Kidnapped For Good {GW15}

Κεφάλαιο 1ο

°Justin's Pov°

Επιτέλους ελευθερος! Δύο χρόνια μέσα στο κέντρο αποτοξίνωσης μου ήταν υπέρ αρκετά για να σκευτω κάποια πράγματα....μου ήταν αρκετά για να μην ξαναπαρω ναρκωτικά....Τα ναρκωτικά όμως δεν τα πήρα έτσι χωρίς λόγο....Ήταν κάτι σαν διαφυγή από την ζωή μου.

Διαφυγή... Μια λέξη χίλιες σκέψεις! Τα ναρκωτικά σε ταξιδεύουν σε έναν άλλον διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ήδη είσαι... Με βοηθούσαν να ξεφυγω λίγο από τον νόμο! Από όλους τους κανόνες που θα έπρεπε να ακολούθω και να υπακουω για την αστυνομία ή αλλιώς για χαρη του πατέρα μου... Ποτέ δεν μου άρεσε το επάγγελμα μου αλλά αναγκάστηκα να το κάνω για να σταματήσει να με υποβαθμίζει ο πατέρας μου πράγμα που το έκανε σε όλη μου την ζωή και δεν έπαψε να το κάνει...

Αλλα τώρα που είμαι ελεύθερος μια μόνο λέξη κυριαρχεί το μυαλό μου... Εκδίκηση! Αυτά τα δύο χρόνια κατάφερα μια τουλάχιστον φορά τον μήνα να βγενω έξω κρυφά για 30 λεπτά και εκλεινα διάφορες συμφωνίες όπως για λεφτα για διάφορα στοιχήματα αλλες φορες εβρισκα "ευκολα" κοριτσια και με ικανοποιουσαν... Το βασικοτερο ομως? Εψαχνα για αθώα θύματα... Είχα βρει ήδη 3 για να τα βασανιζω όταν θα βγω από αυτό το χαλί το κέντρο αποτοξίνωσης αλλά ήταν όλα τους πλουσιοκοριτσα και ήξερα ότι αν τα πάρω σπίτι μου θα πεθάνουν μονές τους από τον φόβο τους...Ψάχνω ένα θύμα που θα μου κινησει το ενδιαφέρον...και θα συνεχίσω να ψαχνω μέχρι να το βρω!

Οι γονείς μου ποιος ξερει που θα είναι τώρα... Γονείς που λέει ο λόγος δηλαδή! Ο πατέρας μου από μικρός που ήμουν με υποβάθμιζε και μου έλεγε πως δεν θα καταφέρω ποτέ τίποτα στην ζωή μου και έλεγε ότι ημουν ένα λάθος και ένα τίποτα για αυτόν...Ή μητέρα μου απλά με ανεχόταν και περίμενε την στιγμη που θα μεγαλώσω και θα βρω δικό μου σπίτι ώστε να με ξεφορτωθούν...άλλες φορές επειδή τους αντιμιλαγα όπως όλα τα φυσιολογικά παιδιά στην εφηβεία με άφηναν να κοιμάμαι έξω από το σπίτι σε μια ξύλινη καρέκλα που είχαμε στο μπαλκόνι... Και στα 23 που έπαιρνα ναρκωτικά με έκλεισαν στο κέντρο αποτοξίνωσης και βρήκαν την ευκαιρία να εξαφανιστούν χωρίς να ξέρω το που πηγαν.

Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν πια! Και ένας τρόπος υπάρχει να τα αντιμετωπισω! Να πάρω ένα γλυκό και κρύο πιατο που ονομάζεται εκδίκηση !

Τωρα κατευθυνομαι προς το σπίτι μου το οποίο τώρα σίγουρα θα είναι γεμάτο σκόνη και αράχνες από την κλεισούρα 2 χρόνων...Αυτο σημαίνει πως πρέπει να περάσω από ένα μαγαζάκι κατά προτίμηση το στριπτιτζαδικο που πάω για να βρω την Mica! Δεν νομίζω να αρνηθεί να μου καθαρίσει το σπίτι και μετά να την πηδηξω, αν της δώσω 1.000$ ! Έχω αρκετά χρήματα ώστε να κανω αυτα που θέλω!