Bölüm 15 Vazgeçiş

17 2 0
                                    

15. Bölüm: Vazgeçiş

"Onun benden uzaklaşmasını istemiyordum..."

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bağzen hiç ummadığınız anda hiç beklemediğiniz yerde hayat sizi öyle bir yere sürükler ki nerde olduğunuzu bilmezsiniz, kim olduğunuzu anlayamazsınız, zaman dilimini çözemezsiniz. Sanki dünyaya yani gelmiş bir bebek gibi etrafta olanları algılamakta güçlük çekersiniz o an kafanızın içinde bir ses size bağzı taşların zamanla oturacağını söyler. Barkın'nın gidişinden beri onun beni beklediği sandalyede dakikalardır oturuyordum bom boş duvara bakıyordum dediklerini düşünüyordum algılamaya çalışıyordum ama olmuyordu bütün algılarım kapanmış gibiydi ne hissediyordum nede anlamaya çalışıyordum burnumu çekip derin bir nefes aldım içimde çözemediğim bir şeyler vardı karanlık bulutlar içimde dolaşıyordu derin bir nefes daha alıp ayağa kalktım. Kapıya yönelip tam açıcakken biri girdi gördüğüm kişiyle bir süre bakıştım şok olmuştum onu beklemiyordum zaten burda ne işi vardı ki? Kendimi hızla toparlayıp gelen kişiye yani Melis'e baktım arkadan kapıyı kapattı iki adım geriledim.

"Ne yapıyorsun burada?" Diye sakince sordum sanki soru sormamı bekliyormuş gibi derin bir nefes alıp.

"Bilmem ne yapıyorum?" Dedi yanımdan geçti arkamı döndüm sandalyeye oturup bacak bacak üstüne attı.

"Artık söyleyecek misin?" 

"Ne kadar sabırsızsın." Dediğinde ellerimi yumruk yaptım.

"Melis cevap ver."

"İyi peki seni daha fazla merakta bırakmicam." Dedi onu dikkatle dinlemeye başladım hemde gözlerinin en derinine bakarak. "Duydum ki Barkın'la yakınmışsın hatta o kadar yakınmışsınız ki bodrumda gizli gizli buluşuyorsunuz... Neden? Sizi bu kadar birbirinize bağlayan ne?" Dedi sertçe yutkundum.

"Sanane." 

"Leyla Barkın'nın sana karşı duyduğu hoşlantıyı bilmediğimimi mi sanıyorsun?" Dedi kaşlarımı çattım.

"Melis valla bu konuda senin bilip benim bilmediğim benim bilipte senin bilmediğin o kadar çok şey var ki aklın durur." Dedim tek kaşını havaya kaldırıp.

"Ne demek bu?" Ona iki adım yaklaşıp sandalyenin kolçak kısımlarını tutup aramızdaki mesafeyi kapattım yüzlerimizi hizalayıp.

"Yani şu demek oluyor... Barkın bana bir kaç gün önce çıkma teklifi etti ama ben reddettim yani sen daha bu piyasada yoktun yani vardın ama aklımda kalacak kadar yoktun... Yani o kadar silik bir karaktersin ki aklımda kalacak kadar yoktun öyle düşün." Dedim Melis bunu söyleyeceğimi beklemiyordu ki şaşırdı. Bir kaç saniye sonra Melis'ten uzaklaştım yutkunup bir şey demeden hızla kapıya yöneldim kapıyı açıp çıktım merdivenlere yönelip arkama bile bakmadan sınıfa gittim. Sınıfta bizimkiler gelmiş oturuyordu Duru hariç çantası burdaydı ama kendi yoktu kızların yanına ilerleyip soran gözlerle onlara baktım. Azra anlamış olacak ki ben daha bir şey demeden.

Düşmanlarımın gölgeleriWhere stories live. Discover now