SAKIN BELLİ ETME

Beklenen Adım

Her sabah olduğu gibi sinir bozucu olan çan sesisle uyandım.kaçıncı yüzyıla gelmişiz hala teknolojik cihazlar kullanamıyoruz.nedeni ise oldukça saçma.teknolojik alerler ile yerimizi tespit edebilirlermiş insanlar.okula geldim ve ders başladı.

Bizler vampiriz yıllardır kendi alanımız dışarısına çıkamıyoruz.bu alan dışarıdan bakılınca belli olmayan bir yer.sadece biz vampirlerin bildiği ve vampir koruma derneği olarak bilinen bir dernek kısacası vkd nin bildiği bit yer.dışarıya çıkmamıza izin var ancak 18 yaşına girmemiz gerek.

Her sene 18 yaşına giren bir grup vampir bu alandan ayrılır ve insan gibi yaşamaya başlarlar.bir çoğu geri döner.geri dönmeyenler ise bazı sorumsuzkarı yüzünden ölürler ve geri dönemezler.bir diğer dönmeyen kişiler ise duygularını kontrol edemezler ve vkd tarafından cezalandırılırlar.

Bizler her ne kadar insanlar gibi duygusal yönlerimiz olsada hiç kimseyi sevmemek zorundayız.eğer sever aşık olursak o kişinin kanı dayanılmaz gelmeye başlar.normalde insan kanıyla beslenmeyiz.sadece hayvan kanıyla besleniriz.İnsan kanıyla beslenen vampirler oldukça güçlüdür.onlar kendilerini kontrol edebilirler.

Halen öyle güçlü vampirler var. bizlerin yani hayvan kanıyla beslenenler o vampirlere doyumsuz diyoruz.

Doyumsuzlar bizlerin düşmanı. Yıllar önce tüm vampirler insan kanıyla beslenirlermiş.

Vampirlerin yöneticisi olarak bilinen valerina bir gün kimsesiz bir adada maruz kalmış.o güne kadar hep insan kanıyla beslenmeye alışkın olduğundan adada kimseyi bulamayınca bir ceylanın kanıyla beslenmek zorunda kalmış.o an güçleri zayıflamış.valerinayı bulduklarında bitkin bir haldeymiş ve güneş yanıklarıyla doluymuş.

Onu korumak için bir alan belirlemişler ve diğer vampirlerle birlikte valerina ölene dek kendilerini dünyadan soyutlamışlar.ancak Valerinanın tek iyileşme yolu ölümlü olmakmış.iyileşmiş ama yıllar sonra ölmüş. Ölmeden önce oğullarına " 18 yaşına gelene dek dünyadan uzak durun.dünya tehlikeli. İnsan kanıyla beslenmekten yavaş yavaş vazgeçin.İnsan kanı sadece bizleri güçlü kılıyor. Onun dışında insan kanı bulamayınca iyileşmenin tek yolu ölümlü olmak.Ben öldükten sonra insan kanından vazgeçin.oğullarım bundan sonraki yönetici sizlersiniz" demiş

Valerina öldükten sonra bir grup vampir insan kanından yavaş yavaş vazgeçerek yaşamlarını sürdürmeye devam etmişler.bu grup benimde içinde bulunduğum grup.

Diğer bir grup ise yani doyumsuzlar Valerinanın sözünü dinlemeyip 18 yaşına gelmemekerine rağmen dünyada yaşayıp insan kanı içmeye devam etmişler.

Ben henüz 18 yaşıma girmemiş bir vampirim.Adım arselna.şu an ailemin yanında vampirlerin bulunduğu alanda kalıyorum. Bende diğer vampirler gibi ölümsüzüm.

" Arselna bir doyumsuzla karşılaştığın zaman ne yapmalısın " diye soran hocama baktım.bizlerde insanlar gibi eğitim görüyoruz.Hem normal dersler hemde dünyada hayatta kalma dersleri.

Cevabı dersi dinlemeyip dün olanları düşündüğüm için cevabı bilmiyorum. Birden yanımda oturan ve çocukluk arkadaşım olan herades bir kağıda cevabı yazıp önüme koydu.Bende düşünüyor gibi yapıp kağıtta yazan cevabı okudum ve hocaya söyledim.

Heradese dönerek saol dedim.

Dün olanları kafana takma ne de olsa son haftamız. Dünyada onunla karşılaşma olasılığın çok düşük.Dedi

Haklısın herades son bir hafta.

Zil çaldı ve eşyalarımızı toparlayıp eve doğru herdesle yürümeye başladık. Herdese dönerek

Bu son haftamız.o yüzden her zaman gittiğimiz nehir kenarına gidelim yarın.

Tamam olur gideriz.dedi

Eve geldim üzerimi değiştirdim ve hayatta kalma derslerini tekrar ettim.dışarı çıktım ve evimize yakın olan parka gelip hep çimenlere oturarak yaslandığım ağacın yanına giderek çimenlere uzandım.gözlerimi kapattım.

Üzerimde gölge hissetmemle gözlerimi açtım ve gelen kişinin merasmus olduğunu gördüm. Yerimden doğruldum.oda yanıma oturdu.Uzun bir sessizliğin ardında merasmus gözlerimin içine bakarak

Özür dilerim ama dün olanları yanlış anladın dedi.

DÜN

Akşam annemlerden izin alıp bara heramesle birlikte gittik.içeriye girdiğimde duvar kenarında yanındaki kıza sarılan merasmusu gördüm.Ardından koşar adımlarla oradan çıktım ve ağlayarak yol boyunca koşmaya başladım.

Arkamdan heradesin merasmusa onu yalnız bırak dediğini duydum.

Dışarıda saatlerce ağladım. Eve geldiğimde olanları düşündüm. Bir anlam veremedim. Yarın merasmusdan ayrılmalıyım diye plan yapıp uykuya daldım.

Bugün

Dinlemek istemiyorum.ayrılalım. En iyisi bu. Nasıl olsa artık insan sayılırız dedim.

Yanından kalktığım sırada kolumu tutacak gibi oldu ama sonra vazgeçti.sadece tamam diyebildi.

Eve geldiğim gibi uyudum. Bu haftayı okul ev ve heramesle geçirdim.

Ve asıl beklenen zaman elimde valizlerim. Bu alandan çıkmama dakikalar kalmış.bir adım atsam artık ailemden uzaklaşmış olup insanlarla yaşamaya başlayacağım.

Yine o gıcık çanın sesi.anneme babama ve küçük erkek kardeşime son kez baktım ve o beklenen adımı attım.