black screen/siyah ekran

~minik kaplanım~

~8. Bölüm
~minik kaplanım
~kim taehyung'un gözünden

"Küçüktüm ve hayatta en değer verdiğim kişi annemdi babam ise tam bir psikopattı.
Her akşam içer ve genç kızlar ile yatardı. Ondan iğreniyordum. Hergün eve gecenin bilmem kaçında geldikten sonra bize o iğrenç vücudu ile saldırırdı. Leş gibi içki ve kadın parfümü kokuyordu. Tabi Küçükken tam anlamıyordum. Annem beni hep onun ellerinden kurtarmaya çalışıyordu yoksa onun o kirli ellerinde geberip gidecektim. Bir akşam"

Durdum.

Kelimeler ağzımdan boğuk çıkıyordu her kelimeyi söylediğimde anılarım tekrar canlanıyordu. Hepsini tekrar yaşıyor gibiydim,ama anlamalıydım çünkü şuan birine anlatmazsam birdaha kimseye anlatamayacaktım. Bu güveni birdaha bulamayabilirdim. Bu yüzden devam ettim birkez olsun travmalarimin üzerine gidecektim.

"Babam eve gelmişti aslında 'baba' denmeyi hak etmeyen bir şerefsizdi o ama neyse. Yine geldi ve o akşamı bize zehir etti. Oysaki biz annem ile mutlu bir şekilde saklambaç oynuyorduk. Annem 20'den geriye sayarken benim saklanmam gerekiyordu. Bu yüzden kanepenin arkasına saklanmak için koşmaya başladım. Tam o anda masanın üzerindeki annemin ve benim fotoğrafımın olduğu çerçeveye çarptım. Düşmek üzere olan çerçeve düşmesin diye minik bir hamle ile tutup kendimle beraber koltuğun arkasına saklandım. Evet, bahsettiğim çerçeve bu çerçeveydi."

* * *

~12 sene önce.
~yazarın anlatımı ile.

Taehyung'un annesi do-he hanım, bu hayatta en değer verdiği minik yavrusunun sıkılmasını önlemek için onunla oyun oynamak sıkça yaptığı aktivitelerdendi.
Ve oğlu ile beraber dohe'de eğleniyordu.

Dohe'nin yaşama sebebi oğluydu. Oğlunun ise annesiydi. Çünkü onlar birbirlerine muhtaçlardı. Başka kimseleri yoktu. Kimse onların kapılarını çalmazdı, kimse onların o evde yaşadıkları korkunç anları anlamak, duymak veya bilmek istemezdi. O yük taehyung ve dohe'nindi ve kimsenin umurunda değildi. Dohe hergün tanrıya birbirlerine sahip oldukları için dua ederdi.

"20,19,18,17,16,15..."

Dohe'nin minik tete'si o sayarken heyecandan kıkırdayarak saklanmaya çalışıyordu. Do he kıkırdamalardan oğlunun ne tarafa gittiğini tahmin edebiliyordu. Ama minik oğluna kazanma sevinci yaşatmak için kaybediyordu hep.

"14,13,12,11-"

Dohe saymayı bırakmıştı çünkü o lanet kapı çalmaya başlamıştı.

*ding dong*

Zil sesi kulağında çınlarken hızla kafasını duvardaki saate çevirdi. Saat daha 11'i çeyrek geçiyordu. Bu saatte kocası eve gelmezdiki?

Fakat acı bir gerçek vardıki. Bu saatte kocasının gelme ihtimali bir başkasının kapıyı  çalmasından daha düşük bir olasılıktı.

Titreyen bacakları ile kapıya doğru ilerledi. Kapı koluna elini zorda olsa uzattı. Ve aklına miniği geldi "miniğim birtanem şey  sakın korkma ve saklandığın yerden sakın çıkma t-tamam mı?

Taehyung annesinin iyi olmadığını sesinden anlamıştı. Annesi ağlıyordu.
"A-anne neden ağlıyorsun?" Dedi endişeli bir sesle taehyung.
Kapı hışımla tekrar çalmıştı. Minik olsada o da anlıyordu biraz, babası gelmişti yine.