Fantasy creatures are Real *compleet*

Ik ben een... Vampier?

Dan nu vandaag...

POV Jasmine

Ik word wakker in een vreemde kamer. Ik heb vreselijke hoofdpijn.
"Waar ben ik? En wie ben ik? En... Wat ben ik?" Denk ik bij mijzelf. Ik word uit mijn gedachten geholpen doordat iemand op de deur klopt. 'Binnen.' zeg ik. Er komt een best knappe jongen binnen lopen. 'Eindelijk, je bent wakker!' Roept hij blij, en hij geeft me een knuffel. Ik kijk hem verbaast aan. 'Wat is er prinsesje?' 'Wie ben jij? Waar ben ik? Wie en wat ben ik?' Vraag ik verward. 'Prinsesje, ben je me nou echt vergeten? Ik ben het, Mickel!' Zegt hij, je kan de teleurstelling in zijn ogen zien. 'Het spijt me. Maar ik weet echt niet wie je bent.' Zeg ik nu een beetje bang. Hij komt wat dichterbij zitten en slaat armen om me heen. 'Wat hebben die weerwolven je aangedaan?' Vraagt hij. Ik kijk hem onbegrijpent aan. Hij weet blijkbaar dat ik nog veel vragen had. En zegt: 'Je naam is Kate, je bent mijn vriendin en de prinses van de vampieren. Mijn prinses.' Het laatste zegt hij op een lieve/verliefde toon. 'Maar waarom weet ik er niets meer van, en heb ik zo een hoofdpijn?' Vraag ik. 'Ik heb je gered van de weerwolven. De zoon van de alpha van de Dark NightPack had je ontvoerd en wilde je zijn mate maken. Mijn vampieren vielen de roedel aan en ik bevrijde je van de jongen. Zijn naam is Marck. Vertrouw de wolven en vooral hem niet. Hij gaat er denk alles aandoen om jou terug te halen. Als je wolven ziet of een jongen die geen vampier is kom je gewoon naar mij toe.' Ik knik en hij geeft me een knuffel. Er komt plotsseling een luide grom uit mijn mond. Ik sla angstig mijn handen voor mijn mond. Mickel kijkt mij bezorgt aan. 'Die honden zijn te ver gegaan!' Roept hij kwaad. Bij het woord 'honden' komt er weer een grom. Ik sla weer mijn handen voor mijn mond. 'Rustig, die Marck heeft je in een weerwolf verandert.' Zegt hij. 'Ik kan je maar op 1 manier terug veranderen,' zegt hij. 'ik zou je moeten bijten.' Maakt hij zijn zin af. Hij kijkt me aan, wachtend op toestemming. Ik knik. Ik haal mijn haar weg. Ik voel eerst een teder kusjes op mijn nek, hij stopt op een plek, er schieten tintelingen door mijn hele lichaam. Hij schraapt er eerst met zijn tanden overheen (wat eigenlijk best goed voelt, maar ook aan de andere kan niet goed), maar al snel voel ik 2 tanden mijn nek inschieten. Ik kreun even van de pijn en plezier, maar voel er verder niet veel van. Hij haalt zijn tanden weer uit mijn nek en hij kijkt me liefdevol aan. Zijn hoofd komt dichterbij ik sluit mijn ogen en nog geen 2 seconden later voel ik zijn koude maar toch zachte lippen tegen de mijne. Hij duwt me langzaan achteruit tot we samen op bed liggen. Alles lijkt perfect, totdat er op de deur wordt geklopt. Ik doe mijn ogen open en zie zijn ogen van lust goud naar woede zwart veranderen. Hij gooit zichzelf van me af en loopt met een zucht naar de deur. 'Wat?!' Hoor ik hem chagerijnig zeggen. 'Het spijt me koning dat ik u stoor. Maar de scouts hebben wolven van de Dark NightPack gezien. Hoe gaat het met' 'Sssssst! Niet zo hard!' Hoor ik hem nog tegen de jongen sissen voordat hij de deur sluit. Ik ga rechtop zitten. Ik loop naar de kledingkast en zoek een elegant zwart met rood jurkje uit die net iets over mijn knieën valt en met 3 kwart moutjes. Ik doe mijn haar in een schuine vlecht over mijn schouder en doe rode balarina's aan. Ik pak uit de badkamer het siraden doosje en kijk of er nog wat leuks tussen zit. Ik zie allemaal zwarte en rode siraden. "Blijkbaar waren mijn favorieten kleuren rood en zwart. Denk ik." Ik pak uiteindelijk zwarte oorbellen en een een zwarte kerting met als hanger een rode bloed druppel. Voordat ik uit de badkamer loop heb ik nog snel bloedrode lippestift op gedaan. Ik loop de kamer in en zie Mickel op het bed zitten. 'Hey, jij ziet er mooi uit.' Hij loopt naar me toe en laat zijn handen op mijn heupen rusten. 'Zullen we een stukje gaan wandelen?' Vraagt hij. Ik knik. Hij doet zijn arm om mijn schouder en we lopen samen naar buiten. 'Zullen we naar het bos gaan?' 'Is goed.' Zeg ik lachent. We lopen al een uur. Ik hoor iets ritselen in de bosjes. Er springt een konijntje uit. Mijn ogen worden rood en mijn hoektanden beginnen te groeien. 'Rustig, kijk in mijn ogen en kalmeer.' Zegt Mickel om me te kameren. Het konijntje was weer weg, en mijn ogen worden weer blauw. 'Sorry.' Zeg ik en kijk beschaamt naar mijn voeten. 'Geeft niet prinses, je moet gewoon weer wennen dat je een vampier bent.' Hij kijkt me in mijn ogen aan en geeft me een kus. Ik onderbreek de kus omdat ik vreemde geluiden hoor, ze zijn vertrouwt maar toch ook helemaal niet. Het komt steeds dichterbij en Mickel gaat beschermend voor me staan. Het blijft maar dichtbij komen, en dan zie ik wie/wat het was. Mijn ogen worden groot, van angst, maar ook op 1 of andere manier van blijdschap.

Like? Commend? Follow?
Tnx people♡☆♡
_XRobijntjeX_