Birbirine düşman olan bu iki sınıf yaşanan bazı tatsız olaylar sonrası düşmanlıklarının ateşini iyice körükleyen sınıf birbirine şakaları artık tat kaçırmaya başladı dahada çok artık birbirine ciddi ciddi zarar vermeye başladılar ama sonra öyle bir...
Acı ne garip değil mi? Bunları size anlatırken hep acı çekmişim bunu fark ettim ama nasıl ki hayatta başka duygularımızda varsa onlarıda yaşarız bende yaşıyorum ama acı duygusunu daha yoğun yaşıyorum. Acaba diyorum neden ben bu duyguyu daha yoğun yaşıyorum sonra çevremde olup biteni izliyorum tek sorumlusu ben mişim bana acı verenlerle arama duvar öremediğim içinmiş şimdi daha iyi anlıyorum neden acı çektiğimi... Ama bazende keşke herkes tek bir duygu yaşasa ben kesinlikle mutlu olmayı seçerdim. Gördüğüm kişi dizlerimin titremesine neden oluyordu. Aklımda yine bağzı soru işaretleri vardı. Gelen kişi Barkındı beni her gördüğünde kaçan yada beni gördüğü yerde kafasını çeviren çocuk karşımdaydı hızla yanımıza gelip Burak'ın yanında ki sandalyeyi çekip oturdu. Ne işi vardı ki burada?
"Tek soru sorucam." Dedi ve derin bir nefes aldı. "Niye burada topladınız?" Diye sordu ve kritik bekleyiş böylece başlamış oldu. "Evet bir cevap bekliyorum sizden." Dedi dudaklarımı ıslattım. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu yutkunmakta zorlanıyordu. "Tekrar soruyorum niye burada topladınız?" Diye sordu son kez Barkın bana hariç herkese göz ucuyla süzdü ben ona bakıyordum her hareketini dikkatle izliyordum ama o bana bakmaya tenezzül bile etmiyordu sonra o an Burak sessizliği bozdu.
"Barkın... Kızlar bizi önemli bir konu için çağırdılar." Dedi işte o an Barkın bana baktı kaşları çatık bir şekilde konuyu anlamıştı sanırsam.
"Ben konunun ne olduğunu biliyorum kimin başının altından çıktığını da biliyorum." Dedi derin bir nefes aldı ve sakince. "Bize Leyla'yla 5 dakika müsade etsenize." Dedi Burak kafa sallayıp hızla sandalyeden kalktı ardından Duru, Azra, Hazal, Enes ve en son da Efe kalktı bizim iki masa uzağımıza oturdular. Barkın ayağa kalkıp karşımda ki sandalyeye oturdu yutkunup derin bir nefes aldı.
"Ne yapıyorsun sen?" Dedi sakince.
"Ne yapıyor muşum?"
"Leyla oyun oynamayı bırak o aklında ne gibi bir plan kurduğunu tahmin edebiliyorum. Bak bu sana son uyarım Melis'ten uzak dur uğraşma onunla bu oyunda kaybeden sen olursun."
"Neden? Bu oyunda bir tek kaybeden var o da Melis." Dedim Barkın kafasını iki yana salladı.
"Leyla senin o planların Melis'i hayatımdan çıkarmaya yetmez."
"İşte bende o yüzden yardım alıyorum ya." Dediğimde daha da sinirlendiği her halinden belli oluyordu.
"Bak Leyla o saçma düşüncelerini de al ve yok ol." Dediğinde bir an ciddi mi diye algılamaya çalıştım daha sonra dudaklarını aralayıp." Bak Leyla seninle bir oyun oynuyorduk hatırlıyor musun?" Diye sordu kafa salladım. "Güzel ve şimdi sıra bende... Ben senden benim hayatımdan veya Melis'in hayatından uzak durmanı istiyorum bunu yapabilirsin değil mi?" Diye sordu bana hiç bu kadar kızdığını hatırlamıyorum anlaşılan haklıydı belki de bizim arkadaş kalmamız lağzım.
