Arcanum Institute of Philippine Sorcery

Prologo

Sa hilaga ng Pilipinas, sa probinsya ng San Agos, nakatago ang isang lugar na nababalot ng hiwaga: ang Arcanum Institute of Philippine Sorcery. Sa loob ng institusyong ito, ang mga mangkukulam ng Liwanag, Apoy, Tubig, Hangin, Lupa, Anino, at Puwang ay hinuhubog upang mapanatili ang balanse ng pitong espiritu ng kalikasan. Ngunit sa lilim ng katahimikan, may banta na unti-unting sumisilang-isang banta na maaaring magpabagsak sa buong mundo.

Sa pinakamalalim na bahagi ng kagubatan ng San Agos, isang ritwal ang nagaganap. Sa harap ng altar ng basag na kristal, isang malupit na tinig ang umalingawngaw: "Dumating na ang oras ng pagbagsak ng mga espiritu." Ang tinig na ito ay kay Datu Silakbo, ang pinuno ng mga engkanto ng dilim, na naghahangad sirain ang balanse upang likhain ang mundo ayon sa kanyang sariling kagustuhan.

Sa gitna ng kaguluhan, isang bata mula sa lungsod ng Sinag-Araw ang napili upang maging tagapagtanggol ng Liwanag: si Jael Lumina. Ngunit hindi tulad ng ibang tagapagtanggol, si Jael ay naiiba. Sa murang edad, ipinanganak siyang mahina sa koneksyon sa Liwanag, at sa mga mata ng marami, tila hindi siya karapat-dapat sa kanyang kapalaran.

Ngunit ang tadhana ay bihirang mali. Sa Arcanum Institute, unti-unting matutuklasan ni Jael ang kanyang lakas-hindi lamang sa mahika kundi sa tibay ng kanyang puso at isipan. Sa kanyang paglalakbay, haharapin niya ang mga pagsubok ng bawat espiritu at matutuklasan ang lihim na nakatago sa likod ng mga elemento.

Ngunit habang lumalakas si Jael, lumalakas din ang puwersa ng dilim. Ang ritwal ni Datu Silakbo ay nagiging mas malapit sa katuparan, at ang balanse ng San Agos ay nakasalalay sa kamay ng isang batang mangkukulam.

Sa dulo ng lahat, matutuklasan ni Jael na ang pinakamakapangyarihang sandata ay hindi mahika ng kalikasan-kundi ang katatagan ng kanyang kalooban.