overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 54

Tineke's POV

Verschillende vragen flitsen door mijn hoofd terwijl ik terug opweg ben naar het commissariaat. Na het telefoontje ben ik dan ook zo snel mogelijk vertrokken naar daar omdat ik hoorde aan de chef zijn stem dat er iets niet goed was. Hoe hard hij het ook probeerde, de chef kon het nooit verstoppen als er iets niet goed was. Maar één vraag bleef zich toch elke keer herhalen. Waar is Koen? Enkele minuten later kwam ik eindelijk terug op kantoor aan. Het zou nu niet lang meer duren voordat ik wist wat er was gebeurt. Met een heel bang hartje stapte ik het kantoor binnen en keek vluchtig in het rond. Iedereen was onderling aan het praten en je kon zo zien dat Floor en Brigitte een beetje gehuild hadden terwijl Eric en velimir hun uiterste best deden om hen te troosten. De chef stond me klaarblijkelijk al op te wachten want toen ik nog maar net binnen kwam deed hij meteen al een klein teken dat ik hem moest volgen naar binnen. Vragend naar een antwoord keek ik iedereen aan om toch maar een een antwoord te kunnen vinden op mijn vragen. Alleen ik kon nergens een antwoord uithalen. Voorzichtig stapte ik de chef zijn bureau binnen en sloot de deur zo stil mogelijk toen de chef uiteindelijk een teken deed dat ik mocht gaan zitten. Ik volgde zijn bevel op en ging op één van de twee stoelen zitten die voor zijn bureau stonden. "Het is toch een beetje moeilijk om dit te moeten vertellen maar ik zal niet rond de pot draaien en meteen met de deur in huis vallen." Ik voelde hoe ik steeds zenuwachtiger werd en terwijl de tranen prikten in mijn ogen wachtte ik op een antwoord van de chef. "Koen...koen heeft daarnet een zwaar ongeval gehad met de fiets" vertelde de chef triest terwijl hij naar zijn gevouwen handen staarde. Een traan vond zijn uitweg naar buiten en zo snel mogelijk veegde ik ze dan ook weg. "Wat is er gebeurt" vroeg ik terwijl er verschillende tranen klaarstonden om zo één voor één over mijn wangen te rollen. Maar ik hield me toch zo sterk mogelijk hoe moeilijk het ook was. "Hij is van de baan gereden door een auto en is zo zwaar op de grond terecht gekomen." vervolgde hij op mijn vraag. Verschillende vragen gingen door mijn hoofd terwijl ik stilletjes aan de strijd verloor tegen mijn tranen en het uiteindelijk opgaf. "Hoe gaat het nu met hem?" vroeg ik heel voorzichtig terwijl mijn stem eigenlijk heel erg raar klonk. Ik zag dat de chef het ook moeilijk kreeg om verder te gaan. "Hij...hij ligt momenteel in een coma, het zal volledig van hem afhangen of hij wakker word of niet" zei hij terwijl hij zijn tranen in bedwang hield. Ok nu werd het me allemaal een beetje te veel, ik stond op en verliet zonder iets te zeggen huilend de chef zijn bureau. Alle blikken waren opmij gericht terwijl ik ze zoveel mogelijk probeerde te ontwijken. Koen in een coma, dat kan gewoon niet waar zijn. Ik voelde hoe iemand zijn twee armen rond mij sloeg en me dicht naar zich toe trok. Het was Floor. "Het komt allemaal wel goed" fluisterde ze in mijn oor terwijl ze me een warme knuffel gaf. "We gaan er zo snel mogelijk naartoe" vervolgde ze. "Ik wil alleen gaan" verweerde ik mezelf en om eerlijk te zijn het kwam toch een beetje grof over. "Tineke het is beter dat je nu niet alleen gaat" hoorde ik de chef achter me zeggen. Zonder nog veel woorden te zeggen vertrokken we dan ook naar het ziekenhuis...