Herşey kalktigim sabah cigliklarla baslamisti içimde bir korku ve acı vardı. Ya bu evrende birşey oluyorsa diye düşünürken. Okula geç kaldığımı fark ettim. Hizlica giyindim aceleden birşey yiyemedim evde tek bir yemek dahi yoktu. Ev sessiz her yer ıssız ve karanlikti. Attığım her adımda korkuyor ve urperiyordum. Okula giderken her yer tenha ıssız ve korkutucuydu. Bana öyle geliyor diye düşündüm ve icimden''Çok fazla korku hikayesi okudum sanirim''dedim ve rahatladım. Okula vardım. Herkes bana sinsi sinsi bakıyordu. Neyseki en yakın arkadaşım Emma bana ''Bu akşam sana gidelim kafa dinleriz biraz''dedi. Bende en yakın arkadaşımı kırmadan buyur gel dedim. Akşam evde içecekleri hazırlarken kapı çaldı. Emma gelmiş hatta bana bir hediye bırakmıştı. Emma''Bu hediyeyi en korktugun gün aç ac ki kıymetini bil ''dedi ve elime verdi. Oturup birşeyler yedik sohbet ettik. Birden elektrikler kesildi.
