PAMUK ŞEKER

71.BÖLÜM

Merhaba, bu ara sık sık bölüm yayınlamaya çalışıyorum. Ama oy ve yorum sayısı gerçekten çok az. Sınır koymayacağım ama en azından 50 oy ve 50 yoruma ulaşırsak çok sevinirim.

Keyifli okumalar.

***

Annemle yaşadığımız duygusal konuşmanın ardından odama geçmiştim. Aramamı muhtemelen dört gözle bekleyen bir sevgilim vardı. Hem onu fazla bekletmek istemiyordum hem de annemin söylediklerini ona bir an önce anlatmak istiyordum. Üstümü bile değiştirmeden telefonumu alıp yatağıma uzandım, çok sabırsız hissediyordum.

Acaba Neriman teyze bizi öğrendiğinde nasıl tepki vermişti? Poyraz'ın da dediği gibi, annesinin beni sevdiğini biliyordum ama yine de endişeliydim işte.

Poyraz'ın numarasını rehberden bulup arayarak telefonu kulağıma yaklaştırdım. Sırtımı da yatak başlığına yaslayarak rahat bir konum almıştım. Telefon birkaç defa çalmasının ardından açıldı. "Sevgilim,"diyen Poyraz'ın sesi kulaklarıma ulaştığında sesinin tonundan bile gülümsediğini anlayabiliyordum.

Nazlı nazlı "Sevgilim,"diye mırıldandım ben de. "Ne yapıyorsun?"

"Tam annemle olan konuşmamı bitirmiştim ki sen aradın güzelim." İstemsizce heyecanlanmıştım. "Ne dedi peki annen?"diye sordum.

"Çok sevindi,"dediği anda derin bir nefes alarak rahatladım. "Hatta şu anda da bu haberin sevinciyle keyif kahvesi yapmaya gitti. Tahmin ediyormuş zaten. Ali'nin düğününde şüphelenmiş."

Neriman teyzenin olumlu karşıladığını öğrenince gerginliğim geçmiş ve yüzümde kocaman bir tebessüm oluşmuştu. İstemsizce gülümserken düğün gününü hatırlayınca müstakbel kayınvalideme hak vermiştim. "Ben sana demiştim ama düğündeyken biraz uzak duralım diye!"

Hafif sitemime karşılık o küçük bir kahkaha attı. "Sana daha yeni kavuşmuştum,"dedi gülüşünün arasından. "Nasıl uzak durabilirdim?"

Sözleriyle utanmaya başladığım için sessiz kalmıştım. Birkaç saniyenin ardından asıl konumuza geri döndü. "Peki senin annen ne dedi güzelim?" Az önce sesine hakim olan eğlenen tını yok olmuş yerini heyecana bırakmıştı. Ben artık rahattım ama o henüz annemin düşüncelerini bilmediği için gergindi.

"Tıpkı Neriman teyze gibi annem de çoktan anlamış zaten sevgilim." Bu durum beni pek de memnun etmiyordu. Çok tuhaf bir şekilde ilişkimizi kimseden saklayamıyorduk. Herkes yavaş yavaş öğreniyordu. "İlişkimize onay verdi, doğru adamı seçtiğimi söyledi."

"Oh be!"diyerek sesli bir nefes verdi. "Doğru adam mı dedi benim için?" Heyecanla sorduğu soruya gülümseyerek cevap verdim. "Hı hı."

Mırıldanarak verdiğim cevabın ardından ikimiz de bir an sessiz kalmıştık. Ben kocaman gülümsüyordum ve onun da benden bir farkı olduğunu sanmıyordum. "Biliyor musun?"dedim. "Annem senin beni sevdiğini çok daha önceden anlamış," dediğimde sözlerim istemsizce yarım kaldı. "Benden daha önce anlamış."

Onun bana karşı olan duygularına uzun bir süre kör kaldığımı hatırlayınca yüzüm düştü. Anlamadığım ve bazen de anlamazdan geldiğim olmuştu, bunu kabul ediyordum. Şimdi bunun için fazlasıyla pişmandım. Ama ona biraz geç kalsam da neyseki sonunda kavuşmuştum.

"Pek saklayamıyorum ben duygularımı sanırım,"dedi. "Pelin de hemen anlamıştı."

Sesindeki heyecanın azalmasıyla yutkundum. Onu çok üzmüş müydüm acaba? Tabi ki üzmüştüm! O beni sevdiğini fark etmem için uğraşırken ben ona abi deyip durmuştum. "Bir tek ben anlayamamışım Poyraz,"dedim aniden yükselen duygusallığımla. "Sana bu kadar geç kaldığım için özür dilerim sevgilim."