Anubis specials

100 dagen (13/02/2015)

"zie je het zitten?" vraagt mama als ze me ziet. "Ja helemaal!" zeg ik. "je ziet er zo mooi uit in dat jurkje" Zegt mama. "dankje" zeg ik en draai eens rond om m'n jurk te showen. "ik moet straks op school zijn voor het ontbijt. Kom je vannamiddag naar de stoet kijken?" vraag ik daarna. "natuurlijk, dat wil ik niet missen." Zegt mama. "nog 100 dagen en ik ben afgestudeerd!" roep ik en omhels mama, zo blij ben ik. "ok ok tijd om naar school te gaan." Zegt mama en geeft me een kus. "dag mam." Zeg ik en verdwijn de deur uit. Ik ga te voet naar school, het is toch niet zo ver.

Na tien minuutjes kom ik op school aan en ga naar de studiezaal. Het is traditie dat de leerlingen die 100 dagen vieren op school ontbijten met hun leeftijdsgenoten. Ik zie mijn klas en ga bij hen zitten. "Goeiemorgen." Zeg ik. "Goeiemorgen Sterre." Zeggen mijn klasgenoten. "je ziet er fantastisch uit Sterre." Het was Raphael die dat zegt. Ik zie dat Raphael een mooi glitterpak aan heeft. Hij is zo knap in dat pak. "dankje." Zeg ik wat verlegen. "jij had ook het fantastische idee om het thema "Rock 'n' Roll" te gebruiken Sterre." Zegt Sanne, een klasgenoot. "gaan we aanschuiven? Ik heb echt heel veel honger." Zei Sterre. "Ja, ik heb ook wel honger." Zei Raphael. Er was een ruime keuze van het ontbijt.

Na het ontbijt was het tijd om de school onveilig te maken. Gisteravond zijn we naar school gekomen om de stoelen en de banken aan elkaar te binden met touw, de touwen aan de trappen hangen zodat je niet kon passeren, krantenpapier verfrommeld en in de toiletten achtergelaten met dan ook nog opgeblazen ballonnen, dan hadden we nog een parcours gemaakt met dranghekken , touwen en isomo waar je door moest komen om op school te geraken.

Na het ontbijt gaan we naar de speelplaats om heel veel lawaai te maken. Het is ondertussen 8 uur geweest en de andere jaren komen ook bij de school aan. We maken heel veel lawaai met onze toeters en fluitjes om op te vallen, onze kledij valt natuurlijk ook al op. We blijven rondlopen en lawaai maken tot net voor de bel. Dan gaan we naar de zaal voor onze speech'. Er staat een podium klaar in de zaal waar we straks moeten zitten, maar eerst gaan we nog even verder met lawaai maken tot iedereen binnen is. Nadat iedereen is gaan zitten gaan wij ook zitten en beginnen met speechen. Speechen is wel leuk maar alleen jammer dat je eerst je speech op voorhand moet tonen aan de directie. Wij beginnen. "Meneer Tahon, we vindent stif joamer daj gi lesse nemi gift a nus. E we missn je verschrikkelijk, doarom vindn we daj de geestigste leeroare zit van heelt schole. We kunn alles tege jo zeggn en je lustert olsan na nus, doarom e stivn merci. Merci daj lesse gegevn an nus e we goa je noois vergetn." (Meneer Tahon, we vinden het heel jammer dat je geen les meer geeft aan ons en we missen je heel erg, daarom vinden we dat je de leukste leerkracht bent van heel de school. We kunnen alles tegen jou vertellen en je luistert altijd naar ons, daarom heel erg bedankt. Dankje dat je les hebt gegeven aan ons en we gaan je nooit vergeten.) " mevrouw Bailliu, nog zukke geestige leeroare, we je vo Ingels en vo Fras en der is olsan etwot mei te moakn me jo. E dikn merci daj lesse gaf a nus" (mevrouw Bailliu, nog zo'n leuke leerkracht, we hebben jou voor Engels en voor Frans en er is altijd iets mee te maken met jou. Hartelijk dank dat je les gaf aan ons.) We bedanken nog enkele leerkrachten en daarna is het aan de andere klassen voor hun speech. Na alle speech' gaan we met alle 6des en 7des gaan bowlen aan zee. Raphael vraagt of ik bij hem ga zitten. Ik zeg natuurlijk ja! En daar zitten we nu dan, naast elkaar in de bus. Ik durf hem niet aan te kijken. Ik ben altijd zo nerveus als ik bij hem in de buurt kom.

Na ongeveer een uur en half op de bus zitten zijn we gearriveerd. We stappen uit en snuiven de frisse zeelucht in. We gaan de bowlingzaal binnen en bestellen iets om te drinken. We gaan dan onze bowling schoenen aandoen. Ondertussen krijgen we ook onze drankjes die we besteld hebben. "Ik moet toegeven, ik heb nog nooit gebowld." Zeg ik beschaamd. "ik leer het je wel." Zegt Raphael en loopt naar me toe. We bowlen met onze hele klas als één groep. "wie begint er?" vraagt Sanne. "Sterre wil wel." Zegt Raphael. Sterre keek vragend en verbaasd naar Raphael. "waarom ik eerst?" vraag ik daarna aan Raphael. "kom, Sterre wil eerst." Zegt Raphael tegen de klas. Hij loopt naar mij. "ik zal jou leren bowlen." Zegt hij tegen mij. "kom mee." Zegt hij daarna en neemt mijn hand vast. Sanne en de rest van hun klas kijkt ons lachend aan. "ohh... ze zijn verliefd." Zegt Sanne tegen hen. Ze probeert het niet te luid te zeggen zodat Raphael en ik het niet zouden horen. "snelcursus bowling van Raphael." Zegt Raphael. "eerst neem je een bowling bal." Zegt hij. ik doe wat hij zegt. "daarna ga je naar de bowlingbaan." Hij loopt met me mee. Hij staat achter me. Samen houden we de bowlingbal vast. Raphael heeft zijn andere hand op mijn heup zitten. Sanne en de rest van hun klas keek ons glimlachend aan. "ze zijn samen zo schattig." Zei Sanne nog steeds glimlachend. "je gaat een eindje van de baan staan, maar niet te ver. Daarna ga je met grote stappen naar de baan terwijl je je bowling bal wat meer naar achteren naar hangen. Als je bij de witte lijn komt moet je je arm naar voren zwaaien en laat je de bowling bal rollen." Zei Raphael, ik deed wat hij zei en liet de bal rollen over de baan. "strike!" riep ik en knuffelde Raphael omdat hij het dichtst van haar stond. Toen ik uit zijn armen kom, schrik ik wie ik net geknuffeld heb. Ik heb er direct spijt van dat ik hem een knuffel heb gegeven. Ik kijk verlegen weg. Ik ga terug naar mijn klas. Sanne kijkt me aan met een brede glimlach. "is er wat?" vraag ik aan haar. "nee nee... er is niks." Zegt Sanne met nog steeds die brede glimlach. Raphael is na mij aan de beurt, daarna Sanne en daarna de rest.

Rond de middag zijn we klaar met bowlen. We gaan in de Pizzahut eten. Na het eten gaan we naar het strand.

"wat gaan jullie doen als jullie afgestudeerd zijn?" vraagt Sanne als we op het strand zitten. "ik weet het nog niet. Misschien ga ik verder studeren." Zeg ik. "ik ga werk zoeken. Iets met muziek." Zei Raphael en keek naar mij. Ik kijk op datzelfde moment ook naar Raphael. Ik bloos en zie dat hij ook bloost. We zonnen op een strandlaken dat we mee hebben. "jonges, de bus is daar alweer!" zegt iemand van de andere klas. Het is ondertussen een uur later. We gaan met z'n allen naar de bus. "wil je weer naast me zitten?" vraagt Raphael naar me. "ja, graag." Zeg ik. We gaan zo ongeveer in het midden van bus zitten. Als iedereen in de bus zit, vertrekken we terug naar huis. "vond je het een leuke dag?" vraagt Raphael aan mij. "ja, ik vond het wel een leuke dag." Zeg ik. Wat hij dan zegt, doet me schrikken. "ik hou van je." Zegt hij verlegen en hij krijg rode wangen als hij het zegt. Ik krijg ook rode wangen en ik zeg dan ook "ik hou ook van jou." Zijn gezicht komt dichter bij die van mij. Zijn lippen raken de mijne. Het voelt zo fijn. Sanne ziet ons zoenen en glimlacht. Ze is zo blij voor ons. "weet je nog dat ik daarnet op het strand zei dat ik iets met muziek wil doen?" vraagt Raphael na de zoen. "ja." Zeg ik. "ik wil graag dat je zingt met me. Je weet wel, in een groepje." Zegt Raphael daarna. "uhm... ik kan niet zingen." Zeg ik verlegen. "jawel, je kan heel mooi zingen. Ik heb je eens horen zingen en het klonk zo mooi." Zegt Raphael. "echt. Uhm... ja ik wil wel." Zeg ik.

"Ik hou van je, weet je dat?" vraagt Raphael. "ja je hebt het al een paar keer gezegd." Zeg ik. Hij zoent me. Meerdere keren zelfs. "we zijn er tortelduifjes. Kom, uitstappen." Zegt Sanne. We kijken elkaar betrapt aan. "jullie zijn zo een mooi koppel!" zegt Sanne daarna. "dankje." Zeggen Raphael en ik gelukkig. We stappen uit. We gaan met onze klas naar de andere scholen waar de stoet van de 100 dagen begint. Ik heb mijn tasje met confetti bij me. Als we bij de anderen aankomen start de stoet. We zijn de laatsten. We volgen de route van alle scholen. Het is kwart na vier. Alle andere jaren zijn klaar met school en nu is het krokusvakantie. Tijdens de route zie ik Meneer Tahon met kleine Lucas (zijn zoontje). Op de grote markt zie ik mijn moeder staan. Ik trek Raphael mee naar haar. "hoi mam." Zeg ik. "hey, wie is die jongen?" vraagt ze. "mijn vriendje, Raphael." Zeg ik. "ik wist dat je verliefd was." Zegt mijn moeder. "hoezo dat?" vraag ik. "je hebt altijd een brede glimlach als je thuis komt, dus daar moest wel iets achter zitten." Zegt mijn moeder. Raphael kijkt verrast naar mij. "is dat zo?" vraagt hij. "ja." Zeg ik en kus hem. Heel onverwacht, midden in onze kus, neem ik een hand vol confetti en gooi die over mijn moeders hoofd. "ohh... jammer van die halve kus." Zegt mijn moeder lachend. "we moeten verder. Tot straks." Zeg ik tegen mijn moeder en loop verder. "tot een volgende keer." Zegt ook Raphael tegen haar. "tot de volgend keer Raphael." Zegt mijn moeder. "kom straks anders even mee met Sterre." Zegt ze daarna. "ok, zal ik zeker doen." Zegt Raphael en loopt achter me aan. Aan het einde van de stoet gekomen gooien we de rest van alle confetti in de lucht. Nog 100 dagen en we zijn afgestudeerd!!

Einde