My sunglasses are Not Yours

1

Pov. Kyra
Ik loop naar huis. Mijn make up is uitgelopen. Mijn vader vroeg of ik met hem in de auto naar huis wilde. Nee, het enigste wat ik nodig heb is frisse lucht, en nu loop ik hier op deze straat met blaren. Fuck deze hakken nu is het genoeg ik doe ze gewoon uit . Ik loop verder en zie het huis al in de verte. Even doorzetten kyra. Ik loop naar binnen en ga gelijk naar boven, ik doe de kamer deur open en de lucht van vogue komt mijn neus binnen. Ik laat me vallen op bed, en val gelijk in slaap.

Als ik wakker word zie ik dat ik mijn kleren nog aan heb. Even denken.... frisse lucht, blaren Owja met kleren aan in bed slapen, en nu nu zit er mascara op mijn kussen. Niet slim make up aandoen naar de begrafenis van je moeder. Bovendien was het de eerste keer dat ik make up op deed, en ook de laatste keer..
Een gevoel van verdriet glijd naar binnen en glijd een traan langs mijn wang. Ik stommel de trap af met betraande ogen. Mijn moeder is gewoon dood, echt dood en ook zo plots. Mijn vader zit ook beneden. 'Hoi pap' 'gmpfl' komt er uit zijn mond. Voor hem zit een klein doosje. Het lijkt op een doosje waar je een bril in doet. ' Pap wat is dat'. 'Dat is voor jou van je moeder'. Ik open het doosje en mijn ogen worden groot als ik zie wat erin zit. Het is een oranje ray-ban. 'Het is prachtig' stamel ik. Er komen weer tranen in mijn ogen. Ik loop naar de keuken en pak een keukenrol. Ik droog mijn tranen. Ik loop terug naar de kamer waar mijn vader nog steeds zit. Mijn ogen schieten naar het brillen doosje. Ik loop ernaar toe en pak het doosje op. Nu pas kijk ik echt aandachtig naar het doosje. Het is een grijs doosje met rood. De letters ray-ban staan erop. Maar wacht eens , links onder staat met krul letter geschreven Lotte Timmer.
Ja, mijn moeder heet lotte en ja, ik vond het een pracht naam.
Ik zet de bril op. Ik bekijk hoe de bril mij staat. Dan pas besef ik hoe lekker deze bril zit. Deze ga ik vaak opdoen dat weet ik zeker. Gelukkig is het nu zomervakantie dus ik kan hem vaak opdoen.
Ik bel Lisa op.
'Hey met Lies' hoor ik een slaperige stem zeggen.
'Lisa!!! Was je nog niet wakker? '
'Euh nee?' Hoor ik aan de andere kant.
' Lies zullen we vandaag shoppen ik heb afleiding nodig'
' Ja is goed Kyra hoelaat bij de boom?'
'1 uur'
'Oke , Doei Kyra'
'Doeg Lies'

Piep piep piep....

Jemig het is al 11 uur en nu pas is Lisa wakker.
Altijd ga ik vroeg mijn bed uit.
Dan heb ik teminste nog wat aan mijn dag.
Dat zei mam ookal tijd tegen me, en voordat ik het tegen kan houden stromen er alweer tranen naar beneden.

Ik zit al bij DE boom te wachten. Eigenlijk is DE boom gewoon een hele normale boom. Maar toen Lies en ik er eens langs liepen zat er een witte duif op DE boom. En sins dien noemen wij het DE boom, en spreken wij er vaak af.
Lisa komt net aangefietst. 'Perfecte timing Lies! ' schreeuw ik.

We lopen door de winkel straten van Maastricht.
'Leuke bril trouwens Kyra'
'Bedankt hij was van mijn moeder..'
'Weet je wat raar is Lies?'
'Nou zeg het eens kyra'
En precies nu vergeet ik het weer.
'Eh, ik ben het vergeten'
Lisa zegt dat het niet uitmaakt en we halen een ijsje.

Een hoop winkels en cafeetjes later weet ik wat ik weer wilde vertellen.
'Lies ik weet het weer! Als ik de bril op heb, heb ik het gevoel dat is alles durf!'
'Maar doe je het ook?'
Dat hoefde ze geen tweede keer te zeggen. Ik loop naar het eerste beste persoon toe en zie dat ze rookt. Ik trek de sigaret uit haar handen en ik zeg 'stop met roken... kost geld'
De vrouw blijft verbaasd staan.
Ik loop terug naar Lisa, en die kijkt heel verbaasd.
' cool...' zegt ze dan
uiteindelijk.
We nemen weer de trein naar huis. Aangekomen in de trein zegt Lisa.
' Wel cool dat je dat deed..'
' Ik weet ook niet hoe het kwam normaal doe ik nooit zoiets.'