Selam.
Yeni bölüme geçmeden önce burayı okuyun lütfen :D
Elimden geldiğince kısa aralıklarla yb yazmaya çalışıyorum hep. Şu üç gündür yazamıyorum ama. Çünkü rahatsızım. İki gün boyunca geceleri neredeyse sabaha kadar uyanık oluyorum ve takıntım var asla güneş varken uyuyamam ondan dolayı da sabahta uyuyamıyorum. Zaten rahatsızım bir de uykusuzluk eklenince kötü oldum anlayacağınız.
Ve ben genelde en fazla 1800 kelimelik bölüm yazıyorum. Şu üç gündür yine de sizin için bölüm yazmayı denedim. Ve 1000 kelimelik bir bölüm yazdım. Ama bu sabah girip okuduğumda cidden bölümden rahatsız oldum ve direkt yazdığım bölümün hepsini sildim. En içime sinmeyen bölümdü ve eminim sizde rahatsız olurdunuz. Her neyse umarım tekrardan yazdığım bu bölümü beğenirsiniz ve söylemeliyim ki ilk önce yazıp sildiğim bölüm bu şekilde değildi. İyi ki değiştirdim. :D
İyi okumalar :D
-----------------------------------------------------------------------------------
'İlkler bazen güzeldir.'
Zayn'in gülümseyerek kurduğu bu cümle hala aklımda dolaşıyordu. Bir yanım bu cümleden rahatsızlık duyuyor diğer yanım ise cümleyi beğenmiş görünüyordu.
Parmak uçlarım ile sessizce adım atarken düşündüğüm şey bunlardı. Kafamı iki yana sallayıp birazdan yapacağım şeye odaklandım.
Kaçış.
Evet şuan tam olarak onu yapmaya çalışıyordum. Ani düşünce değişikliklerime anlam veremiyordum. Daha sabah ne yaparsa yapsın haklı derken akşam üzeri ya ben bunları hak etmiyorum en iyisi kaçayım adaleti sağlarım bir şekilde diyor saniyesinde de uygulamaya geçiyordum. Tutarsızdım.
Ama baktığınızda ne bileyim bu kadar şiddete can dayanamaz yani.
Salonda ki koltuğa yatmış uyuyan Zayn'e bir adım daha yaklaştım. Gerçi uykusunun derinliği belliydi. Ama yinede temkinli olmakta yarar vardı. Evde tek olması işimi kolaylaştırıyorken, bir o kadar da strese mahkum ediyordu beni. Eğer ben kaçarken uyanırsa ki Zayn'in dengesiz tavırlarının farkındayız hepimiz kesin döverdi beni. Vücudumsa bir tane yara daha kaldıramaz durumdaydı.
İlk önce mor daha sonra koyu yeşile dönen ve şu sıralar ten rengini bulmak için kendini zorlayan bir karın, çatalla çizilmiş ve kabuk bağlayan bir kol, kabuk bağlama evresini geçip kabuk dökme evresine başlayan ve kaşımın hemen üzerinde yer alan bir yara, belim-ki onu hala göremedim.- ve iyileşmiş ama arada sızlayan bir burun. Yeni bir yara heralde beni yere sererdi. Hayatımda bu kadar çok yarayı bir arada görmemiştim.
Bir adım daha atıp Zayn'in yanına ulaştığımda elimi yüzüne yaklaştırıp bir kaç kez salladım. Evet hala aldığı düzenli nefeste zaten uyuduğunun kanıtıydı. Yine sessizce ama bu sefer hızlı adımlarla cama ulaşıp dışarıda ki korumalara baktım. Çok fazlalardı. Eğer olur da evden çıkarsam ev zaten ormanlık alanda olduğundan kaçmam kolay olurdu. Ormanda beni kolay kolay bulabileceklerini sanmıyordum. Sorun onları geçmekti. Evin ön tarafından umudu kesip salonu geçtim ve arka tarafı gösteren cama geldim. Evin ön tarafına göre daha az koruma vardı burada. Hatta sadece iki koruma gözüküyordu. Ama sorun şuydu. Bu evin iki kapısı vardı. Biri ön kapıydı ve korumalar ön kapıda da iki kişiydi. Diğeri ise arka kapıydı ve burada da iki koruma vardı. Fakat ben ev kapısından çıksam da bahçe kapısından da çıkmam lazımdı ve korumaların çoğunluğu da oradaydı zaten. Evin dış kapısına çıkmış olsam da aslında dış kapı bahçe kapısı oluyordu yani. Ve evin arka kapısındaki iki korumayı atlatsam da bahçe kapısı bir taneydi ve orada da korumalar doluydu. Kısılmıştım. Evin etrafını saran yüksek bahçe duvarlarına baktım. Bir de üstüne diken tel ile kaplamışlardı duvarları. Sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim ve tekrar ilerleyip Zayn'e bakmadan odamın olduğu merdivene doğru gittim. Bu sefer bilerek sert adımlar atıp ses yapıyordum. Ama ondan çıt çıkmıyordu uykusu ağır olduğundan. Odaya girdim ve camın yanına gidip dışarıyı izlemeye başladım.
