YARA İZLERİ - YARI TEXTİNG

12. BÖLÜM

Hii!

Uzun bir aradan sonra merhabalar herkese

Bu bölümü @bermalsadece okuyucuma itaf ediyorum.🫀✨

Küçük kız ellerindeki kana bakıp daha da ağlamaya başladı. 8. Yaş gününde en sevdiği koruma abilerinden birini öldürmesini istemişti babası Karan.

"Baba, baba kan!"

"Bunu hayatın boyunca görüceksin, korkmayı bırak!"

Küçük kız daha da şiddetli ağlamaya başladı, annesi Hümeyra olanları izliyor bir şey diyemiyordu küçük kız dizlerinin üzerine çökmüş olduğu yerden kalkıp annesinin ayaklarının önüne çöküp ellerini semaya kaldırdı.

"Anne, anne kan var"

"Anne, ben katil, katil oldum. anne"

Dili tutulmuştu Hümeyra'nın biliyordu bunların olucağını ondan engel olmak istemişti Derinin evlatlık alınmasına ama kocası Karan tüm engelere rağmen evlatlık edinmişti Derini şimdiyse tek kelime etmeden ayaklarının üzerinde çökmüş kanlı ellerini semaya kaldırmış küçük kıza bakıp, hızla oradan ayrıldı. Elinden bir şey gelmez, gelse de yapacak cesareti yok idi.

Küçük kız anlamıştı büyümek zorunda olduğunu o artık 8 yaşında bir kız değildi, o bir katildi. Küçük ama biraz önce öldürdüğü en sevdiği koruma abilerinden biri olan Ural'ın katili.

Okuldan taktir belgesi alarak gelmiş doğum gününü kutlanıcak sanırken katil olmuştu.

Okuldan gelirken ki büyük sevinci yok olmuş küçücük bedeni korku sarmıştı. Korkuyordu..

"Adem!"

Babasının sesiyle daha da ürken küçük kız dizlerini kendine çekip kollarını bacaklarına sardı, gözleri az önce silahla vurduğu Ural abisindeydi.

"Geç karşıya, yeni manken sensin!"

Babası küçük kızı kolundan tutup kaldırdı eline bir bıçak verip onu Adem abisnin yanına doğru iti küçük kız korkuyla Babasına döndüğünde babasının sert ve ürkütücü sesiyle karşılaştı.

"Silah ile ilk denemen güzel, bıçakla görelim hünerlerini"

Küçük kızın gözleri korkuyla açıldı elindeki bıçağı bir köşeye fırlatıp dış kapıya doğru koşmaya başladı. Burdan kurtulmak istiyordu. Babası onu kolundan tutup sarsmaya başladı.

"SEN DERSİN, DERİN! YAPICAKSIN DEDİM Mİ YAPICAKSIN!"

"Baba lütfen, yapmam bırak"

Karan hiç acımadan kolundan tutup Ademin önüne fırlattı, bedeni soğuk zemine çarptığında küçük kızın dudaklarından bir inleme döküldü..

Babası melek gibi olan babası canavar olmuş onu da canavarlaştırmaya çalışıyordu..

"Onu alıp mahzene kitle yemek ve su vermeyin, aklı başına gelsin"

"Ne! Baba hayır orası çok karanlık, baba, Adem abi lütfen!"

Küçük kız ne kadar da debelense de Adem hiç istemese de onu kollarından tutup mahzene kitledi küçük kız gece boyunca ağlayıp, bağırdı.

"Baba!"

"Anne!"

"Adem abi!"

"Burası çok karanlık lütfen! Anne!"

"Özür dilerim, özür dilerim lütfen çıkarın beni buradan"

"Korkuyorum! Baba!"

Ve daha nice bağırış ve ağlama sesi...

Küçük kız o gece en sevdiklerinin bile onu korumıyacağına inandırdı kendini, onun ondan başka kimi vardı ki annesi, babası ona zulüm ederken sesini bile çıkartmamıştı peki ya Ural abisine ne demeli ona ' elindeki silah sahte, sık güzelim' dememiş miydi ama şimdi yoktu, yalan söylemişti...2 yıl önce tanıdığı küçük arkadaşları da onun yüzünden ölmemiş miydi zaten. Belkide onları unutup hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ettiği için şu an bunları yaşıyordur. Küçük kız o gece orda kendine bir söz verdi; ne olursa olsun o iki çocuğu unutmayacak onları içinde yaşatıcaktı. Çünkü onları unuttuğu için acı çektiğini düşünüyordu, oysa olay çok daha farklı bir boyutu.

Derin Arav ve Ariya'yı unutmadı, ama isimlerini bir daha hatırlamadı ve onlarla olan yüzlerce anılarından bazılarını...

...

.
.
.
.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Gelecekten acı bir kesit...🎦

Artık Arav, Ariya ve Deirnin çocukluktan beri birbirlerini tanıdıklarını fakat birbirlerini öldü sandıklarını biliyorsunuz

Biraz da olsun Derinin çocukluğundaki acılar nasıl geçti anlatmak istedim, bu fragman gibi bir şey...

Lütfen hayalet okuyucu olmayıp oy verir misiniz.
Bu arada Instagram bölümü ister misiniz?

Instagram: z3neepinizzz "Kitapla ilgili videolar ve biligler orda yayınlanmakta"