Cloaked Heart (Eastwood University Series #4)

Chapter 13

Chapter Thirteen

Pagod na lumabas ako ng gymnasium right after the Sir Dan dismissed us to rest dahil ilang araw na lang ay competition na. Naka-sukbit ang aking bag sa aking balikat at nakasampay sa sariling braso ang jacket na suot kanina kaya naka-tank top na lamang ako habang naglalakad papalabas, not minding the look they are giving me. Masyado akong pagod para bigyan sila ng pansin.

Hanggang ngayon kasi ay marami pa rin tao sa loob ng campus, hindi lang students from Eastwood but also from other campuses. May battle of the bands kasi na mangyayari sa field by 8pm and the booths and stalls are still open pero 'yung sa CBAA ay sinarado na dahil sinabi daw sa kanila ng mga professors from the CBAA ay i-enjoy na lang ang banda mamaya or if they want to they can go home.

Sana all.

Well. I think diretso na akong uuwi sa sobrang pagod na nararamdaman.

"Aren't you cold?" saad ng malamig na boses galing sa aking gilid. Nagulat ako nang makita si Miss Costales doon with her arms crossed habang pinagmamasdan ako mula ulo hanggang paa, judging me by the way her jaw clenches.

"I-Ikaw po pala..." I looked at my state right now, "The practice just ended kaya hindi ko muna sinuot 'yung jacket."

She sighs, "Figured." Kinuha nito ang dala kong bag at iniwan lang ang tumbler ko na hawakan ko. "Straight home?"

Tumingin ako sa mukha nitong maaliwalas man, kita ang kung anong hindi ko maintindihan sa mukha nito. Hindi ko masabi dahil hindi ko naman mabasa ang mukha nito about sa nararamdaman niya ngayon. Hanggang ngayon ay ramdam ko ang awkwardness sa pagitan namin after nitong nilisan ang classroom na tinuluyan namin nila Keith.

She still has this, I think, troubled look. Something is bothering her pero alam kong she doesn't wanna address it in front of me. Hindi ko alam kung tungkol saan pero may kakaunti akong idea, hindi ko lang alam if ayon nga.

She seems troubled nung nalaman niya na I gave those hugs and some kisses sa aming booth. I can feel it sa lamig pa lang ng atmosphere sa pagitan namin, isama pa ang mga nang aasar na tingin ni Keith at ang oblivious na si Linus.

Her reaction earlier is something that I can't seem to let go. Nabahala na lang din ako when I saw that face from her pero hindi ko naman siyang magawa na tanungin dahil baka delusional lang ako or imagination lang ang nakita kong reaction kanina galing sa kaniya.

Baka siguro ay pagod lang siya sa seminar na naganap kanina. Kahit ako ay mapapagod sa five-hour seminar na nakikinig ka lang.

"Felicity? Are you alright?" She asked when she saw me being out of it.

Ngumiti na lamang ako at tumango. "Atty."

Kumunot ang noo nito sa narinig, akmang ibubuka na ang bibig pero umiling lamang siya at mas lalong lumamig ang ang mga mata. "Yes?"

"I'm not yet tired." sabi ko na ikinatango niya.

"Do you want to go somewhere?"

Natahimik ako sa tanong nito at pinagkatitigan lamang siya na sa bawat segundo ay lumalamig at nawawalan ng emosyon ang kulay asul niyang mga mata. I stared at her for a moment, watching and trying to figure out what's on her mind but failed.

She has high walls around her.

My breath hitch when she suddenly looked into my eyes, as I've said, it's unreadable and void of any emotions. But her eyes, her electric blue eyes are enough to make my knees weaken.

Her lips twitch, "Are we just going to stare at each other forever?"

Nanlaki na lamang ang aking mata at hindi mapigilan na makaramdam ng ginhawa dahil sa ginawa nitong pampaluwag ng hangin sa pagitan namin. I breathed out and smiled at her habang napapakamot sa batok.