Son yağmur

SY-Başlangıç

-----------------
Yalnızları seyrediyordum.Talihsiz ve şanssız olanları.Yalnızlık denilince aklıma ilk onlar gelirdi.Yalnızlık, bazen kimsesizlik, bazen sessizlik,bazende huzurdu.Ama annesi babası olmayanlarınki çok ayrı bi yalnızlık.Kimi istenmeden dünyaya geldi, kimi ailesinin durumu olmadığı için,isteyrek veya istemeyerek zorunlu bi yere bırakıldı.
Merak ediyorumda anneleri, babaları bigün çıkıp gelse ne yaparlar.Boyunlarına sımsıkı sarılıp özlemlerinimi giderirler, yoksa bu yaşlarına kadar yanlarında olmadıkları için yüzlerine bakmak bile istemezler mi ?
Annem çocuk esirgeme kurumunda çalışıyor. Hergün bu çocukları görüyorum.Yanlarına gidip oyunlar oynuyorum.Gözlerine baktığımda hüzünlü olduklarını görebiliyorum.Korkudan mı nefretten üzüntüleri anlayabilmiş değilim.Onlarla oynadığımda mutlu oluyorum, çünkü gülümsetebiliyorum onları.Zaten çocukları çok seviyorum.Masumlukları hayret verici.Dünyanın pisliği içinde çocukların temiz ve masum oluşları ilginç değilmi? Bu pislikten paylarını bu çocuklarda almış aslında.Annesini ve babasını ve belkide, kardeşlerini göremeden yaşamak hayatın onlara bu yaşlarında yaptığı ilk kahpeliği.Üzgünüm, onlar için oldukça üzgünüm.
-------------------------
Ayağa kalkıp boydan aynanın karşısına geçtim.Hazırdım.Yatağımın solundaki tekli koltuktan açık mavi elbiseme uydurduğum, boyundan asmalı beyaz çantamı aldım.Gerekli malzemeleri koyup koymadığımı kontrol etmek amacıyla bir kez daha içindekileri yatağıma boşalttım.Telefonum,arabamın anahtarı, annemin arkadaşına aldığı hediye ve dışarı çıkmamın sebebi olan mektup.

Annem bana bi tane mektup verdi ve bunu bir arkadaşına götürmemi istedi.Arkadaşı o gece doğum gününü kutladığı için böyle şık giyinmeye özen göstermiştim.Aslında bana neydi onun doğum gününden ama annem ısrar etmişti ve onu kıramazdım.

Hazır olduğuma emin olduktan sonra beyaz kalın topuklu ayakkabılarımı kutusundan çıkarıp ayağıma geçirdim.Açık kahverengi saçlarımı düzleştirdim, gözlerimede sadece rimel sürdüm ve eyeliner çektim.Makyaj benim için bu kadardı.

Çantama boşalttığım şeyleri tekrardan koyduktan sonra kapımı açıp koridora çıktım.Evde kimse yoktu.Annem bir işinin çıktığını anca gece gelebileceğini söylemişti.Babam zaten yoktu.Baba diye seslenebileceğim biri olmamıştı çünkü bizi bırakıp gitmiş.Annem hamileyken hemde.

Dış kapıyı açıp dışarı çıktım.Kapıyıda kilitleyip kontrol ettikten sonra arabama doğru yürüdüm.Arabam toz pembe volkswagen vosvos yani şu şirin kaplumbağa arabalar varya işte ondan.

Arabama binip çantamı ön sağdaki koltuğa koydum.İçinden telefonumu çıkartıp onuda koltuğa koydum.Telefonum çalarsa birde çantanın içinden onu aramayayım diye.Kemerimi de takıp arabamı çalıştırdım.

Annem kadının zengin olduğunu ve villada yaşadığını söyledi.Bende ona zengin birisiyle ne alakasının olduğunu sordum.Ama sormakla kaldım çünkü geçiştirmeye çalıştı.Düzgün bir cevap vermedi.

Mektubu kendisininde verebileceğini söylediğimde hiç bi işinin olmadığını bilmeme rağmen bahaneler ileri sürdü.Bende çok zorlamadım.Neden mi çünkü ANNEM beni zorladı.Bende mecburen kabul ettim.