GİZEM DİYARI

10. BÖLÜM

Multimediada Sally'nin saçlarının yeni hali var. Keyifli okumalar dilerim.

---

Amanda'ya neden habersiz çektin diye tantana yapmayı başka bir zamana bırakıp karşımda duran Sally'e bakıyordum. Aslında sadece benim baktığım söylenemezdi bahçedeki tüm kızlar onun yeni haline bakıyordu.

Kardan adam yapan kızlara kibirli bakışlar atarak gelip önümde durdu. Ne zaman kurtulacaktım ben bu kızdan?

"Sabah seni suçladığım için özür dilerim. Bence senin geldiğin o beş yılı başa sarıp tekrar tanışabiliriz. Yani ikimiz için de eminim ki en iyisi bu. Ben Sally. " dedikten sonra elini sıkmam için bana uzattı. Ne yapabileceğimi bilemez bir halde olduğum gibi donup kaldım. Yoksa bu da Sally'nin yeni oyunu muydu?

Amanda'ya döndüm o da en az benim kadar şaşkın bir şekilde bizi izliyordu. "Tamam. Kabul ediyorum beş yıl içerisinde sana kötü şeyler yaşattım. Ama bunların hepsi için üzgünüm. Herkes bir şansı daha hak eder. Mesela annen ve baban buraya seni almaya gelseler onlara ikinci bir şans vermeyecek misin? " diye sordu.

Hâlâ havada duran elini sıktım ve "Ben de Steffany." dedim. Daha sonra Amanda'nın kolundan tutup onu yetimhaneye doğru sürüklemeye başladım.

---

Neler olmuştu da bir anda Sally değişmişti? Yetimhanenin merdivenlerinden çıkarken hâlâ Amanda'nın kolundan tuttuğumu fark ettim. Kolunu bıraktım ve bir basamak arkamda duran Amanda'ya döndüm.

"Sence yeni bir oyun mu? Yoksa... Yoksa... Hayır gerçeği ben bile söyleyemiyorum. " dedim ve düşüncelerimi yok etmek için başımı iki yanımda salladım.

"Ben bilemiyorum. Yani Sally'i ilk kez kibar bir şekilde davranırken gördüm. Bu konuda ne kadar doğru yorum yapabileceğimi bilemiyorum. " dedi tıpkı benim gibi oldukça şaşkındı.

"Pekala. Bugüne bir son veriyoruz. Her şeyi unutup yarınki sınava hazırlanalım. Sonuçta hiçbir şey derslerimizden önemli değil. " dedim ve Amanda'nın kolundan tekrar tutarak çatı katındaki odamıza çıkmaya başladım.

"Kolum acıyor. Ayrıca sen neden benim kolumu tutuyorsun ki kendim çıkabilirim. " dediğinde Amanda'nın kolunu bıraktım. Henüz ikinci katın merdivenlerini bitirmek üzereydik.

"Merdivenlerden tek başına çıkabileceğini biliyorum. Ve yavaş çıkacağını da biliyorum. " dedim ve arkamda kalan Amanda'ya bakmadan merdivenleri tırmanmaya devam ettim.

"Yavaş olduğumu mu söylüyorsun yani? " dedi ve koşarak merdivenleri tırmanmaya başladı. Ve bir anda ayağa kayıp yere düştü.

Panik içinde Amanda'nın yanına koştum. "Amanda iyi misin? " diye sordum cevap alamadım veya durumunu belirten bir hareket. Amanda'nın yüzünü yavaşça mermer merdivenin üzerinden kaldırdım. Yüzü kan içindeydi. Kulağının üst kısmı ve saç dibi kırmızıya bulanıyordu. Gözyaşlarımı tutamazken "Yardım edin!!! " diye bağırarak tüm sesimle yurdu ayağa kaldırdım.

---