Alkış sesleri, haykırışlar, sahne ışığı hepsi şuan ki durumumu yansıtıyordu. Sahneden önümdeki topluluğa seslendim.
"Teşekkürler! Sizi seviyorum . Liseli yıllarınızi unutun ve kendinize yeni bir sayfa açın"dedim ve mikrafonu müsait bir kenara bıraktıp elimle zafer işareti yaptım. Sahne ışığı üzerimde parlıyordu ve bu gece gerçekten çok kalabalıktı. Fazlasıyla üniversiteli öğrenci doluydu. Tabi böyle olması normaldi. Bir kaç gün sonra okullar açılıyordu. Bu da açılmadan önce lise mezunları için bir parti sayılırdı. Benimle birlikte yüzlerce kişi bir kaç gün sonra üniversiteli oluyordu. Gerçi çoğu kişi ünvirsiteyi okumuyordu. Çoğu lise mezunu olup okul açılmadan önce bir kez daha buluşmak istiyordu.
"Eylül?!"arkamdan gelen bir ses ile biri elini omuzuma koydu. Bora olması beni şaşırtmamışdı.
"Bu gece gerçekten çok iyiydin."sanki kendisi arkadan gitar çalmıyordu.
"Sende çok iyiydin!"diyerek beraber yürümeye başladık. Arkadan Defne ve Cem'de gelmişti. Defne koluma girerek. Her akşam ki gibi söylenmeye başlamıştı.
"Bu akşam gerçekten çok kalabalıktı."aslında bu konuda gerçekten çok haklıydı. Çok geç saate kalmıştık ve istekler bitmemişti. Ama deymişti fazlasıyla para kazanmıştık. Gerçi para için yapmayı sevmiyordum. Sadece şarkı söylemeyi seviyordum ve hayatım az da olsa değiştirmek istiyordum.
"Beyler hadi siz gin biz Defne ile döneriz bu ara da yarın boşuz iyi dinlenin ."
"Bıraksydık?"dedi Cem ve Bora'da kafasını salladı.
"Yok yok zaten geç oldu ."dedim ve elimdeki saate baktım gece on ikiyi geçmişti
"Oo.. bak onikiyi çoktan geçmiş."dedim ve Defne'yide kolundan tutarak hızlı adımlarka irdan uzaklaştırdım. Bir az daha oyalınırsak küçük konserimizin büyük hayranları yine bize yapışacaktı.
"Eylül ,bıraksalardı işte nasıl döneceğiz şimdi?"
"Döneriz biz merak etme..."
"Nasıl döneceğiz araban bakımda değil mi ?"yoldan geçen bir taksiyi durdurdum hızla gelip yavaçca durdu. Allahtan bahşişlerin yarısını bırakmayı başarmıştım. Eve gidene kadar anca idare ederdi bizi.
"Harikasın !"•
"Eylül kahvaltı hazır?!"gözlerimi lattoptan çevirdim ve Defne'ye baktım. Sofrayı yine donatmıştı .
"Tamam geliyorum!"dedim ve tekrar bilgisyara döndüm o sırada bir haber dikkatimi çekti.
"50. Yıl Lisesi mezunları partisi !"bu benim gittiğim liseydi. Meraktan yazının altındaki linkte tıkladım. Karşıma okulun sayfası çıktı. Fareyi aşağıya doğru hareket ettirdim ve partinin saatine baktım.
"Bu gün akşam saat 20:00 'de inanmıyorum!"diyerek sayfayı daha derin incelemeye başladım.
"Ne oluyor ya ?"diyerek yanıma gelen Defne sayfayı görmeden kapattım. Bunu görmesini istemiyordum.
"Yo..yok bir şey hadi kahvaltı yapalım!"dedim ve lattapı kapattım.
Defne önden gidip çayı koyarken bende arkadan gelip masaya oturdum. Bu konuyu iyi düşünmeliydim. Aylardır lise günlerimi başkalarından saklıyordum. Gerçekten berbat bir lise geçmişim vardı. Dışlanmak ,hor görülmek , iftiralar, ezik muamelesi bunların hepsi kendimi değiştirmek için büyük bir bahaneydi. Okullar kapandığından beri sınıfımdakileri hiç görmemiştim zaten görmekte istemiyordum gerçi görsem onlar beni tanımaybilir. Acaba Emre..
Neyse neden onu düşünüyorsam.
"Eylül ? Daldın yine ne düşünüyorsun ?"önümdeki ısıtılmış ve üstünde yumurta kırılmış ekemeğe baktım. Şaka yapıyor olmalıydı çünkü yumurtadan nefret ederdim.
"Defne !"diyerek bağırdım her seferinde aynj şeyi yapıyordu.
Eliyle bana 'ne var ' işareti yaptı . Ağzı dolu olduğu için konuşamıyordu. Bende elime ekmeği alıp önüne doğru salladım.
Ağzındakileri bitirdikten sonra şaşkınlıkla bana baktı.
"Oo sanırım seninkini yedim?"tabağında kalan son kırıntıyıda ağzına attı.
"Çok acımasızsın."dedim ve masadan kalktım. Sonunda benide aç bırakmıştı.
"Tamam ya kızma ne yapayım yani karışmış."
"Tamam , tamam kızmadım."
"Bu gün için istek varmı?"diye sordum her akşam başka bir yerde çalıyorduk genelde okulun çevresinde olduğu için sorun olmuyordu.
"Hayır yok ama bulabilirim."
"İyi olur!"dedim. Galiba lise mezunlarının partisine katılmayacaktım. Açıkcası gitmek istiyordum ama bir yanımd eski günlerin acısını çıkarmak istiyordu.
Tekrar bilgisayara döndüm ve aynı sayfaya girdim. O yıla ayit sınıf fotoğraflarına bakarken kendi resmimide görmüştüm. Altındaki yazıyıda
"Bu sene Eylül'üde unutmadık, Eylül eğer bu yazıyı görüyorsan partimize gelmeyi unutma tabi gelebilirsen hepimiz seni çok özledik!"hemen yanınada sırıtan emoji resmini koymuşlardı. Altaki yorumları gözden geçirirken bin bir türlü hakaret ve aşalayıcı sözler yazmış olduklarını fark ettim.
'O kız kim ?'
'Gerçekten çok ezik'
'Okulun fiyaskosu!'
Gerçekten berbattı alt yorumlardan birinde Emre'yi gördüm. O da yorum yapmıştı.
'O kız hala yaşıyor mu?'yorumun altına bin bir türlü yanıt yazmışlardı. Gerçekten böyle bir etki bıraktığımı bilmiyordum.
"Defne ?"dedim bağırarak.
"Bu günki tüm istekleri iptal et!"diyerek bağırdım. O partiye gidecek ve herkese gününü gösterektim.
"Tamam!"askılıktan çantamı aldım ve kapıyı kapatarak çıktım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şanslı Yıldız
RandomLise yıllarında sakin ve utangaç bir kızın sonradan nasıl yükseldiğini ve popstarlık yolunda ilerlediğini anlatıyor. Lise yıllarındaki arkadaşları ise bu macerada .