SANDA RAAKA | ONGOING ✫

22 කොටස

" මොකද බන් උබ මේ දවස් ටිකේම ඔළුව ගහගෙන ඉන්නේ.. "

" එහෙම නෑ බන්.. "

" එහෙම නෑ නෙමේ එහෙම තමා මන් දැක්කා නේ මේ දවස් ටිකේම උබ ඉන්නේ මොකක් හරි අව්ලක කියලා.. කියපන් මොකක්ද අව්ල.. "

" එහෙම නෑ බන් ඔළුව රිදෙනවා.. "

" උබට එතකොට දවස් ගානක් ඔළුව රිදෙනවා එහෙමද.. අනේ මේ පලයන් උබේ බොරු.. උබට මේ මට ඔබේ ප්‍රශ්න කියන්න බැ නේ.. හා හා කමක් නැහැ.. "

" එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ බන්.. "

" කියන්න බැරි නම් උබ ඕනෙ මගුලක් කරගනින් මන් යනවා යන්න.. "

" කොහේ යන්නද --- "

මන් මොනවා කියන්නද බන් ඉතින් උබට.. මට තේරෙන්නේ නෑ.. මන් ඉන්න ප්‍රශ්නේ මට තේරෙන්නෙත් නෑ.. අනේ මන්දා මන් හිතන්නේ ඩැනියෙල් නැති නිසාද.. එහෙම තමා ඒත් මන් කොහොමද ඒක උබට කියන්නේ අපි දෙන්නා අතර තාම හරියමන් සම්බන්දයක්වත් නෑ එහෙම වෙනකොට මන් උබට කොහොමද කියන්නේ මට ඌව මතක් වෙනවා කියලා.. දැන් සතියක් තිස්සේ ඉස්කෝලේ එන්නෙත් පාලුවෙන් වෙනටද එයා හරි ඉන්නවා නේ ඒත් දැන් එයාත් නෑ ආයේ එන දවසක් හරියට කිව්වෙත් නෑ එක පාරයි කෝල් කලේ එදායින් පස්සේ කෝල් එකකුත් නෑ ෆෝන් එක වැඩත් නෑ.. පාලුවට වඩා මට බයයි එයාට කරදරයක්ද දන්නෙ නෑ අඩුම හොදින්ද කියලා දැනගත්තොත් මට ඇති ඒක දැනගන්න විදිහවත් නෑ..

මන් ලොකු හුස්මක් අරගෙන පහලට දාලා ඔළුව ආයේ මේසෙට තදකරගත්තා..

ඔයා හොදින් ඉන්නවා නේද ඒයි.. පරිස්සමින් ඉන්න එච්චරයි මට ඕනෙ.. ඔයා කවදා හරි එනකන් මන් බලන් ඉන්නවා.. මන් එහෙම හිතලා නැකිටලා ක්ලාස් එකෙන් එළියට ගියා.. බෙල් එක ගහන්න තව වෙලා තියෙන නිසා එළියේ බංකුවට වෙලා ඉදගෙන යන එන ළමයි දිහා බලාගෙන කල්පනා කර කර හිටියා එක එක්කෙනා එක එක්කෙනාගේ ලෝක වල අපි හැමෝටම තමන් කැමති ජිවිතේ තමන් කැමති අය එක්ක කැමතිම විදිහට ගත කරන්න තිබ්බ නම් කොච්චර හොදද එහෙම උනා නම් මේ ලෝකෙ හැම මනුස්සයම ගොඩක් සතුටින් ඉදී.. අනේ මන්දා මේ දේවල් කවදා හරියයිද කියලා..

" අම්මට ශාලුකයා.. උබ මෙතනද.. "

" ඕ කේලමා කියපන් මොකෝ සීන් එක.. "