Echt

Hoofdstuk 1

'Oke, wie het kortste touwtje trekt gaat Tara's hart breken?' zegt Monique vals. Iedereen knikt behalve Jason.
'Als ik de kortste trek moet ik dus verkering met haar nemen?' zegt hij. Monique knikt. Jason begint hard te lachen. 'Dat wordt niet zo moeilijk denk ik!'
'Ego!' zeg ik grijnzend. Jason grijnst terug.
'Liv, jij begint,' zegt Monique met een glimlach.
'Moet dat?' zeg ik.
'Ja.' Voorzichtig steek ik mijn hand uit. Ik pak een strootje. Gelukkig, denk ik, ik heb niet de kortste. Jason blijkt de kortste te hebben.
'Hoe moet ik verkering nemen met Tara als ik met Liv heb?' jammert hij.
'Jij komt woedend de danszaal binnen om iets en maakt het uit met mij,' opper ik.
'Geen sprake van!' zegt Monique streng. 'Liv, jij wordt de nieuwe vriendin van Tara.'
'Wat?! Hoezo?'
'Omdat jij na Jason het kortste strootje had.'
'Helemaal niet! Wil jij soms dat ik Tara's hart ga breken?' zeg ik bozig.
'Eigenlijk wel,' zegt Monique eerlijk. 'Jij kent haar het best van allemaal, dan breek je haar meer en ze vertrouwt je eerder.'
'Lisa!' Ik kijk hulpzoekend naar Florine die haar schouders ophaalt. 'Jason?'
'Ik vind dit heel oneerlijk, Mo!' helpt Jason mij maar Monique houdt voet bij stuk.
'Jij gaat het doen Liv, punt uit.' Ik geef toe door met tegenzin een "oke" te mompelen.

We fietsen met zijn zessen vanuit school naar de dansschool. We lopen de dansschool in gaan op de stoelen zitten die vrij zijn en trekken onze dansschoenen aan. De les begint pas over een halfuur. We kijken of de danszaal vrij is, wat het geval is.
'Vio, mogen we een muziekje opzetten?' vraagt Lisa terwijl ze haar mobiel omhooghield. Violet, die elke dag achter het barretje in de open ruimte staat van de dansschool, knikt.
'Wel om te oefenen hoop ik!' glimlacht ze. We knikken en lopen naar de danszaal. Monique en ik vormen samen een dansduo en hebben het EK gewonnen. We besluiten vandaag de dans van onze small group te oefenen. Lisa zet G.D.F.R. op en we starten te dansen. Na een halfuur kwam onze lerares en keek goedkeurend naar ons. De rest van de leerlingen zijn er inmiddels en de warming-up is gestart. Na de warming-up mogen we water drinken.
'Ga water drinken bij Tara,' fluistert Monique op dwingende toon. Ik stribbel even tegen en ga dan toch naar Tara. Ze heeft wit-blonde lange haren en zit altijd kaarsrecht. Met een sombergezicht. Ze zit op de smalle bank die tegen de muur staat. Ik ga tegenover haar staan.
'Hoi,' zeg ik. Tara's gezicht klaart onmiddellijk op.
'Hoi,' zegt ze bijna vrolijk.
'Mag ik?' Ik wijs naar de lege plek naast haar. Tara knikt. Ik plof neer en drink van mijn water.
'Heb je een leuke nieuwe klas?' vraag ik. Tara knikt aarzelend.
'Ik zit met mijn vriendin, Louise, in de klas, daar ben ik hel blij mee. Maar er zit een rot joch in mijn klas die iedereen pest en het vooral op mij gemunt te lijkt hebben.' Ze ratelt maar door en door over haar vriendinnen en school maar het valt me op dat ze nooit de term "beste vriendin" gebruikt.
'En wie is je beste vriendin?' Tara haalt haar schouders op.
'Heb ik niet echt. Ik vind al mijn vriendinnen even aardig maar mijn beste vriendinnen? Nee dat zijn ze niet. Ik kan niet alles met ze delen omdat ze mij niet goed begrijpen, ze proberen het wel, en dat waardeer ik hoor, maar ja, echt mijn beste vriendinnen niet nee.' Tara's woorden zetten mij aan het denken. Zijn Monique en Lisa echt mijn beste vriendinnen? Ik vertel ze nooit over mijn gevoelens. Maar dat hoef ik ook niet. Onze danslerares Fiona klapt tweemaal in haar handen.
'We gaan weer verder!' roept ze. Ik zet mijn waterfles weg, zeg vluchtig gedag tegen Tara en voeg me weer bij mijn vrienden. Monique stoot me aan.
'En?' zegt ze hoopvol.
'Ze is zo triest dat ze helemaal vrolijk begon te kijken terwijl ik alleen maar "hoi" zei,' grinnikte ik gemeen. Monique grinnikte gemeen terug.
'Monique, Liv! Opletten alsjeblieft!' zegt Fiona.

Bezweet na drie uur dansen verwisselen we onze schoenen en bestellen wat water bij Violet. Gulzig drinken we alle zes ons glas leeg. Onze waterflesjes zijn op. Tara loopt voorbij. Ik lik mijn lippen af waar nog waterresten opzitten en versper Tara de weg.
'Welke kant moet je op?'
'Zo dadelijk naar links,' zegt Tara alweer helemaal opgevrolijkt.
'Mooi, ik namelijk ook.' Ik pak snel mijn spullen, zeg mijn vrienden gedag en geef Jason een vluchtige kus op de mond. Monique knipoogt naar me. Ik grijns en loop achter Tara aan naar buiten de frisse lucht tegemoet.
'Heerlijk die frisse lucht nadat je drie uur hebt gedanst, vind je niet?' zegt Tara alsof ze mijn gedachten leest.
'Heerlijk,' geef ik toe. We stappen op onze fiets en slaan linksaf.