hallo! dit is mijn eerste verhaal dat ik posting op wattpad maar Houd er rekening met me omdat het verhaal begint erg traag voor de eerste paar hoofdstukken. Ik beloof het zal wel de moeite waard! Ik zou echt graag wat opbouwende critism zodat ik het kan verbeteren voor jullie! Genieten! :) Ik ben alleen Nederlands te leren, dus ik vind het jammer als een van de grammatica is onjuist!
-------------------------------------------------- -------------------------------------------------- -----------------------------------
Wanneer u denkt over liefde je alleen maar te denken over alle goede dingen over, de manier waarop je elke ochtend wakker te weten dat hij wacht op jou en de manier waarop zijn glimlach voel je je alsof je het enige meisje in de wereld. Maar voor mij .... liefde was nooit echt iets anders dan pijn. Zeker, het had veel momenten waarop het voelde het zou eeuwig duren, maar in werkelijkheid de meeste mensen de pijn komt uit een gebroken hart. Omdat in werkelijkheid de liefde nooit echt duurt.
-------------------------------------------------- -------------------------------------------------- -----------------------------------
Zes maanden geleden heb ik niet denk dat mijn leven zou nog erger, maar hier ben ik zittend op de trap debatteren of om de deur open om de man buiten. De man die gekwetst het meisje dat hij zei dat hij voor eeuwig zou liefhebben.
Ik haal diep adem en opstaan van de trap. Ik verzamel mijn moed en wat nog over was van mijn waardigheid.
Ik loop de 10 stappen naar de deur, mijn hart bonsde zo hard dat ik dacht dat het zou recht uit mijn borst en land springen op de vloer voor me. Wegduwen dat ziekmakend dacht, ik draai de deurknop en open de deur naar Jeremy staan, doorweekt van de regen, zijn haar gepleisterd aan zijn voorhoofd en zijn shirt vast te houden aan zijn buikspieren te zien, hij altijd gebruikt om mij te plagen over hoe ik kon nooit traan mijn ogen weg van hen. Ik doorschakelen mijn verblinding van hen weg en de focus op zijn schoenen.
"Wat wil je?" Ik vroeg koeltjes niet aan zijn blik.
"Riley, het spijt me zo. Je weet dat je het enige meisje voor me," hoorde ik de memorie van zijn stem maar ik weigerde naar hem te kijken. Ik kon hem niet aankijken niet na wat hij deed voor mij.
"Ha! Ik gebruikte om te geloven dat, maar nu weet ik beter, moet ik nog nooit heb vertrouwde je. Mensen bleven me te vertellen zou je niet veranderen. Maar een of andere manier heb je me over, maar dan heb je bewezen wat ze allemaal zeiden waar was . Je bent speler, puur en simpel. " Ik zei streng
Ik zag hem aarzelen op mijn woorden, ik voelde een steek van spijt. Hij kan me pijn hebt gedaan, maar kon gewoon mezelf niet mee om hem te kwetsen terug.
"Riley, kijk naar mij" Tegenzin Ik hef mijn ogen tot aan zijn smeulende voldoen blik op zoek naar hem dood in de ogen.
Begint hij te praten, maar ik sneed hem af.
'Ik haat je Jeremy García "mijn stem sterk en stabiel.
Ik zie de pijn flash-over zijn gezicht. Zijn mooie grijze ogen veranderen in een holle en hopeloos afgrond.
Ik stap terug en en sluit de deur, maar niet voordat ik hoor zijn smekende stem zegt dat hij van me houdt.
Ik ren de trap op en huil mezelf in slaap te denken over wat leidde me even aan het moment toen ik de deur gesloten op de enige jongen die ik ooit heb liefgehad.
-------------------------------------------------- ---------------------------------------------
Ik hoop dat jullie ervan genoten! commentaar, stemmen en fan:) stuur me een mail als u wilt dat ik je verhalen te lezen:)
YOU ARE READING
Liefde op de rug van een motor
Teen Fiction"Soms is het de kleinste beslissingen die je leven kan altijd veranderen" - Riley Evans -------------------------------------------------- ---------------------- Riley Evans wist nooit haar leven zou een dergelijke beurt. En een of andere manier l...
