Duygusal mı Duygusuz mu?

Bölüm-16 Aptal

İnsanlar bana bakıyorlardı. O kadar hızlı koşuyordum ki saçım dağılmış, yeni elbisemin eteği hafif havaya uçmaya başlamıştı. Salya sümük ağlıyordum. Gerçekten bir görüntü kirliliği idim. Ama umurumda değildi. Koşma nedenim bile saçmaydı. Yuu'nun... Yumasaki'nin yanında olsaydım ona çok kızabilir ve laf sokabilir, bağırabilirdim. Sonra çok fazla koştuğumu fark edip durdum. Herkes bana bakıyordu. Umurumda değildi gerçi. Denize doğru bakan bir banka oturdum. Saçımı topladım ve nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Sonra Yumasaki tekrar aradı. Açmadım.

Yaklaşık 25 dakika aynı yerde oturdum. Sonra Yumasaki beni buldu ve yanıma oturdu:

-NEDEN BENİ BEKLEMEDİN VE NEDEN TELEFONUNU AÇMADIN?!

Cevap vermedim. Niyetim de yoktu.

-Soru sordum?

Sinirlerimi bozmaya başlıyordu. Sanki onu bir anda terk eden benmişim gibi.

-Peki tamam. Madem cevap vermeyeceksin ben söyleyeceğimi söyleyip gideyim.

Merak ediyordum ama umurumda değilmiş gibi yaptım.

-Seni kıskandım.

-Ne?!

-Seni kıskandığım için Kohana ile çıktım. 

-Neden beni kıskandın? Neyimi kıskanabildin ki? Benim ne özelliğim var sanki?

-Duyguların.

-Senin de var ya. Ne alaka şimdi duygularımı kıskanmak? Şaka mı yapıyorsun?

-Sende hepsi var.

-Bunun için mi yani?

-E...evet. Özür dilerim.

-Aptal...

-Ben... Çok özür dilerim.

-APTAL!

-Kıskançlığım biraz fazla ileri gitti... Telafi etmek istiyorum.

-APTAL!

içimden çığlık atmak geçiyordu. Boğazım yırtılana kadar çığlık atmak.

-Ama öpüşmüş...tünüz?

-Öylesine bir şeydi.

-Öylesine mi?

-Benim... Aşk duygum yok sanırım...

Mutlu mu olmalıydım,

Yoksa üzülmeli miydim?