The 'HE' meets the 'SHE'

Chapter 20

Mae's POV

May nakita akong lalaki kasama niya ang isang babae. Parang ang familiar nung lalaki.
"Cass. I love you."
"I love you too. Thanks for making me happy."
"Basta ikaw. I'd do anything for you."
"Syempre, ako din. Hindi na ako magiging mahina para sa'yo. I'll train myself to be strong physically. Para hindi mo na kailangang magligtas sa akin."
"I'd do anything for you Cassandra. You're my one and only."
"Me too. You're my first and my last Jar---"

"Ha?!" sigaw ko. Naputol kasi!

Pagdilat ko, nakita ko kaagad si Emjay na para bang nakakita ng multo. Pagkatapos ng ilang segundo, naka-ngiti na siya. Tumingin ako sa paligid ko. Naka-higa ako sa kama sa kwarto ko.
"Gising na si ate! Hoy JayEm! Bilis! Punta ka dito!"

"Coming!!!"

Nakita ko si JayEm malapit sa pinto na para bang nag-aalala at hinihingal pa.

"Onee-chan, daijoubu desu ka?!" (Ate, okay ka na ba?!)

"Hai.(Yes) Ano nga pala nangyari?" nagtatakang tanong ko. Una ko kasing naalala, naglalakad pa kami papunta rito kasama nila James at ng iba pa.

"Bigla ka kasing natumba eh. Nag-alala kami kung napano ka na. Ikaw kasi eh. Ano ba ang nangyari sa'yo at bigla ka na lang natumba?! Kung gutom ka, sabihin mo sa amin. Kung may nararamdaman kang masama, ipaalam mo agad." sambit ni EmJay.

Ako na naman yung may kasalanan. Pabigat talaga ako noon pa lang.

"I'm sorry." sabi ko at yumuko.

Bakit ba ganito. Bakit ba ako na lang palagi ang dahilan ng pag-aalala nila?! Ako yung problema eh. Kung wala ako, sana hindi na sila nag-aalala ng ganito. Siguro, dapat, hindi na sila bumalik pa dito sa Pilipinas para makita ako. Ako lang naman kasi ang nagbibigay sa kanila ng sakit ng ulo. Kung mawala na ako, wala na silang iintindihin pa. Sana--

"Hey. Don't blame yourself. Hindi naman natin ginusto yun di ba? No one is going to be blamed for this because no one wanted this to happen. Okay?"

Nagpapasalamat talaga ako kay Lord dahil binigyan niya ako ng mga mabubuting kapatid kahit hindi man kami magkadugo. Kaso, ako nga lang yung --.

JayEm's POV

"Hey. Don't blame yourself. Hindi naman natin ginusto yun di ba? No one is going to be blamed for this because no one wanted this to happen. Okay?" I told her.

She smiled as a response. I can see sadness in her eyes. Alam ko that she's blaming herself again and again. I'm hurt. Not for me but for her.

"Wanna go somewhere?" I asked her to lighten up the mood.

"Sure!" she exclaimed.

"Wait. Asan kayo pupunta? Sama ako."

"Nah. Me and nee-chan are having a date!" (nee-chan= big sis)
I don't want him to cause trouble. Gusto kong ma-solo ngayon si ate. Epal lang yan eh.

"Ang daya mo naman JM! Ako dapat yung mauna makipag-date kay ate eeh!!!" pagmamatigas niya.

"Mag-away kayo. Sige. Uupakan ko kayong dalawa. Seryoso ako." sambit ni ate.

Oops. Ayaw niya kasing nakikita na nagbabangayan kami ni MJ. Hindi dapat magalit ngayon si ate kasi baka masama pa pakiramdam niya.

"Sige na nga. Mag-date na kayo. Basta JM ah! Next time, solo ko din si ate."

"Yeah. Yeah. Whatever. Sige ate. Bihis ka na diyan. Casual. I'll see you outside the gate."

"Okay."

***
"Where are we going?"

"You'll see."

I parked my car on the parking space.

Naka-blindfold siya so hindi niya pa nakikita kung nasan kami.

I brought her to the park. I decorated it with lights and flowers kasi alam kong magugustuhan niya ito. I mean, even though she doesn't really act like a girl, she's still a girl, right?

I told her to take the blindfold off.

Nang-hinubad na niya, literal siya na napanga-nga ng makita niya yung lugar. I put all my efforts here so she has to!

"J-JM. Thank you. Ang gandaaaaaa!!! I love it!"

"Well, you have to. Pinagod kaya ako sa pag-decorate ng lugar na 'to. And! You're welcome."

Napa-smile na lang siya. I miss this smile. It's like she doesn't have any problems in life. It's like everything in this world is perfect. I hope that she'd always wear that smile. I can't bear seeing her so helpless and broken. She's my sister and I have to protect her.

I took a guitar. I hid it near a bush when I decorated the place.

When she looked at me, she looked surprised.

"Weh!? JM! Tutugtog ka!?"

"Hindi. Kakanta lang ako. Bakit may gitara pa ako kung kakanta lang naman ako, di ba?"

She chuckled. Even that simple chuckle would make her forget about her problems in a small amount of time.

-- -

Long time no updateee!!!! Musta readerssss???

•Kung ngayon mo lang binasa, well.. Hellooooo!!

•Kung noon mo pa 'to binasa at binabasa mo pa rin ngayon, sorry! Matagal na kasi akong nag-attempt na magsulat uli ng bagong chapter pero wala pa rin akong maisip soo.. Eto na. Peace na tayo? Hehe..

By the way, dedicated ito sa lahat ng readers na nagbabasa nito! :) thanks guys..