Gevangen in de onderwereld

Hoofdstuk 10: Het diner (Jack)

Ik ben als laatste bij het diner. Een lange tafel staat in de woonkamer, bezet door zo'n twintig mensen, mannen en vrouwen. Ryan zit aan het hoofd, en mijn plaats is naast hem. Ik loop naar mijn stoel, maar voordat ik kan gaan zitten, roept Ryan brullend: "WAAR IS ZE?" Ik kijk hem aan met een emotieloos gezicht. "Ze slaapt," antwoord ik kort. Ryan snuift terwijl ik ga zitten om te eten. De andere pupillen hebben een volledige maaltijd van vier gangen voorbereid.

Ryan en ik discussiëren over allerlei zaken, en hij vraagt me naar het verhaal van hoe ik Fay heb ontmoet. Ik vertel hem een verhaal dat ver van de waarheid afwijkt. Het is essentieel dat Ryan zo min mogelijk te weten komt over Fay's leven in de bovenwereld. Het zou haar en haar dierbaren alleen maar in gevaar brengen. Een zachte rilling trekt over mijn rug bij de gedachte aan Fay's connectie met Kai— of eigenlijk, die ze had met Kai in de bovenwereld.

Na drie uur komt het diner tot een einde. De mannen staan op, terwijl de vrouwen beginnen met afwassen. Sem blijft nog aan tafel zitten, op plaats 13, druk in gesprek met iedereen. Hij is een geliefd persoon binnen dit huis en krijgt veel respect van zijn medebewoners. Sem heeft geen pupil, omdat je vanaf plaats tien pas recht hebt op een pupil. Maar hij heeft ook geen behoefte aan een pupil.

"Tijd voor mijn laatste toetje voordat ik morgenochtend vertrek," zegt Ryan abrupt. Jack voelt opnieuw een golf van misselijkheid opkomen. De hele kamer is stil geworden, en alle ogen zijn nu op hen gericht.

"Ryan, ze is nog maar net in de onderwereld. Kunnen we dit niet laten gaan? Geef haar alsjeblieft wat meer tijd," smeekt Jack.

Ryan barst in lachen uit. "Absoluut niet. Jij gaat haar dat trucje van jou leren, waardoor ze verandert in een robot zonder gevoelens of gedachten, net zoals je dat bij Quinty hebt gedaan. Maar deze keer wil ik erbij zijn voordat het zover is."

"Je gaat haar kapotmaken, Ryan. Ze kan dit niet aan," zegt Jack bezorgd, zijn stem laag maar doordrenkt van emotie. De rest van de zaal blijft muisstil; niemand durft te bewegen of een geluid te maken. Ryan negeert Jack en loopt naar de boven, naar de kamer van Jack.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Kom op, wakker worden," fluistert Ryan gefrustreerd terwijl hij Fay voorzichtig schudt. Jack voelt een woede door zijn aderen razen, een brandende haat die hem bijna overweldigt, maar hij weet dat hij machteloos is tegenover Ryan.

Fay ligt roerloos, haar ademhaling diep en gelijkmatig. Haar gezicht straalt een rust uit die in schril contrast staat met de spanning in de kamer. Jack voelt zijn maag samenkrimpen terwijl hij toekijkt hoe Ryan steeds meer zijn geduld verliest. Sem, die verderop staat, werpt hem een korte, bezorgde blik toe, maar blijft stil. Iedereen weet dat dit niet de bedoeling was.

"Sta op, verdomme!" gromt Ryan terwijl hij Fay ruw door elkaar schudt. Zijn grote handen lijken haar volledig in hun greep te hebben, maar ze beweegt geen spier. Zijn frustratie groeit met iedere seconde, en zijn stem neemt toe in volume. "Ik zei: WAKKER WORDEN!"

Jack blijft zitten, ogenschijnlijk kalm, maar zijn hart bonkt wild. Hij weet dat het moment waarop Ryan de waarheid ontdekt niet lang meer op zich laat wachten. De woede die daarop zal volgen, belooft niets goeds.

Uiteindelijk laat Ryan haar met een vloek los en draait zich razendsnel om. Zijn ogen zijn woest en vernauwd terwijl hij Jack aankijkt. "Wat is hier aan de hand, Jack? Wat heb je gedaan? Ze zou klaar zijn voor vanavond!"

Jack slikt, zijn gezicht strak gehouden. "Ze slaapt, Ryan. Misschien..." Hij pauzeert even en kiest zijn woorden zorgvuldig. "Misschien heeft ze gewoon tijd nodig om te herstellen van alles wat ze heeft meegemaakt."