රෑට කාලා බීලා පාඩම් කරන්න මේසෙන් වාඩිවුන නිලස් ට නම් හිත එක විදිහකට තියාගෙන පාඩම් කරන්න බැරි වුනා. ඒ නිසා පාඩම් කරන එකත් නැවැත්තුව නිලස් කාමරේ ලයිට් එකත් ඕෆ් කරලා ෆෝන් එකත් අරන් ඇඳට ගිහින් ගුලිවුනේ හිතට දැනෙන මූසල හැඟීම ගැන අමතක කරන්න හිතාගෙන. වෙලාව රෑ 11 වුනත් නිලස්ට නෙවෙයි නින්ද අහලකටවත් ආවේ. මේ වෙලාවෙ එයාගෙ හිත ගොඩක් කලබල වෙලා තිබුනෙ. නුදේන් ගෙ තාත්තා ගැන විශාල් කියපු දේවල් වලිනුයි, නුදේන් ගෙ තාත්තා නුදේන් ගෙ ජීවිතේට මොනා හරි කරදරයක් කරයිද වගේ දේවල් හිත හිත හිටපු නිලස් ගැස්සිලා ගියේ ගේට්ටුවේ මොකක් හරි වදින සද්දයක් ඇහුන නිසා. එකපාරටම ඇඳෙන් නැගිටපු නිලස් කාමරේ ලයිට් එකක් වත් නොදා ගැහෙන හදවතටත් තරවටු කරන ගමන් ජනේලෙ ළඟට ගිහින් බැලුවත් එයාට එතන දැකගන්න පුළුවන් වුනේ පාරේ නවත්තලා තිබුන වෑන් එකක් විතරයි ඒත් ඒ වෑන් එක ගැන එච්චර හිතන්නෙ නැතුව නිලස් ආපහු කාමරේට ඇවිත් ඇඳෙන් වාඩිවුනා. ඒත් එයාගෙ හිතට දැනෙන බය නම් අඩුවක් වුනේ නෑ. එයාට මේ වෙලාවෙ ගෙදර කවුරුත් නැති අඩුව තදින්ම දැනෙන්න ගත්තා. ෆෝන් එක අතට ගත්ත නිලස් නුදේන් ට කෝල් එකක් ගන්න ගියත් ඒ වෙලාවේ ඒ ගෙදර තත්වෙ දන්නෙ නැති නිසා නිකං හිටියා. හිතේ තියන කලබල ගතිය නැති වෙන්න කියලා නිලස් ගෙදර ලයිටි නොදා ෆෝන් එකේ ටෝච් එලියෙන් කුස්සියට ගියේ වතුර එකක් බොන්න කියලා හිතාගෙන වුනත් එයා එකපාරටම නතර වුනේ එලියෙන් කවුරුහරි ඇවිදින සද්දයක් ඇහුන නිසා. ටිකක් වෙලා ඒ සද්දයට කන් දීගෙන හිටියත් ඊටපස්සෙ ඒ සද්දේ ඇහෙන්නෙ නැතුව ගියා. මේ වෙලාවෙ තමන්ගේ හිත කලබල නිසා තමන්ට එක එක මනස්ගාත ඇහෙනවා වෙන්නැති කියලා හිතපු නිලස් කුස්සියට ගිහින් වතුර එකකුත් අරගෙන ආපහු කාමරේට යන්න හදනකොටම කවුරුහරි ගෙදර දොරට තට්ටු කරන සද්දයක් ඇහුනා. ඒ සද්දෙට බය වුනු නිලස් මේ පාරත් මේක තමන්ගේ හිතළුවක් විතරක් කියලා හිතාගෙන දොර ළඟට ලං වෙලා ආපහු තට්ටු කරන සද්දයක් ඇහෙනවද කියලා කන් දීගෙන හිටියා. හැබැයි මේ වෙලාවේ නම් නිලස් ගෙ හිතළුව ඇත්ත කරමින් ආපහු වතාවක් දොරට තට්ටු කරන සද්දේ ඇහුනා. ගැහෙන හදවතකින් නිලස් හෙමීට ජනෙල් රෙද්ද පොඩ්ඩක් ඈත් කරලා එලිය බැලුවම එයාට දැකගන්න පුළුවන් වුනේ තනි කළු ඇදගත්ත මිනිස්සු තුන්දෙනෙක් විතර එලියේ හිටන් ඉන්නවා. ඒ ඉන්නෙ කවුද කියලා නොදන්නවා වුනත් මේ වෙලාවෙ නිලස් ගෙ හිත එක එක දේවල් වලින් පිරිලා තිබුනා. වෙවලන අත් දෙකෙන් සාක්කුවෙන් ෆෝන් එක ගත්ත නිලස් මේ වෙලාවෙ තමන්ට උදව් ඉල්ලන්න ඉන්න එකම කෙනා වුන නුදේන් ට කතා කරා. ඒත්,
