LEE'S POV
I decided to go outside.
Tinanggal ko lahat ng aparato na naka-kabit sakin, wala akong paki basta ang alam ko lang ngayon nasasaktan ako. Nasasaktan ako kasi hanggang ngayon di ko parin matanggap na wala na yung anak ko, nasasaktan ako kasi hanggang ngayon ni anino ni Dominique hindi ko makita dito..
He already forget everything about us huh? Ganun ganun nalang yun? Tinapon niya na lahat ng piangsamahan namin kasi dumating si Leanne?
Pinunasan ko yung tumutulong luha galing sa mata ko, tangina. Umiiyak na naman ako.
Lumabas ako ng kwarto na hinang hina, nakita ko silang lahat na nakatingin sakin.
"Lee? Bakit ka lumabas? Di ka pa okay. Magpahinga ka muna." utos ni Ryu sakin.
"Dont act like you really care about me Ryu." sagot ko.
"W-what are you talking about?" tanong niya. Sabay hawak sa braso ko.
"Nothing. Just.. just let me go." utos ko kaya binitiwan niya na ko.
Naglakad ako palayo sa kanila. Sa paglayo ko, unti-unting tumulo ang luha ko.
DAMN. I DONT HAVE ANY IDEA THAT THIS CAN BE REALLY HURTS. WHY ME?! WHY ME?!
"KILL ME NOOOOW!" sigaw ko tsaka sumalampak sa daan. Wala kong paki kahit pinagtitinginan ako ng mga tao, i just want to express my feelings. I just want them to know that im hurt! Im fcking hurt!
"Hey get up." tumingala ako para makita kung sino yun, akala ko namamalik mata lang ako.
Hindi ako nagkamali siya talaga. Lagi nalang siyang nandyan tuwing nasasaktan ako.
"N-nick." i said. He wipes the my tears using his thumb.
"Dont let your problems be the reason for you to be like that." he said the smile.
"B-bakit ako Nick? B-bakit ako?" sabi ko sabay hagulgol.
"Lee, look at me." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya.
"Baka may magandang plano sayo si God. Lee, hindi lahat dapat masaya, syempre sa may times din na babagsak ka."
"Bakit kailangang pati yung anak ko madamay dito?" tanong ko habang nakatingin sa baba.
"L-lee. S-sorry." sabi niya. "Kung hindi dahil sakin hindi mawawala sayo yung anak mo."
I stood up and look at him. "I understand. Kasalanan ko rin, kung hindi ako umalis kanila Kris, hindi mangyayari to." sabi ko sabay talikod.
"Goodbye Nick, thanks for being such a good friend to me, i really owe you." pagka-sabi ko nun, unti unti nakong naglakad palayo, sa paglayo ko, parang kumikirot yung puso ko, ayokong umalis. Pero may part sa utak ko na nagsasabing kailangan ko munang lumayo.. Pansamantala.
Nung nakalayo na ko, may humintong van sa harap ko, hindi ko naman alam kung kanino yun so i dont mind it.
"HEY LET ME GO!" sigaw ko nung may humawak sa magkabilaang braso ko at pilit sinasakay sa van.
"WAG KA NGANG SUMIGAW!!"
"AND WHO THE HELL ARE YOU TO TELL WHAT AM I GONNA DO?!" inis na sigaw ko.
"SORRY MISS. NAPAG-UTUSAN LANG." sabi nung isang lalaki at tsaka may tinakip sa ilong ko na nakapagpahina ng buong katawan ko.
And everything went black.
BINABASA MO ANG
Daddy na ko?!
HumorAko si Lee Hyun, babaeng nabuntis at tinakbuhan ng nakabuntis sakin. at sa kasagsagan ng pagluluksa ko, nakilala ko siya. Si Dominique Vargas ang lalaking umako ng responsibilidad sa anak ko at ang lalaking.. nagpatibok ulit ng puso ko.
