliczny dźwięk, a brama zaczęła się powoli otwierać. Lena poczuła, jakby cały świat nagle zadrżał. Zegar na jej nadgarstku zatrzymał się na chwilę, jakby czas zawahał się przed jej odpowiedzią. 23:08:00. Ale to nie był koniec. Drzwi otworzyły się, ukazując zupełnie nową przestrzeń.

Przed nią rozciągał się ogromny plac, pełen ludzi. Ale coś w tym wszystkim było niepokojącego – ludzie stali nieruchomo, jakby zamrożeni w czasie. Lena poczuła, że w tej chwili weszła w coś, czego nie potrafiła jeszcze pojąć. To było coś większego niż tylko gra. Czuła, że tu nie chodziło tylko o jej przeżycie. Była częścią czegoś, co ją przerastało.

Na środku placu znajdował się wielki, kamienny tron. Na nim siedział mężczyzna w ciemnej pelerynie, jego twarz była zakryta. Wyglądał, jakby czekał na nią. Zegar na jej nadgarstku znowu ruszył, a na ekranie pojawił się komunikat:

„Znalazłaś się w samym sercu tej gry. Twoja decyzja będzie miała konsekwencje, które zmienią wszystko. Wybierz mądrze.”

Lena podeszła ostrożnie, nie wiedząc, co ją czeka. Wolność, przeznaczenie – te pojęcia zderzyły się w jej głowie. Wiedziała, że odpowiedzi na te pytania nie były już takie proste. Wzrok mężczyzny pod peleryną przyciągał ją, jakby kazał jej zbliżyć się, jakby znał odpowiedzi na wszystko.

Zanim mogła zadać jakiekolwiek pytanie, mężczyzna przemówił, jego głos był pełen władzy:

– „W końcu rozumiesz, że nie ma wyjścia. W tej grze nie chodzi tylko o ciebie. Teraz musisz zdecydować, co chcesz zrobić z tym, co masz w rękach. Ty jesteś tą, która ma przejąć kontrolę. Zrób to teraz.”

Zegar na jej nadgarstku wskazał 23:07:00.

Mężczyzna zerwał pelerynę, odsłaniając swoje oblicze – był to ktoś, kogo Lena już kiedyś widziała. Ktoś, kto obserwował ją przez cały czas.

To był on.

W tej chwili Lena zrozumiała, że to nie jest tylko gra. To była próba, test jej samej, jej zdolności do podejmowania decyzji, a teraz wszystko zależało od niej. Od jej wyboru.