My brother and his bandmates. -Dutch 5sos story-

15. Mackenzie

"Wil je dat, Mack?" Vraagt mijn vader doordringend.
"Weet ik veel, ik heb geen zin meer om te leiden" mompel ik onzeker.
Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Luke en Calum me verdrietig aankijken.
"Maar... Ik doe alles om bij Luke en Calum te kunnen blijven" zeg ik op bijna fluistertoon.
Luke kijkt verbaasd, maar dan met een kleine glimlach.
Ik kijk naar Calum, die me liefdevol aankijkt.
Zachtjes druk ik een kus op zijn lippen en dan kijk ik mijn ouders en de dokter aan.
"Wanneer moet ik geopereerd worden?"
"Vanavond" antwoordt de dokter.
Ik hoor Luke schrikken.
"We gaan je klaarmaken" zegt een zuster die binnenkomt lopen met een rolstoel.
Ik zucht en sta dan op.
"Mag ik mee?" Hoor ik Calum vragen.
"Er mogen 2 mensen mee" antwoordt de zuster.
"Luke en Calum" zeg ik meteen.
"Lieverdje, wil je niet dat papa of ik meegaat?" Vraagt mijn moeder.
"Nee, ik weet het zeker" antwoord ik simpel.
Luke en Calum staan op en komen naast me staan.
Ik pak Calum zijn hand en ga in de rolstoel zitten.
Calum houdt me stevig vast en Luke begint de rolstoel te duwen.
"Eerst een tour en nu dit, joepie" zegt Luke sarcastisch.
De zuster vertelt Luke waar we heen moeten.
Ik kijk naar Calum, wiens hand ik nog steeds vast heb, en dan realiseer ik me dat ik hem nooit meer kwijt wil.
"Waar kijk je naar?" Fluistert Luke opeens in mijn oor.
"Niks" antwoord ik geschrokken.
Hij grijnst en duwt dan weer verder.

Na een tijdje lopen we een kleine kamer in.
Ik moet op het bed gaan zitten en me omkleden in ziekenhuiskleding.
"Kan je dat wel alleen?" Vraagt Calum bezorgd.
"Vast wel" antwoord ik lachend.
Hij draait zich om en snel kleed ik me om.
Net als ik mijn shirt uittrek, rennen Michael en Ashton de kamer in.
"WAT MOETEN JULLIE?!" Krijs ik geschrokken.
"MIJN OGEN!!!" Gilt Michael.
"AAAAAHHHH!" Gilt Ashton.
"WAT IS ER?!" Roept Luke die zich geschrokken omdraait.
"NIET KIJKEN LUKE!" Gil ik.
Calum draait zich ook om, maar kijkt gelijk weg.
"CALUM!" Gil ik terwijl ik snel mijn shirt probeer aan te trekken.
"Wat doen jullie hier?!" Vraag ik als ik eindelijk mijn shirt aanheb.
"W-we kwamen je st-steunen ofzoiets" stamelt Michael.
"P-precies j-ja... Liz ha-had ons gebeld" maakt Ashton het af.
"Ooit gehoord van kloppen?" Vraag ik sassy.
"Sorry hoor" antwoordt Michael, net zo sassy als ik.
Ik lach en ga dan in het bed liggen.
"Dus, wanneer word je geopereerd?" Vraagt Ashton dan.
"Vanavond" antwoord ik simpel.
"Oftewel om 6 uur" zegt Luke.
"Dat is een rare tijd" mompelt Michael.
"Het is een spoed operatie" antwoordt Calum.
"Het is half 6 hoor" zegt Michael dan.
De zenuwen slaan me ineens om het hart, wat als ik dood ga?!
"Shit" mompelt Calum.
"Jullie hebben nu tijd om afscheid te nemen, over 10 minuten wordt je opgehaald, Mackenzie" zegt de zuster, die al die tijd gewoon in de kamer was.
Ze loopt de kamer uit en slaat linksaf.
Eerst geeft Ashton me een knuffel en wenst me succes.
"Succes little one" zegt Michael terwijl hij me knuffelt.
Dan kom ik bij de 2 moeilijkste aan.
Calum gaat als eerste.
"Ik geloof in je, babygirl. Ik beloof je dat je terugkomt en dan geef ik je de beste tijd van je leven" belooft hij me.
Ik knik verdrietig en geef hem een lange kus.
Hij geeft me nog een knuffel en laat dan Luke er langs.
"Zo, kleintje, ben je er klaar voor?" Vraagt hij met een neppe glimlach.
"Je bent de beste broer die er bestaat, Lucas Robert Hemmings" zeg ik met een net zo'n neppe glimlach als hij.
"En jij het beste zusje, Mackenzie Elizabeth Hemmings" antwoordt hij.
We geven elkaar een dikke knuffel en dan komt de zuster weer binnen.
"Bye bye" zegt Luke, en dan word ik de kamer uitgereden, richting de operatiekamer.
Waar ben ik aan begonnen...?