O gün çok mutluydu 18 yaşındaki genç kız. Yeni Üniversitesine başlayacaktı çünkü. Daha doğrusu başlayacaklardı. 3 kız kankalarıyla birlikte. 4 kız 2 erkek aynı arbadaydılar. Mert, Özgecan, Selin, Dolunay, Can ve Ilgın. Can ve Selin sevgili olduklarından yan yana oturmuşlardı. Diğer 2 Kız önde o ise arabanın bagajında oturmuş öndeki kişilere seslice küfür ediyordu. Ona rağmen mutlulardı. Hemde oldukça. Taa ki o olay olana kadar. 5 kişide bir tırın altında kalmışlardı. 4 yaralı bir 1 ölü vardı. Peki o 1 ölü kimdi?
- Ilgın'dan -
Uyandığımda etrafıma bakındım etrafta beyaz bir koltuk ve mavi bir sandalye vardı. Başım neredeyse çatlayacaktı. Noluyo lan bana böyle? ! Başıma dokundum ve kafamı sargılamışlardı! Ayağa kalkmaya çalıştığım anda sağ kolumda bi ağrı hissetmemle yatakta oturma pozisyonuna geçtim. Sağ kolumda ki serumu hızlı hareketlerle çekip odadan çıktım ve koşmaya başladım danışmaya gidip kadına sordum. " Özgecan Yıldırım'ın odası nerde?" Diye sorduğumda kadın bana " 213. Oda 2. Kat." Dedi. Teşekkür etmeden hemen merdivenleri 3'er 3'er çıkıp 2. Kata ulaştım. Hemen 213. Odayı bulabilmiştim. Odaya direkt olarak daldım. Özgecan ağlıyordu. Bir şeyler sayıklıyordu. Daha dikkat kesilip dediklerini duymaya çalıştım. "Olamaz o ölmüş olamaz. olamaz, olamaz, olamaz." Sesi gittikçe kısılıyordu. Peki o ölen kimdi? Ardından kendimi toparlayıp " Kim o ölen kişi?" Diye sordum çaresiz ve kısık çıkan sesimle. Kollarına dayamış olduğu yüzünü yavaşça bana çevirdi ve " O... S- selin.'' dedi. Bu sözüyle birlikte kafamdan vurulmuşa döndüm. Gözlerim dolmaya başladı " H-hayır yalan söylüyorsun değil mi? Şaka bu dimi hâ?! Söylesene lan bi' şey desene ne duruyosun hâ?!" Dedim. Çılgına dönmüş şekilde. Belliki korkmuştu benden gözlerinden belliydi ama yine yüzünü kollarına dayadı ve ağlamaya devam etti. "Söylesene lan söyle hangi şerefsizin evladı dedi hâ sana?! Söyle cevap ver?!" Dedim. Bağırmama rağmen kafasını kollarından kaldırmadı. Ve içeriye gözleri şiş ve kızarık bir şekilde Can girdi. "Ilgın bana doğruyu söyle nolur o ölmedi de lütfen bi' şey de inanıyım bu şaka de bana lütfen lütfen" Dedi. Yavaş yavaş diz çöküyordu. Ve başını ellerime dayadı " Lütfen, lütfen " Dedi. Yavaş yavaş diz çöküyordu. Ve başını ellerime dayadı ağlamaya başladı. Bende ağlamaya başladım. Ne yapacaktık biz böyle? Onsuz...
