Bu Köşe Yazı Köşesi

Kalabalıkta Bir Genç Bayan

🎈🎈🎈

~3~

Kalabalıkta Bir Genç Bayan

Genç bayan yavaşça yürüyüp etrafını incelerken aniden ağlamaya başladığını farkettiğinde artık bazı şeyler için çok geçti. Mesela akan makyajı için yapacak bir şey yoktu çünkü kendini durduramıyordu. Hava henüz kararmış olacak insanlar kalabalıklaşmışlardı. İş çıkışını bekleyen onlarca insan gezmek için buralarda cirit atıyordu. Onunda amacı gezip eğlenmekti belki ama içinden gelen ağlama isteğini bastıramıyordu.

Ağladığını anladığı anda koşmaya başladı,kalabalığın arasından sıyrılacak aklı sıra. Sorsan nereye gittiğini o da bilmiyor muhakkak ama kendini rahatlatmaya çalışıyor bir nevi koşarak.

Ciğerleri hemen yanmaya başladığında biraz dinlemek için duruyor,o sırada yan tarafında duran adam ona sesleniyor besbelli ama ne yere düşürdüğü bir şeyi alacak durumda nede o adama dönüp cevap verecek.
Bir ara bakıyor göz ucuyla ona bağıran adama ama karşı koymaya gelmez tiplerden,irice bir adam. Kendi kendine gülmeye başlıyor ve fısıltıyla "Amma korkaksın," diyor ama cümlesi yarım kalıyor,nefes alıp devam ediyor "Sen hiçbir şeyden korkmazsın!" Kendine meydan okuyor aklı sıra,bu işte pekte fena sayılmaz. Tekrar koşmaya başlamasıyla kalbinin sıkıştığını hissediyor,koşmayıda bir becerse keşke.

Akan makyajını hissediyor yüzünde,küfrediyor kendine "Normalde olsa makyaj yapmaktan nefret eden ben!" Diye alayla yarım bir cümle kuruyor. Gözlüğünü tekrar gözlerine yaklaştırdığı sırada normal zamanda uzun olan kirpikleri daha da uzun olunca gözlüğün camında siyah çizgiler oluşuyor temizlemek adına çıkartıyor gözlüğünü,tişörtüne silerken gözlüğü bakınıyor etrafa ama bir şey gördüğünden değil zevk için bakınıyor belki son kez.
Koşmaktan hiç hoşlanmamıştı zaten ama bu sefer bir şeylerden kaçıyor. Kaçmak yürüyerek her zaman kullandığı yavaş adımlarla olmaz ya! Koşacak elbet ama nereye kadar?

Omzundan sarkan çantasının zincirini diğer bir koluna geçirip devam ediyor koşmaya,etraf kalabalık elbet dikkatler üzerinde. Bu millet meraklı ama koşmak yasak değil ya,belliki canı istemiş genç kızın koşuyor. Allah muhafaza birde koşmak yasak olsa?

Koşmayı beceremeyeceğini başından beri bilmesine rağmen insanların onu izlemesini istemiyor ağlarken bu yüzden olabildiğince koşuyor. En sonunda koşmaya mecali kalmadığı sırada bir hamburger dükkanına girip üst  katta olduğunu bildiği lavabosuna  ilerliyor merdivenleri hızlı hızlı tırmanarak. İçeriye girince koca aynada yansımasına bakıp gülmeye başlıyor ama gülünecek hal değil bulunduğu durum. İçerideki bir tuvalet kapısı açık diğeri kapalı,kontrol ediyor birileri var mı diye ama yok kimse. Bir kahkaha daha atıyor sonra dayanamayıp ağlamaya devam ediyor. Dışarıdan birisi ne olduğunu anlayamaz,bir şeyler uydurur ama o herşeyi biliyor. Aynadaki genç o olamaz,ürkünç görüntüsü karşısında sarsılarak ağlamaya devam eden genç en sonunda elini ağzına dayatıp susturuyor kendini. Hâlâ boş olan lavaboda tek başına. Akan makyajı olabildiğince temizlediğine emin olup atıyor kendini havasız restorandan dışarıya ama ciğerleri temiz havayı içine çekemiyor.
Ne olacağını biliyor elbette,bayılacak. Dayanmaya çalışıyor,sesini yükseltmeye çalışarak "Yardım," diyor ama cümlenin devamını getirecek güç kalmadı ne onda ne de ciğerlerinde.

Ağzındaki kanla yere yığılmaya başladığında herşeyin farkında. Acının son damlasına kadar hissettiği belli ama yapacak şey yok,bekleyecek sonu.
Bir bakıma kurtuluşu buluyor,sonsuz kurtuluşu. Hafifçe gülmeye çalışırken öksürük krizi geliyor ama o kendini tutup bir saniye kadar bekliyor. Koşmaya yeltenecek yine,dedim ya bir şeylerden kaçıyor. Mecal mi kaldı gencecik kızda? Neredeyse yere yığılacak.

Sonrasını ne o hatırlıyor nede onu gören birileri oluyor o kalabalıkta.

-Yazmak hayal dünyanı etrafa saçmak ,okumak ise hayal dünyanın başka bir kapısını daha açmak.-

🎈🎈🎈