Lalaine x Jake

III

"Ayoko nga diba? Di ka ba nakakaintindi na ayoko nga uminom nyan. Lahat ba ng pasyente niyo dito pinipilit niyo kapag ayaw?"

He's been here for almost a month now at walang oras na di sya nagrreklamo kay Paul everytime na pinapainom ng gamot.

"Ako na, Paul. Puntahan mo na yung sunod na pasyente." tumango lang sya saakin at umalis na.

"Hi, Jake. Bakit ayaw mo uminom ng gamot mo? Gusto mo ba ulit sumikip ang dibdib mo mamaya?"

Nakahiga ito patalikod saakin.

Maybe because he was spoiled by his parents kaya ganito sya. Also, sometimes din is their condition itself. As a Doctor, I need to be more patient with them.

"I will not be okay kahit inumin ko yan." simpleng sagot nito.

"You will be okay, Jake. Look at me." matagal bago ito tumingin saakin.

Minsan nagrereklamo at inaartehan din ako ni Jake pero minsan kinakausap ko na sya na malumanay eh sumusunod naman.

Nginitian ko ito. Assuring him that everything will be okay.

"Jake, I know nahihirapan ka sa sitwasyon mo ngayon. I've been with different patient and I've been watching them fighting. You can tell me if there is a problem. Wala ka bang tiwala saakin?" malumanay kong tanong dito.

Dahan dahan itong umupo at tinignan ako.

"Im tired of fighting. I can't do this anymore. Kahit naman inumin ko ito, wala na ring pag asa. Doc, what if mamatay ako?" malungkot ito.

"What if you'll live? Bakit kasi yan ang iniisip mo? You have to look at the brighter side, hmm?" tinignan ako nito ng matagal.

He might be spoiled but I know deep in his heart he wanted to live longer.

I smiled nung kinuha nya na ang gamot at ininom ito.