GABGA Aydınlık

7.Bölüm Mavi Gözler

.Mabel Matiz.
     GEL
 

....

Yazardan

Hayat yaşamak ve ölmekten ibaret değildir.Hayat memnun olmaktan,sevmekten,çaba sarfetmekten,umutlardan ve hayal kırıklarından ibarettir.

Bir insan sevince güzelleştirir hayatı.Acıların içinde dayanak olan o elle güzelleşir hayat.

Rüyalardan oluşur insan.Hayallerle,umutlarla sevilir dünya.

Toz bulutları gökyüzünün acısını gizler.Sakinleştirir karanlığı,ortaya çıkartır maviliģini.O toz bulutları iki el ile acılara bez sarmakla uyum sağlar.Batu ve Vira'nın bütünlüğü.İki kardeş yılların acısını kalbinde saklar.

Bütün okul Vira'nın çığlıklarıyla inlemişti.Kimse o kişinin kim olduğunu bilmiyordu.Herkesin tüyleri diken diken olmuştu.

Aslan "Kalbi durdu!"diye acıyla isyan etti.

"Esma!Çabuk yardım et!Yaman!Çabuk ambulansı harekete geçirsinler!Hızlı ol!Barkın!Ben yokken etraftan sen sorumlusun.Sakın bur yere ayrılma!Bütün hocalarına bir şey olmadığını söyle!"

Barkın "Ama baba -"

"Barkın!Sana burada duracaksın dedim!Sözümü dinle!"

Barkın onaylaylarayarak telefonunu çıkarıp okul grubuna mesajlarını iletti.O sıradada okulun doktoru olan Esma Vira'ya kalp masajı yapıyordu.Aslan ise Yaman'dan ambulans için onay bekliyordu.

Aslan'ın telefonu çalınmasıyla aceleyle hemen telefonu açtı.

"Aslan Bey.Ambulans hazır."

"Tamam."

Aslan Bey hemen ayağa kalkıp

"Esma!Durumu ne?"

Esma yüzünü buruşturarak

"Aslan Bey olmuyor.Ama ablunsa kadar yetişebilir."diyerek hemen geri çekildi.

Aslan hemen Barkın'a dönerek eliyle Vira'yı gösterdi.Kendiside ortaklarına haber verecekti.

Barkın hemen onaylayarak Vira'yı yerden kucağına alıp son hızda bahçeye çıkardı.Hemen çıkışın oradaki ambulansa doğru koşarak ilerken,gelince Vira'yı sedyeden üzerine bıraktı.

Bir sağlıkçı hemen Barkın'a dönerek "Durumu ne?"

"Kalbi hala durmuş durumda."

Bunu duyan sağlıkçı korkarak elini kıza uzattı ve eliyle boynundaki nabzı kontrol etti.Evet nabız yoktu.Hemen ellerini birleştirerek kalp masajı yapmaya başlamıştı.

O sırada da Aslan gelmişti.

"Tamam Barkın.Sen benim odama geç."

Barkın'ın gönlü rahat etmezmiş gibi yavaş yavaş yürüyerek binanın içine girdi.

Yandan beliren adam gözüne çarptı Aslan'ın.Bütün zorluklara ve bir o kadar canice şeylere boyun eğmeyen hep dimdik ama en sonunda da olsa yılışmış ve bir daha ayaklara dikilen o çocuğa baktı.Çocukluğu elinde silah,kanlı parmakları ile geçmiş olana baktı.Hala içinde filiz olan o çocukluğu diğer yarısında aramaya gelen o erkeğe baktı.Telaşla koşarak sedyenin oraya ulaştı genç.Gördüğü ile hafif yakalamıştı.Elini kalbine attı ve alttan alttan kendini bir saattir belli eden o acıya elini bastırdı.Şimdi gördükleri ile daha çok acımıştı.Diğer yarısıydı o.Kalbi duran,ama yaşamaya çalışan bir kız.

Gözleri yaşlarla doldu ve beklemediği bir anda gözyaşı eline düşüverdi.Yıllar sonra ilk defa gözyaşı döküyordu genç.Bir yaprak misali çöküyordu ruhu.Acı bir rüzgar boştaki elini öne itiverdi.Gökyüzüne baktı Batu.Bulutlar kara bulutları itiveriyordu içeri.Umut vermeye çalışıyordu maviliği ortaya çıkararak.Batu bunların boşa olmayacağını düşündü.Hızlı adımlarla yukarıdaki toz olan bulutlardan destek alarak yalanladığı yolu dimdik bir şekilde yeniden ilerledi.İkizinin elini tutarak ona destek oldu.Bu birada olsa kalbindeki acıyı rahatlatmıştı.