ORPG staat voor Online RolePlay Game door alys123 ( Allison ) en AuthoressIsabelle ( Loup )
Loup. Ik wist niet zeker of het vreemde gevoel in mijn maag door de stank van zweet kwam - die zich door de te kleine ruimte voor een club walmde - of door de veel te harde - en slechte - muziek, die uit elke hoek naar me toe gestormd kwam als slecht nieuws. Waarschijnlijk zou het over gaan als ik wat op had, maar aan wat drank komen was bijzonder moeilijk. Natuurlijk gingen de dames voor, dat was duidelijk, maar zelfs als er niemand meer aan de bar stond, werd mij nog steeds niks gevraagd. Een paar keer had ik overwogen om gewoon zelf te roepen wat ik wou, maar zo laag was ik nog niet gezakt. Nog niet. Ondertussen had ik natuurlijk al opgelet of er nog interessante mensen rondliepen, ik had waarschijnlijk de verkeerde club uitgekozen; ik zag niet meer dan nietszeggende meisjes waarvan hun ondergoed 'per ongeluk maar met opzet' zichtbaar was. Natuurlijk waren ze wel mooi, ik zou liegen als ik zei dat dat niet zo was. Maar ik zocht iets anders, ik zocht niet naar mooi, ik zocht naar de hoofdpersoon uit mijn boek. Misschien bestond ze niet, die gedachte deed me alleen nog maar meer snakken naar alcohol. "Hey!" Riep ik uiteindelijk naar de man die aan de bar stond. Zijn haar zat in een smerig knotje bij zijn nek. Hij draaide zich om, heel even dacht ik dat hij naar mij keek, maar toen ik zijn blik volgde zag ik waar het om ging. Daar stond ze, dat was haar.
Allison.
Ik wist nog niet waar ik opzoek naar was. Misschien was het wel nachtelijk gezelschap of had ik gewoon zin in een borrel maar ik was er nu wel. Langzaam liep ik naar de toog. Ik deed het knopje van mijn bloes dicht, zo kwam mijn outfit niet te open en bloot over. Of misschien waren het wel de blikken die me verlegen maakte. De geur van alcohol en rook kroop langs mijn neusgaten naar binnen. Het was niet de meest verleidelijke blik, of vriendelijke blik die op mijn gezicht stond afgebeeld maar mijn gelaatsuitdrukking veranderde zodra de ogen van een charmante jonge man de mijne ontmoete. Hij zat daar maar aan de voorkant van de toog. Ik zette mijn hoofd wat schuiner en glimlachte terwijl ik een losse pluk haar achter mijn oor legde. Ik stapte naar de toog en ging niet zo ver van hem zitten.
Loup. Ik had al hele dialogen in mijn hoofd met haar gevoerd, maar het ook echt in praktijk brengen was een ander verhaal. Ik wist niet hoe ik moest beginnen, of ik zou zeggen dat ze was zoals het meisje in het boek dat ik schreef, misschien viel ze wel voor de cliché openingszinnen omdat ze niet zo romantisch was - dit zou overigens een slecht teken zijn, dan was mijn zoektocht nog steeds niet afgerond en zou dit een lange avond worden. Wat heb je mooi haar. Wat ruik je lekker. Wat zie je er goed uit. Het waren dingen die je niet wou horen van een jongeman die alleen zat aan een bar. Dat zou angstaanjagend zijn. "Een shotje?" Vroeg de man aan de bar, hij zou haar waarschijnlijk kennen, hoe gemakkelijk hij haar aansprak. Hij was ook snel uitgekeken op haar oneindige schoonheid - maar dit zou ook kunnen komen door het feit dat het een enorme nicht was. Ik raapte al mijn moed bij elkaar, op hoop van zegen. "Maak dat er twee!" Het knotje knikte en draaide zich weer om, op zoek naar een goede fles. Ik schoof een paar krukken op zodat ik naast het kunstwerkje zat. Mijn vingers speelde wat met een bierfiltje. Het was vast de bedoeling geweest dat ik nu mijn charmes er op los zou gooien, maar het feit dat ik geen charmes had maakte dat er niet makkelijk op. Na een aantal keer onhandig op mijn achterhoofd gekrabt te hebben, besloot ik het er op te wagen. Zonder oogcontact, meer lipcontact, mijn ogen op haar lippen gericht, overdonderd door de pracht die ze hadden. Voorzichtig, heel voorzichtig, en waarschijnlijk niet luid genoeg. "Hoi."
Allison. Er kroop een raar gevoel door mijn maag als hij naast me kwam zitten. Het viel op dat hij in de smaak probeert te vallen en dat deed me verlegen glimlachen. Ik zette mijn hoofd schuin zodat mijn lange bruine haren naar een kant schuiven. 'Hoi' Zei ik noch spontaan, noch verlegen. Ondertussen had de barman Bacardi gebracht. "No Bacardi, No party'' De bekende slogan bleef even in mijn hoofd spoken terwijl ik voorzichtig mijn lippen tegen het drankje zette. 'Kom je mijn avond goed maken ?' Mijn stem klonk al iets meer opgetogen. Komt waarschijnlijk door de drank of door zijn bruine ogen die even de mijne ontmoeten. Ik probeerde zo ontspannen mogelijk over te komen. En zeker niet als een random meisje dat toevallig binnen wandelt alleen maar om de aandacht van de mannen te krijgen. Ik beet nerveus op mijn lip, keek naar zijn ogen en fronste even met mijn wenkbrauw. In de hoop dat dit gesprek niet dood zou lopen.
