Echt

Hoofdtuk 2

Ik ben al een week "bevriend" met Tara en ze is hartstikke aardig en vrolijk, zoals ik haar herinnerde. Ik probeerde het steeds aan mijn vrienden te vertellen maar zodra ik erover begon wuifde Monique het onderwerp weg.
'Onzin!' zei ze dan steeds. 'Ander onderwerp.' Alleen Florine luistert naar me. Ik weet niet of ze mij gelooft, maar dat maakt niet uit. Ze luistert tenminste wel. En dat is erg fijn. Gister was ik bij Tara thuis. Ze heeft een jonger broertje van vijf, toen Tara en ik samen op toneel zaten was haar moeder zwanger. 

Ik heb vandaag afgesproken met Tara. Ik lig op de bank met mijn mobiel in mijn handen. De bel gaat. Ik kijk naar de tijd. Tara is een kwartier te vroeg. Ik open de deur.

'Hoi,' zegt ze. Ik draai me voor de helft zodat Tara mij kan passeren.

'Hier kan je je jas ophangen.' Ik wijs naar de kapstok.

'Dat weet ik nog,' knikt Tara,

'Eh, oké,' mompel ik. Rare Tara is weer even terug. Ze is nooit bij mij thuis geweest. Ze hangt haar jas op.

'We FaceTimede veel, weet je nog?' verhelderd Tara. Ik zwijg. 'Nee, dat weet je toch niet meer.' Ik loop de hal uit en Tara volgt me op de voet.

'Fanta?' vraag ik. Tara knikt. Ik loop naar de koelkast en schenk een Cola en een Fanta in. 'Asje.' Opnieuw knikt Tara. 'Zullen we naar boven?'

'Oké.' We lopen naar boven en ploffen neer op mijn bed. We kijken zwijgend naar het plafond. Onze drankjes staan op mijn bureau. We liggen al een kwartier zo als mijn telefoon gaat. Ik sta op.

'Wacht even,' mompel ik. Ik neem gauw op zonder te kijken. 'Hallo?'

'Honey! Schatje patatje! Mijn liefste honneponnetje!' Ik zucht. Ik gebaar met mijn lippen naar Tara dat ik even naar de gang ben. Ze knikt, zoals altijd, ben ik achtergekomen. Ik loop gauw naar de gang. Niemand mag weten dat mijn moeder een vreselijke moeder is, altijd dronken is en elke dag andere vriendjes heeft. Zelfs Monique niet, dus Tara al helemaal niet.

'Mam! Ben je helemaal gek geworden? Je mag me niet bellen, en zeker vandaag niet, verdomme mam!' sis ik in de telefoon.

'Schatje! Rustig maar, hoor! Je hoeft niet zo bezorgd te zijn,' giechelt ze. 'Ik heb een heeeele aardige man ontmoet! Hihi, gekkie! Niet daar aanzitten! Ik bel met mijn dochter!' Ik hoor een zware bromstem op de achtergrond. 'Even geduld, lieffie!'

'Mam, je bent dronken.' Ik kijk naar de klok aan de muur. 'Het is goddomme nog maar half vier!' tier ik.

'Welnee, schatje! Ik ben zo nuchter als wat, toch Ryan?' giechelt mijn moeder weer.

'Mam, hoe oud is, eh, Ryan?'

'Poepie, hoe oud ben je?' Opnieuw gebrom. 'Zesentwintig!' gilt mijn moeder. 'Hij denkt dat ik zevenentwintig ben!' Die irritante giechel van haar! Ik wil haar wegdrukken maar bedenk me.

'Waarom belde je me?' vraag ik aan mijn moeder.

'Lieverdje, ik ben in de straat!'

'Welke straat?' zeg ik. 'Toch niet onze straat?'

'Jawel! Ik sta bijna voor de deur!'

'Kut wijf!' gil ik door de telefoon. Ik druk haar weg. Uitgerekend als Tara er is moet dat dronken mens voor het eerst op tijd thuis zijn! Ik ga terug naar mijn kamer. Tara drinkt haar laatste slok Fanta op.

'Volgende keer als je met je moeder belt en niet wil dat ik het hoor, niet zo hard praten en al helemaal niet kut wijf gillen,' zegt ze kalm. Ik kijk haar stomverbaasd aan.

'Tara, wat heb je geho...? Ik bedoel, je, je kan beter gaan,' herstel ik me. Ik recht mijn rug en houd mijn deur open.

'Alleen in het begin dat je mam zei en op het eind kut wijf,' beantwoordt ze alsnog mijn vraag. 'Ik kan inderdaad beter gaan.' Ze staat op en loopt de deur door. Ik volg haar naar beneden tot aan de voordeur. Ze pakt haar jas. Ik kijk naar de vloer.

'Dag, Liv,' zegt ze nog steeds kalm.

'Dag, Tara.' Tara opent zelf de deur en stapt naar buiten, net als mijn moeder het tuinhekje opent. Ik probeer nog Tara naar binnen te halen maar mijn moeder begint al te gillen.

'Livje! Lieverd!'

'Tara, ga,' sis ik beschaamd. Ze knikt. Geluidloos zegt ze oké en loopt door, het tuinhekje door. Heel anders dan mijn andere vriendinnen. Monique zou blijven tot ze duidelijke verklaring zou hebben net als Lisa en Florine zou me medelijdend aankijken en weggaan. Ik weet niet wat vervelender is. Als ik denk dat Tara weg is willen mij moeder en Ryan naar binnen. Mijn moeder laat ik naar binnen. Ryan niet.

'Laat mijn moeder met rust pedofiel!' sis ik. Ik duw hem naar achter. Ik gooi de deur dicht. Voor die in het slot valt vang ik Tara's blik.