Dengesiz [ZeyKer]

/ 61. Bölüm /

Selam Canolar. Yine ben. 

Her gün bir bölüm ha, bu konuda üstüme yok deyip size bir saç savuruyorum. Ama görmüyorsunuz ne yazık ki ahsahbsl. Bugün yine formumdayım. :D

Uzun, upuzun bir bölüm oldu bence. Ama nasıl oldu, onu siz belirleyeceksiniz.

Bu bölümün ithafı DenizYamangl'e gidiyor. Umarım beğenirsin canım. <3

Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Berra'nın anında telefonu kapatmasıyla bir an bakakalsam da sonrasında toparlanmıştım. İhtimal vermemiştim onun geleceğine, çünkü sevgilisi olacak odun beyimiz dışarı çıkmalarına çokça karışıyordu. Bize bile karışıyordu ona nasıl karışmasın. En son dün konuştuğumuzda geleceğim demişti ve görünüşe göre geliyordu. Cidden Rüzgâr'a ne dediğini merak ettim.

"Yağmur?"

"Ne var?"

Ben salonda o ise yukarıda odasında olduğu için bağıra bağıra konuşuyorduk bunun iyi olmayacağını anladığımdan yukarı çıktım. Kapısını tıklatmadan açtım.

"Berra aradı, bugün kızlar gecesi yapıyormuşuz."

Kucağındaki tableti kenara bırakarak ayaklandı.

"Ciddisin?"

"Tabii."

"Süper. O zaman ben hemen hazırlanayım."

"Kızım saçmalama. Daha kaç saat var?"

"Ay Zeynep!"

"Aman ne halin varsa gör."

Onu odasında bırakarak kendi odama geçtim. Sonra zorluk olmasın diye kısa bir duş alıp çıktım. Saçlarıma ıslakken şekil vermek daha kolay olduğundan fön çektim. Yağmur'a diyordum ama bende hazırlanmaya başlamıştım. Gerçi biz bize olacaktık sonuçta ama uzun zamandır dışarı çıkmadığımdan, kendime özen göstermek de istemiştim.

Biraz önce yatağın üzerine fırlattığım telefonum çalmaya başladığında ekranda Kerem'in ismini görerek gülümsedim. Onunla telefonda pek fazla konuşmuyorduk normalde, şimdi de heyecanlanmıştım nedensizce.

"Kerem?"

"Güzelim, ne yapıyorsun?"

Daha dün sabah beraber olmamıza rağmen onu özlediğimi fark ettim. Aslında onu bu aralar daima özlüyordum. Her saniye!

"İyiyim sen?"

"Bende aynıyım. Boşsan seni alayım bir yerlere gideriz?"

Bir yanım gürültüyle evet demek isterken kızlara çok önceden söz vermiş olmam bunu engelliyordu.

"Bugün olmaz canım."

"Niye?"

Bir an için ona söylemek istedim ama ne gerek vardı ki? Hem o da izin vermezse ne olacaktı? Gereksiz tartışmalara girip aramızın bozulmasını istemediğimden sorusunu es geçtim. Ama bir yanım ona ilk defa ufak da olsa bir yalan söylediğimden dolayı deli gibi pişmandı.

"Kızlarlayız bugün."

"Hadi ya. Ne yapacaksın onlarla? Beni onlara tercih ettiğine değecek mi?"

"Ya öyle deme. Klasik kızlar gecesi işte."

"Evdesiniz yani."

"Ee evet, tabii, başka nerede olacağız?"