TGA: The Lost Ultimate Hacker Assassin

Chapter 8: Her Comeback

- Zeryll's POV-

Kakarating ko lang sa France. It's just hours since I left the house pero nami-miss ko na sila. I know this time ay umiiyak na si Farah at hinahanap ako. Gusto ko man bumalik pero pinigilan ko ang sarili ko. Nandito na ako kaya dapat simulan ko ng ayusin ang lahat.

"TGA mansion, please." I said as I take a cab.

Kilala ang TGA mansion sa buong France kaya di na kailangan ibigay ang buong address.

Ilang oras ang lumipas at tanaw ko na ang matayog at napaka-engrandeng gate ng TGA Mansion. Kulay ginto ito.

Hinarang ang sakay kong taxi ng guard na nakabantay sa entrance.

"Do you have any appointment, ma'am?" Tanong sakin ng guard.

Ibinaba ko lang ang suot kong sunglasses at humarap sa kanya bago sumagot.

"I'm a member. I don't need one." Gulat siya ng makita ang mukha ko. Hindi siya nakasagot at na-estatwa nalang sa tabi kaya sinenyasan ko na ang driver na pumasok.

The gate is still far to the mansion, it's approximately 5 kilometers. Just for safety measures.

Nilibot ko ang tingin sa paligid. It looks like a palace's garden. The lawn is planted with different colorful flowers and bushes, trees are also everywhere. It doesn't look like an assassin's headquarter.

Tanaw ko na ang kulay gintong two-storey mansion. May malaking teresa ito sa second floor. Kung titingnan mo sa harap ay parang ordinaryo lang ang laki ng mansion ngunit kapag nilibot mo ang paligid ng mansion, dun mo masasabi na sobrang laki at lapad ng mansion. It's twice bigger than the Philippines' Malacañang Palace.

Well, as much as Black Frost want to call it as TGA Palace since we call ourselves as TGA Princesses habang ang mga kalalakihan na katrabaho namin ay TGA Knights. They're called TGA Knights since they're the ones assigned by Charlie to ensure our safety. Charlie don't want to call it palace even if it looks like one simply because he doesn't want so.

Nakarating na kami sa entrada ng mansion at kita ko ang mga TGA Knights na nagbabantay sa paligid dala ang kanilang high-powered riffle.

May lumapit namin samin na chauffer at nagbukas ng pinto kaya bumaba na ako pagkatapos kong bumayad. Bakas ang pagtataka at gulat sa mga mukha ng TGA Knights. At karamihan sa kanila ay di nakakilos sa kinatatayuan. Hinayaan ko nalang sila at nagtuloy-tuloy na sa loob. Natitigilan ang mga nakakasalubong kong TGA Knights.

Kung nagtataka kayo kung bakit kadalasan ay TGA Knights ang nababanggit ko, simple, the mansion is composed of TGA Knights except for four people-the TGA princesses and Charlie. The rest is TGA Knights.

Nakalagpas na ako sa napakalaking receiving area ng mansion kung saan dun tumatanggap ng mga clients. Nakarating na ako sa pribadong area ng mansion at nagtataka parin ang mga nakakasalubong ko, naririnig ko din silang nagbubulong-bulongan. Kahit ganun ay nanatili parin silang alerto at nagmamasid sa bawat kilos ko.

Sino ba naman ang di magtataka na ang dineklarang patay ay bumalik? Ano yun? Bumangon sa hukay?

Nakarating na ako sa elevator at kusa itong nagbukas. I guess Charlie already know I'm here. Bumungad sakin ang kulay violet na laser ng elevator at dumaan ito sa buong katawan ko, hinayaan ko lang ito, it's just a detector to know if the person is just an impostor. One of Black Frost's invention, that girl is very tight when it comes to security measures.

Pumasok na ako sa elevator at bumaba ito, after a couple of seconds ay tumigil ito at nagbukas ang side na nasa likod ko.

May apat na kwarto ang bumungad sakin. Ang kulay ng isang pinto ay puti, which is Charlie's office, habang ang iba ay kulay violet, black and red. The violet is Frosty's office, the black is Frost's office and the red one was mine.

I knock at Charlie's office and the door automatically open so I enter. I saw a man sitting in a swivel chair smiling at me.

"Welcome back, Frozen Zero." Bati niya sakin. Tumayo siya at lumapit sakin, sinalubong ako ng mainit na yakap.

"I miss you, child. It's been four years.. Four long years of waiting."

"It's good to be back, boss."

Nagkwentuhan kami ng mga nangyari sa buhay namin inside those four years. Nakwento din niya ang mga nakaraang mission ng dalawang TGA princesses. Umabot kami ng ilang oras ng pagkwekwentuhan.

"Matanong ko lang, boss. Bakit di ka nagulat sa pagbalik ko?" He smirk at me.

"The boss knows it all, child. Remember that. It's just a week after your so-called burial ng nalaman ko na buhay ka. I keep it a secret to everyone, walang nakaka-alam. I watch you live normal inside those years, I watch you live like Amber. And I said to myself, masaya ka na at tama lang na hinayaan kita dahil kung hindi, hindi mo mararanasan ang mga bagay na naranasan mo. Now, I'm asking you, Zeryll.. Why did you come back?"

Bakit nga ba? Dahil alam kong dito ako nararapat. Dahil may mission pa ako sa sarili ko na di ko pa natatapos, ang mission na dahilan kung bakit ako nandito.

"Because this is where I should be." Diretso kung sagot, tumango lang siya.

"The two will be here later, galing sila sa mission at alam na nila na nandito ka. Better rest dahil guguluhin ka na naman ng mga yun." I nod and smile.

"Oh, marunong ka ng ngumiti ngayon, Zero." Gulat na react niya. I smiled at him.

"Yes, someone taught me." Then I stormed out of the room.

***

Nagising ako sa malakas na kalabog sa pinto ng office ko. Sa bawat office ay nandun ang mga sariling kwarto namin.

Bumangon ako at binuksan ang pinto para malaman kung sino ang nambubulabog. Bumungad sakin ang dalawang babae na matagal ko ng di nakita.

"Frozen Zero!" Tuwang-tuwa na sigaw ni Black Frost habang si Frosty Lizehdelz naman ay nakangiti lang.

Agad nila akong dinamba ng yakap kaya pareho kaming tatlo na nahulog sa sahig. Darn! Ang sakit ng likod ko!

"Get off me." Monotone kong sabi sa kanila kaya agad naman silang umalis sa ibabaw ko.

"Kelan ka pa bumalik?" Tanong ni Frosty Lizehdelz ng makabawi kami.

"Just this morning." Sagot ko at umupo sa couch kaya sumunod nadin sila sa akin pagka-upo.

Napansin ko na kanina pa titig na titig si Black Frost. Ano na naman ang nangyari sa kanya? Inaateke na naman ng pagiging bipolar?

"You're alive.." Seryosong sambit niya habang nakatingin parin siya sakin.

"Yes, I'm alive." Sagot ko. Mukha parin kasi siyang hindi makapaniwala.

"How did it happen? Akala ko... akala namin na nakasama ka sa pagsabog?" Naguguluhan niyang tanong.

"Well, that's a proof Black Frost that your experiment failed you that time." I smirk at her at inirapan lang niya ako.

"Can you tell us the real story when we left the building?" Si Frosty Lizehdelz.

"That would be a long story but I'll just make it short. Buhay ang anak ni Safarah at Lucas. Pati ako ay buhay." Simula ko at agad nag-react si Black Frost.

"Ano? Diba patay na ang bata? Paano nangyari yun?"

"No. The child was not dead. Yes, nahulog nga ang bata pero nasalo yun ni Lucas at naglagay siya ng decoy. That was planned. Kaya ang nakita natin na bata was not Farah, it was a dead baby na walang nagmamay-ari kaya binili ni Lucas para gawing decoy. And after getting Farah, he ran to the woods dun sa bandang likuran ng resthouse." Paliwanag ko.

"Then how come you survived the explosion?"

"I was escaping that time