GAY MİSİN? *bxb*

21- 'Seni seviyorum'

"Samet?" diyen sesle gülümsedim. Sanırım telefon elinde bekliyordu. Daha ilk çalışın yarısında açılmıştı.

"Benim." dedim heyecandan titreyen sesimle.

"Nasılsın iyi misin? Daha birkaç saat oldu ama ben seni çok merak ediyorum."

"İyiyim ya. Düşündüğün kadar kötü değil." dediğimde suskunluk oldu. "Gerçekten iyiyim." dedim, ikna etmek ister gibi.

"Samet. Ben çok düşündüm. Her şeyi ayarladım. İstersen seni götürebilirim." dediğinde, şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı. "Beni sevdiğini söyledin. Ben de seni seviyorum. İstersen buradan gidip, tertemiz, yepyeni bir sayfa açabiliriz."

"Çok düşüncelisin gerçekten. Ama şu an için burada kalmamız en doğrusu." dedim ve iç çektim. "Burası çok karıştı. Annemle babam... neyse bunları konuşmak istemiyorum şu an. Sen nasılsın peki?"

"İyiyim ben bir şeyim yok. Sadece seni merak ettim. Benim yüzümden baban... bak istediğin an gidebiliriz."

"Yaman, seninle güzel bir sayfa açmak isterim elbette. Ama şu an yapamam. Dediğim gibi burası karıştı." dedim ve sabahtan beri olanları anlatmaya karar verdim. Yoksa yanlış anlayacaktı. "Annem babamın beni hırpaladığını görünce çok sinirlendi. Kavga ettiler ve babamı evden gönderdi. O geri gelince ne olacak bilmiyorum? O güne kadar beklemem lazım."

"Gerçekten de beklemiyordum. Baban sana evde de zarar verdi diye içim içimi yedi." dediğinde gülümsedim. Beni gerçekten önemsiyordu.

"Annem buna müsaade etmez." dedim. Kısa bir süre suskunluk olduktan sonra cevap verdi.

"Şey... Samet odanda mısın?" dediğinde, önce başımla onayladım ama görmeyeceğini akıl edip, sesli bir şekilde onayladım. "Balkona çıkar mısın?"

"Ne? Buraya mı geldin?" derken, balkona çıktım. Aşağıdan bana doğru bakıyordu. İkimizin kulağında telefon ve birbirimize bakarak konuşuyorduk.

"Görmeden içim rahat etmeyecekti. Rahatladım." dedi gülümseyerek. Ben de gülümsedim.

"İyi ki geldin. Seni görmek çok iyi geldi."

"Sana seni bekleyeceğimi ve vazgeçmeyeceğimi söylemiştim. Bu hep böyle olacak Samet. Seninle ikimiz bir olana kadar bekleyeceğim seni. Söz veriyorum." dediğinde gözlerim doldu. Yine de gülümsedim.

"Yanımda olduğun için teşekkür ederim Yaman. İyi ki varsın." dedim yüzümdeki gülümsemeyle.

"Sen de iyi ki varsın Samet." dedi ve birkaç saniye suskunluk olduktan sonra, "Seni seviyorum." dedi. Yüzüme bakarak ilk kez dediği için heyecandan kalbim ağzımda atıyordu.

Tam cevap vereceğim sırada, içeriden annemin sesini duydum. İçeriye doğru geleceğimi söyleyip, tekrar Yaman'a döndüm.

"Gitmem gerekiyor. Annem çağırıyor."

"Tamam. Ben de gidiyorum o zaman." dedi ve kapattık telefonu. Tam bahçeden çıkmak üzereyken, ona doğru seslendim yüksek olmayan bir sesle. Bana doğru döndüğünde, az önce dediğine cevap verdim.

"Seni seviyorum. Kendine dikkat et." dediğimde gülümsedi ve başını salladı. O bahçeden çıkar çıkmaz, ben de içeri girdim.

Başıma gelenlere rağmen çok mutluydum hem de çok.

Kaos birazcık çözüldüğüne göreee finale yaklaşıyoruz diyebilir miyiz?

Yorumlarda buluşalım 🍓