Sadece bir sır

Beklenen

Mevsimlerden sonbahardı hava oldukça serindi havanın esintisi Sinem için üzüntü kaynağı olmaktan başka hiçbir şey değildi belki o korku dolu zamanı bu mevsimde yaşamış olması bunun temel nedeniydi .Sinem uzun saçlı büyük yeşil gözlü zayıf orta boylu 25 yaşında bir bayandı.Üniversitede mimarlık okumuş son senesinde bırakmış hayatın onun için çekilmez olduğuna inanmıştı.Hergün sabah kalkar kahve içer günlük dergilere bakar evinin yanındaki parktaki mutlu insanlara bakıp kendini suçlardı.kimseye söyleyemediği birşey olduğunu biliyordu işte o içindeki kocaman bir sırdı belki kimse onu anlamayacaktı bu yüzden anlayanı bekleyecekti.Yine böyle bir gündü ki Sinem telefonun çaldığını duydu telefona gitti telefonu açarken elleri titriyordu yine içindeki suçlu ruh ona gizli şeyler fısıldıyordu telefonu açtı ve dinledi arayan kimdi diye düşünürken telefonun ardındaki :

-alo .....alooo

evet o değildi sinem rahatladı ve:

-alo sevgi sen misin ?

-ahh! sinem evet benim seni çok özledim nasıl olduğunu merak ettim üniversiteden sonra hiç görüşemedik neden bıraktın son senendi

-sevgi o konu hakkında konuşmak istemiyorum gerçekten iyiyim ama bu aralar kimseyle konuşmak istemiyorum teşekkür ederim

sinem telefonu kapattı ve aynaya bakıp saatlerce ağladı ağladı ve ağladı daha sonra uyuyakaldı oracıkta kalktığında gözlerinin şiştiğini farketti ne kadar acınacak bir halde olduğunu farkına vardı.yaptıkları ve o kendine hiç yakıştırmadı bir ara intihar etmeyi düşündü ve bu fikirden vazgeçti bunu yapmamalıydı.günler böyle geçti ta ki perşembe gününe kadar perşembe günü sinem dışarı çıkmaya karar verdi dışarı çıktı yapraklara bastığında çıkan ses onu rahatlatıyordu karşısında birini buldu önünde duruyordu hardal rengi ayakkabılı mavi atkılı siyah paltolu uzun boylu yakışıklı bir beydi sanırım 26 yaşındaydı .Sinem 'e:

-pardon bakar mısınız .dedi.

sinem kafasını kaldırdı ve baktı karşısında gördüğü gözler ona güvenin simgesi gibi geldi ve:

-efendim .dedi.

genç adam:

-isminizi öğrenebilir miyim ?neden böyle dalgın yürüdüğünüzüde bilmek isterim .dedi.

-sinem adım sinem ben üç yıldır böyleyim boşveriniz ya sizin adınız nedir ?

-adım volkan ,volkan demir avukatım ya siz?

-mimarlığı son senemde bırakmak zorunda kaldım maalesef.

-kaç yaşındasınız?

-25 yaşındayım

-ben 26 yaşındayım şeyy sinem en sevdiğin renk nedir sinem diyorum bir sorun olmaz herhalde ...

-oooh! hayır tabikide. En sevdiğim renk bir zamanlar maviydi artık hayat benim için siyah beyaz

-evet bende maviye bayılırım umudun rengidir ama ben tüm renkleri severim .

-bir zamanlar bende öyleydim ...

-bir kahve içmeye ne dersin yada biraz yürüyüşe..

-biraz yürüyebiliriz .dedi. ve yürümeye başladılar sinem volkana güvenmişti belkide içindeki beklenen oydu .sinem:

-Volkan gözlerin artık bana güvenin simgesi oluyor gibi

-Sinem, ben çok zor bir hayat geçirdim insanları tanıyorum günlerdir buraya gelip mutlu insanları izliyorum bir kendime bakıyorum bir onlara hayatın ne olduğunun farkındayım seni gördüğümde içimde farklı bir his oluştu sende kendimi buldum diyebilirim seni gerçekten tanımak istiyorum yarında istersen yine burada buluşalım .

-seni anlıyorum ve yarını sabırsızlıkla bekliyorum...