game room

1.8K 163 119
                                    

"Günaydın."

Gözlerim anında sonuna kadar açıldı, normalde dakikalarca yatakta dönüp duran ben birden kurtulmuştum uyku sersemliğinden.

Castiel etkisi buydu sanırım.

"Günaydın," diye cevapladım onu, çoktan kalkmış ve giyinmiş olduğunu görmek hayal kırıklığı yaşamama sebep olmuştu aynı zamanda.

Uyuyarak bir sürü şey kaçırıyorsun Dean, diye kızdım kendi kendime.

Eğer yeterince zeki olsaydım dün gece hemen uyumaz ve onu izlerdim mesela. Ya da sabah erkenden kalkar ve onun için kahvaltı falan hazırlardım.

Ama gerçek hayat farklıydı işte, Cas karşımda hazır duruyorken ben baksırla yataktaydım hala.

"Acele etmelisin ki ilk derse yetişebilelim." dedi Cas, sabırsızlanmaya başladığını görmemek imkânsızdı. Konuşmalarından otorite akıyordu adeta.

"Saçmalama" dedim oturur pozisyona geçip saçlarımı karıştırırken. "Bugün okula falan gitmiyoruz, birlikte evde kalıyoruz ve hayatın tadını çıkarıyoruz."

İtiraz etmek için ağzını açacakken elimi kaldırarak durmasını işaret ettim. "Benim evim benim kurallarım, unuttun mu?"

Gözlerindeki inanamaz bakışlar eşliğinde başını salladı, neyseki sinirlenmemişti ve çabuk ikna olmuştu. Odadan çıkmak için kapıya doğru giderken "Aşağıda bekliyorum çabuk hazırlan." diye seslendi.

"İstersen hazırlanmama yardım edebilirsin?" dedim çapkın bir sırıtma eşliğinde. Tanrı biliyor ya bunu çok isterdim. Yapay bir gülümseme sonrası odadan çıkacağını tahmin etmek zor değildi, öyle de oldu zaten.

Islıklar eşliğinde hızlıca giyindim -keyifliyken eli çabuk olabiliyordum. Merdivenleri ikişer üçer inerek salonda oturan Cas'in yanına gittim.

"Günaydın öpücüğü," açıklamasını yapıp dudaklarına uzandım, sadece birkaç saniye karşılık verip geri çekildi.

Babası ile her ne olduysa bunun onu kötü etkilediğini farkedebildiğim için üzerine gitmedim, yanımda olması bile harika bir şeydi benim için.

Elinden tutup mutfağa götürdüm onu. Normalde bizim evde fazla kahvaltı bile edilmezdi zaten, edildiğinde de oturma odasındaki büyük yemek masasında olurdu ama bugün erken uyandığım ve yanımda Castiel olduğu için küçük bir değişiklik yapmaya karar verdim, hizmetlilerin yanında mutfakta yapabilirdik kahvaltıyı.

"Emma?"

O evimizin annesi gibi bir şeydi, çoğu şeyle o ilgileniyordu. Diğer tüm hizmetçilerinde başı sayılırdı. Hemen elini yıkayıp yaptığı işi bırakarak bize döndü "Buyrun Bay Winchester?"

"Lütfen," dedim Cas için bir sandalye çekerken. "Bana Dean de."

Oldukça şaşırdığı barizken bakışları ikimiz arasında gidip geliyordu. "Bizim için basit birkaç şey hazırlayabilir misin?" Rica ettim. "Diğerleri nerede?"

"Birazdan burda olurlar." dedi telaşla. "Kahvaltı işini genelde ben hallediyorum, tamamen kendi isteğimle. Gençler uykusunu iyi alabilsin diye."

cool kids dont love //destiel ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin