O Bana Ait #Wattys2016

Bölüm 1

Merhaba arkadaşlar fantastik severler buraya lütfen :) Özel bir istek üzerine kısa fantastik bir hikaye paylaşacağım... Beğenmenizi umut ediyorum. Keyifli okumalar dilerim...

Genç kız hızlı adımlarla yürüyordu. Hanın merdivenlerini tırmanmaya başladı. Asansör kullanmayı sevmiyordu. 8. Kat onun için sorun değildi. Bedenindeki fazla enerjinin çıkmaya çalıştığını hissedebiliyordu. Kata ulaştığında henüz nefes alış verişi bile değişmemişti. Arkadaşı kapıda onu bekliyordu.

"Sen tam olarak neyle besleniyorsun?" Cemre bir gülümsemeyle karşılık verdi. "Ciddiyim... Asansörle çıktığımda bile senden çok yoruluyorum."

Genç kız arkadaşının omzuna vurdu. "Abartma" derken gülüyordu.

Genç adamda gülümsedi. Bu kızın enerjisi bulaşıcıydı. "Hadi kahveni al bir tane de bana yap, sonra başlayalım"

Cemrenin kaşları çatıldı. "Hey kendine bir yardımcı almalısın." Bir süre cevap bekledi. "Müşteriyim ben..."

"Nasıl içtiğimi biliyorsun"

Genç kız gözlerini devirerek mutfağa yöneldi. Üç dakika sonra kahvelerle beraber odaya girdi. Ömer'e kahvesini uzatıp karşısındaki koltuğa oturdu. "Nereden başlayalım?"

Ömer dikkatle genç kızı izliyordu. "Yeni bir şey var mı?"

Cemre dudaklarını büktü. Başıyla onayladı. Konuşmaya başlamadan önce birkaç saniye bekledi. "Bir rüya... Ama diğerlerinden farklı..."

Genç adam kahvesinden bir yudum alıp masaya geri bıraktı. "Anlat lütfen"

"Nefes almakta güçlük çektiğimi hatırlıyorum." Genç kız gözlerini kapadı. O anı tekrar yaşıyor gibiydi. "Her yer savaş alanı gibiydi. Sonra birden şimşekler çakmaya başladı. Belli belirsiz bir siluetin beni kucakladığını hatırlıyorum." Gözlerini araladı yavaşça. Ömer'in bakışlarındaki korkuyu görebiliyordu.

"Sonra"

"Sonrası yok. Hepsi bu..."

"Bu rüya neden farklı peki?" Genç adam duyacağı şeyi biliyordu ama öyle olmamasına dua ederek tebessüm etti. "Sen 15 yaşından beri görüyorsun bu rüyaları..."

Genç kız derin bir nefes aldı. "Daha öncekilerde yine kurbanın yerinde ben oluyordum, ama biliyordum onun ben olmadığımı rüyamda bile... Bu kez bütün hücrelerimde ben olduğumu hissettim." Başını iki yana salladı. "Sanırım yolun sonuna geldim dostum." Zoraki bir tebessüm belirmişti dudaklarında.

Ömer'in canı sıkılmıştı. Eli kirli sakalına gitti. Ciddi bakışları Cemrenin üzerindeydi. "Sana bir şey olmasına izin vermem biliyorsun..."

Cemrenin gözleri nemlenmişti. "Biliyorum. Ama olacak olanın önüne geçmek bizim gücümüzü aşıyor sende bunu biliyorsun."

"Ama daha önce defalarca geçtik."

Genç kız başını iki yana salladı. "Anlamadığın bu işte, geçmemiz gerektiği için geçtik. O insanların ölmemesi gerektiği için ölmediler. Henüz vadeleri dolmamıştı." Ömer hala kabullenmek istemiyordu. "Ben korkmuyorum. Belki de çektiğim bu acının bitmesi gerekiyordur artık. Belki bu benim ödülümdür."

Ömer'in dudaklarına acı bir tebessüm yerleşti. "Daha ölmeden beni teselli mi etmeye çalışıyorsun?"

Genç kız omuz silkti. "Belki de kendimi teselli ediyorumdur."

Genç adam hala itiraz ediyordu iç dünyasında bu duruma. "Tamam, yer ve zamanla ilgili ne gördün?" duraksadı. "Sonuçta sen kurtarılabilecekleri görüyorsun kendini görmen seninde kurtarılabilecek olduğun anlamına geliyor."

Genç kız şefkat dolu bakışlarını Ömer'in gözlerine sabitledi. "Ömer yoktu... Hiçbir şey yoktu..."

Ömer hiddetle ayağa kalktı. "Lütfen biraz yardımcı ol. Mutlaka hatırlamadığın bir şeyler olmalı. Biz bir ekibiz unuttun mu?" Gülümsedi elini uzattı genç kıza. "Hadi gel hipnozu bu durumlar için kullanıyoruz."

Cemre hipnozdan hoşlanmıyordu. Bazen gerekli olduğunda kullanıyorlardı ama elinden geldiği kadar hatırlamaya çalışıyordu tüm ayrıntıları. Birinin beynine girmesi düşüncesinden hoşlanmıyordu. Ama Ömer bu kadar üzgünken onu geri çeviremezdi. "Peki" diyebildi sadece... Elini, uzattığı eline bıraktı. Hipnoz için aynı oda içerisinde ki koltuğa yöneldi. Ömer de yanındaki koltuğa oturdu.

Genç adamın yönlendirmesiyle bilinçaltına ulaştı. Rüyasını daha net görüyordu şimdi.

Kendi bilincine ulaştığında, gözlerini araladı yavaşça... Dudaklarından tek bir kelime çıktı...

"Savaş"