Bir kuşun yuvası kadar temiz olmalı kalbin, beslediğin duyguları güzel yetiştire bilesin. Ona verdiğin değer ile uçurtmalısın o bulutlaşmış her an yağmur yağdırcak göklere. Yerden yükselişine şait olmalı sevgim. Çıktıkça soğuyan havaya bir sıcaklık katmalıydı düşüncelerin, pskolojikmen sıcak hissetmeliydin kendini. İçinde birşey kalmamışsa aşka dahi ,titresin bakalım için,buza dönüşsün kalbin. Çözülmesi için bir sıcaklık gerekmezmiydi? Yanında olmam yardımcı olurmuydu sana. Veya denizden çıkan balık gibi çırpınırmıydı ruhun. Tesellisini boş verelim, bedenimize dönük noktaları dağıtalım. Kaç parçaya bölüne bilirdik ki? Kesilen dokular yeniden kabul edebilirdi tenini.
Kalıplaşmış düşüncelerim kırdı seni. Huzur vermek yerine depresyona soktu şiirlerim. Oysaki her redifinde farklı sevmiştim seni. İlanı aşk etmişti kelimlerimde. Verdiğim ilan çok görülmemişti sanırım,duygularını katletmişti aslında. İlk dokunuş gibi huzur verebilirmiydi tenim? Yeniden depreşirmiydi sevgin. Dağların eteklerindeki ağaç gibi göz alıcı gelebilirdi belkide aşk. Bazen kesilsede yeniden köklenirdi hislerim.
