KURTULUŞ+18

55. bölüm

"sizi seviyorum"diye tekrarladi ve yumusak dudaklarini alnima koydu uykuya çok ihtiyacım vardı gozlerimi kapattim ve uykuya daldığımi bile farketmeden uykuya dalmıstim belki de huzurlu hissediyordum bilmiyorum. karnımda bebegim yasiyor her ne olursa olsun ben yasiyorum ve O..O benim yanımda...

gözlerimi acıyla tekrardan açtığımda vücudumu çok az hissediyordum bu sefer gözüme çarpan ışıklar hastane kokusu ve insanların bağırış sesi gelmiyordu sakin huzurlu bir yerdeydim ağaç ev gibi bir yerdi odanın içi ön tarafımda olan odunla yanan ateşin kokusuydu içerisi çok sıcaktı gözlerimi etrafa çevirdim borayı göremedim nereye gitmişti? ben nerdeydim?

"bora"
diye seslendim vücudum biraz daha iyiydi sesim de düzelmişti odanın kapısı açıldığında bende doğrulmaya çalıştım

"duygu iyi misin? bişey mi istiyorsun"diye koşarak bora yanıma geldi

"nereye geldik"diye sordum dudaklarını alnıma yaslayıp cevap verdi

"sakin,huzurlu,sessiz.. kimsenin olmadığı bir yerdeyiz duygu, kafamızı dinlemeye ikimizin de ihtiyacı vardı"

"peki ya onlara ne olacak,geride bıraktıklarımıza"diye sorduğumda bora gözlerimin içine bakarak konuştu

"geride bıraktıklarımızı gerçek anlamda geride bıraksak da şu anın huzuruna odaklansak mi duygu"dediğinde hızlıca başımı salladım rahatlamaya, gerçekten sessiz ve rahat olan bu yerde kendime gelmem lazımdı bora ellerini karnıma koydu ve bebeğimizi okşadı

"tuğkan nerde"diye meraktan sordum

"tuğkanı da sikerim.."diye bağırdı ve devamını getirmedi

"bağırma bana"dediğimde elleriyle yüzümü avuçladı

"bak güzelim tuğkanı muğkanı herkesi herşeyi geride bıraktık en azından bir süre böyle olacak"dediğinde sustum bu kez

aradan 10 dakikaya kadar yakın bir zaman geçmişti bora yanıma uzanmıştı elini karnıma koymuş diğer elini de başımdan geçirmişti aklıma gelen soruyla boraya doğru döndüm döndüğümde burun buruna geldik

"peki ya hiç düşünmedin mi" dedim gözünün içine bakarak

"neyi"dediğinde o da gözlerime odaklanmıştı

"eğer bebeğimize.. ya da bana bişey olsaydı hiç düşünmedin mi neler olacağını"bora sıkıntıyla nefes verdi pişman hatta oldukça perişan görünüyordu

"bilmiyorum duygu her şey bir anda oldu sana yemin ederim ki böyle olsun istemezdim ben sana,size zarar vermek bu hayatta en son isteyeceğim şey olur ben sizi canımdan çok seviyorum"dediğinde şaşırmıştım

"sen canından çok sevdiğin insanlara hep böyle zarar mı verirsin"dediğimde beni kendine çekti sanki susmam için sanki daha fazla ona acı verecek kelimeler söylememem için...

sanki beni öptüğünde her şey duracak herkes susacak gibi beni öptü ve bırakmadı dudaklarının sıcaklığını benim dudaklarıma değdirdiği an benim dudaklarım da kavrulmaya başlamıştı belki boranın dudağında ki sıcaklıktan belki de içimde yanıp tutuşan boraya karşı olan tutkumdu

dudaklarını çektiğinde bişey söylemek için ağzını açtı ama ben buna müsade etmeden dudaklarına yapıştım bora beni tekrardan ve sıkı bir şekilde kendine çekip iyice sarıldı. Dudaklarım hala boranın dudaklarındayken gözlerimi açtım boranın gözleri kapalıydı alnındaki damarlar belirginleşmiş kaşları çatıktı o an gerçekten farkettim ki bora çok ama çok yakışıklıydı

aradan yarım saat geçmişti biz birbirimize çoktan teslim olmuştuk ki kapının gürültülü çalışıyla yerimden hopladım kapı o kadar şiddetli çalıyordu ki sanki birilerinden kaçıyormuşuz da bizi yakalamaya gelmişler gibiydi ve sanırım da öyleydi..

bora üstümden kalkıp hemen rastgele yere attığı pantolonunu giydi ceketini de arayıp bulduktan sonra cebinden silah çıkardı yanıma gelip

"bişey yok duygu'm korkma tamam mı şimdi sen lavaboya git kapıyı kilitle ben geliyorum"gözyaşlarım çoktan boşalmıştı

"ne oluyor bora bunlar kim"

"bilmiyorum halledeceğim lütfen ben çık demeyene kadar çıkma seni,sizi seviyorum"diyip alnımı öptü hemen lavaboya koşup kapıyı kilitledim kapı açıldı ve tanıdığım bir ses duydum hatta yakından tanıyordum bu sesi...