මූ මාත් එක්ක තිබ්බ තරහටද මංදා නිමේක්ෂ අයියට බනින්න පටන් ගත්තෙ එකපාරටම.මොන මගුලක් වුනත් මට කමක් නෑ කියලා මං ඒ වෙලාවෙ ඉඳගෙන හිටිය තැනින් නැගිට්ටා.උඹෙ බත් එක උඹම කාගනින් අයියෙ.ඇයි යකෝ රණ්ඩු වෙන්නයි කන්නයි දෙකක් කරන්න පුළුවන්ද.
"උඹට මොකද්ද වෙලා තියෙන්නෙ මිනිහෝ! තෝ දන්නවද මම කවුද කියලා? මං නිමේක්ෂ! තොගෙ හැම රෙද්දටම ඉන්න එකම එකා!!"
නිමේක්ෂ අයියට තද වෙලා තිබ්බ විදියට ස්පීක'ස් ඔන් කරලා තිබ්බෙ නැතත් මට උගෙ අඳෝනාව යන්තමට ඇහුනා.ඒ අස්සෙ මේ යකා මෙතන ඉඳන් පත්‍තු වෙන රතිඤ්ඤා කරලක් වගේ අඳුල් අතත් මිට මොළවන් නළලත් අකුලගෙන තරහෙන් පුපුරනවා.මං නැගිට්ටට මූ මාව පඩේකටවත් ගණන් ගත්තෙ නෑ සගෝ.පුදුම ලොකුකකමක්නෙ තියෙන්නෙ මේකට.
"උඹ! උඹ ඌ නම් කවදාවත් ඌ මගෙ වචනෙට පිටින් යන්නෙ නෑ.. තෝ හින්දා තව පොඩ්ඩෙන්-"
පුළුවන් නම් ගහපන්කො.මං උගෙ ෆෝන් එක උදුරලා ගත්තා.ඇයි යකෝ මොන කුණුහරුපයක්ද.ගෑනි මිනිහයි වගේ එකට ඉන්න මුං දෙන්නා මෙහෙම කෙලගද්දි මට නියුරෝන නෑ වගේ මෙහෙම බලන් ඉන්න පුළුවන් යැ.අනේ උඹෙ ලොකුකම ගහගනින් පු*!
"ෆෝන් එක දීපන්!"
"බෑ! පුළුවන් නම් ගනින්" මං කෑම මේසෙන් එහාට වුණා.නිමේක්ෂ අයියා තාම ලයින් එකේ ඉන්න හින්දා මං උටත් ඇහෙන්න තමයි කතා කළේ.මොන මගුලක්ද යකෝ මේක.
"මගෙ ෆෝන් එක දීපන් ඕෂධ!"
මූ නිකන් මහසෝනගෙ පොඩි මල්ලි වගේ එකපාරටම ආවෙ නැද්ද මගෙ පැත්තට.ඇවිත් මූ මාව ෆ්‍රිජ් එක තිබ්බ තැන බිත්තිය ළඟටම ආපස්සට යැව්වා.මං මීට කලින් කවදාවත්ම සයාශ් අයියා මෙහෙම හැසිරෙනවා දැකලා නෑ.ඇත්තටම ඉස්සර මූ ඇවිදින පන්සලක් වගේ.ඒත් ඇයි දැන් මල අපායක් වගේ ඉන්නෙ.මොකද්ද ඒ වෙනසට හේතුව.මොන ප්‍රශ්නෙ ආවත් මූ කවදාවත් නිමේක්ෂ අයියට එහෙම කතා කරන්නෙත් නෑ.මූ ඒ වෙලාවෙ මං ගාවට ආවෙත් නිකන් මගෙ බෙල්ල මිරිකන්න වගේ.
"උඹ! පැත්‍තකට වෙලා හිටපන්!"
මූ වම් අතෙන් මගෙ බෙල්ල අල්ලගත්තෙ නැද්ද.මට එකපාරටම සිහියට ආවෙ එදා අර සීනි පිපෙට් අයියා මගෙ බෙල්ල මිරිකන්න ආව සීන් එක.හැබැයි මූ සීනි පිපෙට්ලට වඩා දරුණුයි.අනික මුගෙ අත් යකඩ වගේ.මට හෙලවෙන්නවත් බෑ යකූ.හැබැයි මං ෆෝන් එක නම් අතෑරියෙ නෑ.ඒ වගේම නිමේක්ෂ අයියත් තාම ලයින් එකේ.
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Onhold
Non-Fiction"සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි" "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" "දවල් හීන මවන්න එපා බං!" -24.10.30
