PATRICIA’S POV.
Me: “Haaaaaaaaaaaaaay!” Hikab ko ng medyo malakas pagkabangon ko sa kama.
Nagunat-unat ako ng konti at saka sumilip sa kahoy naming bintana…
Me: “Magandang umaga sainyo!”
Bati ko sa mga tao sa lupain na nasa tapat ng kubo namin ngayon.
“Maganda na naman ang gising mo ha?”
Sabi sa’kin ni Aling Felia. Isa sa mga kasamahan namin dito sa hacienda.
Me: “Oo naman po.” Ngiting-ngiti kong sinabi kay Aling Felia.
Aling Felia: “Nasa taniman na ang nanay at tatay mo.”
Me: “Wala naman pong bago dun Aling Felia. Sige ho. Maliligo na ho ako para maaga ng maka-kilos. Ingat po kayo diyan!” Kumaway pa ko kay Aling Felia bago ako umalis mula sa pagkakadungaw sa bintana namin.
Pumunta na ko sa kakahuyan naming paliguan. Syempre, sinuot ko na yung itim na tapis kapag naliligo kami ni nanay.
Kapag naligo ka kasing nakahubad dito, patay ka.
Pagkatapos kong maligo at magbihis. Syempre, sinamahan ko na rin ng pagsisipilyo, kaagad na kong lumabas sa kubo.
Saan kaya ako pwedeng pumunta?
Uh, alam ko na… sa bukirin na lang. O kaya dadalawin ko na lang yung mga kabayo. Hihihi.
~
Me: “Hello, Bruce. Ang dumi mo na yata ha?”
Meet my tropang horses. Pero, itong si Bruce ang pinaka kinakausap ko sakanila. Siguro, hindi na ko matatakot kay Bruce kapag isang araw bigla na lang siyang sumagot sa’kin.
Me: “Linisin kaya kita? Gusto mo maligo?” Nakikita ko yung tuwa ni Bruce dahil gumagalaw galaw yung buntot niya habang hinihimas ko yung sa may ulo niya. “Paliguan kita. Halika.”
Binuksan ko yung kulungan ni Bruce at saka kinuha yung tali niya.
Binuhol kong mabuti ‘to sa may bakal para na rin sa safety na hindi siya makakawala.
Kumuha na ko ng timba at tabo sa may gripuhan at saka ko binuhusan ng dahan-dahan si Bruce.
PAULO’S POV.
Jonas: “Sir Paulo, maglilibot na po ba tayo?”
Me: “Later.”
I’m drinking my hot coffee here at our dinning table.
Jonas: “Sige po sir.”
Me: “Jonas, wait.” He turned around. “Where are you going?”
Jonas: “Uhm, sir. I’m going back to the bukid sir. Because, there are so many work there.”
Me: “Okay. Come back here at exactly…” I glanced on my wrist watch. “3 o’ clock in the afternoon. Okay?”
Jonas: “Yes sir yes!” He did the army salute.
Me: “Good good. You may go.”
Jonas: “Yes, thank you sir.” Then, he walked away.
I want to make an exercise for my own workout.
BINABASA MO ANG
Kung Sino Ang Aking Mahal | COMPLETED √
Ficção AdolescenteSi Paulo, isang lalaking laki sa America. At si Patricia, isang ordinaryong babae na nananahimik lang ang buhay. Paano kaya kung isang araw, nag krusang landas na sila, at nagsasama pa? Magkakahulugan kaya sila ng loob, lalo na't pag nalaman nila an...
