Love Mo Ba Ako o Joke Lang?

CHAPTER 1 - Si Crush, Si Bestfriend, at Si Kape

“Bes, ano bang ginagawa mo diyan? Para kang tanga!” sigaw ni Ayla habang nagmamadali akong hilahin mula sa corner ng cafeteria.

“Huwag ka nga maingay!” sabi ko, mabilis na tinakpan ang bibig niya. “Tinitingnan ko si Liam. Huwag kang epal!”

Bumuntong-hininga si Ayla at sinabunutan ako nang mahina. “Sophia Isabelle Cruz, ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na huwag mong gawing teleserye ang buhay mo? Kung gusto mo siyang kausapin, lapitan mo! Hindi yung parang stalker ka diyan!”

“Pwede ba, Ayla, tumigil ka muna diyan? Serious moment ko ‘to!” ibinulong ko habang pilit na sumisilip sa pagitan ng mga tao. Nasa kabilang table si Liam, nakaupo kasama ang barkada niya. Ang ngiti niya? Aba, pang-movie poster! Ang ngiti ko nga sa ID picture ko, mukhang galit sa mundo!

“Serious moment daw,” sabay irap ni Ayla. “Eh sa tingin ko, joke lang ‘to, bes. Kumbaga sa inyo ni Liam, walang title card.”

Napasimangot ako. “Ayla, kung hindi ka supportive, huwag ka na lang makisawsaw.”

“Hindi ako nakikisawsaw, bes. Concerned lang ako. Diba sabi mo, mahal mo na siya? Kung mahal mo talaga, bakit hindi mo gawin ang unang move?”

Tumigil ako. Pinikit ko ang mata ko at huminga nang malalim. “Ayla, mahal ko nga siya, pero paano kung hindi niya ako mahal?”

“Eh ‘di edi wow?” natatawang sabi niya. “At least, alam mo. Huwag kang tatanga-tanga diyan, bes. Ang mundo, hindi para sa mga torpe.”

Bigla kaming natahimik nang marinig naming tumawa si Liam. Napatingin ako sa kanya, at sa totoo lang, para akong nawalan ng ulirat. Ang gwapo niya talaga, lalo na kapag tumatawa. Ano bang nasa tubig nitong taong ‘to at ganito siya kagwapo?

“Bes, may laway ka na sa baba,” bulong ni Ayla habang pinupunasan ang pisngi ko ng tissue.

Nag-init ang mukha ko. “Ang OA mo! Wala namang laway!”

“Wala nga, pero ang landi mo kasi masyado,” tukso niya. “O, ayan, paalis na sila. Ayaw mo ba siyang sundan?”

Napatingin ako kay Liam na tumayo na, dala ang kanyang backpack. Tumigil siya saglit at tumingin sa direksyon namin. Napalunok ako. Oh my God. Tumitingin ba siya sa akin?

“Bes, ayan na! Lumapit ka na!” halos isigaw ni Ayla habang tinutulak ako.

“Ayla! Huwag! Nakakahiya!” pigil ko, pero huli na. Mabilis akong napadiretso sa direksyon ni Liam. Tumigil siya, nakangiti.

“Sophia, okay ka lang?” tanong niya, halatang nagtataka.

“Uh… eh…” para akong natuyuan ng laway. Ano bang sinasabi ko?!

“Parang lagi kitang nakikitang tumatambay diyan sa gilid ah,” dagdag niya, sabay kindat. “May gusto ka bang sabihin?”

Napatingin ako kay Ayla na nagpapalakpak pa sa gilid. Salamat, bes, pinaghandaan ko talaga ‘to—sarcasm intended.

“Uh, wala naman. Gusto ko lang…” Huminga ako nang malalim. “…mag-hi.”

Ngumiti siya, at parang mas lalo kong naramdaman na lumulubog na ako sa lupa. “Hi din,” sagot niya, sabay lakad paalis.

Pagbalik ko kay Ayla, parang wala na akong lakas. “Bes, napahiya ako!”

“Hindi ka napahiya. Kinilig ka lang,” sabi niya, sabay tawa. “Huwag kang mag-alala, bes. Malapit na tayong magka-title card!”