De Reddende Engel [Flikken Maastricht]

H8: Nieuwe Informatie

Na het korte gesprek met Rosalie hadden de rechercheurs beide honger gekregen en besloten daarom om wat te gaan eten. Dit keer niet een broodje in de hand, maar een lunch op het terras van een restaurantje. Ze vonden beide dat, dat wel eens mocht. Ze liepen de school uit, op weg naar de auto.
'Is ze familie van je, die Fleur?', vroeg Eva nieuwsgierig.
'Niet dat ik weet', loog hij, 'ik ken haar niet.'
'Misschien is het je dochter wel', lachte Eva. Het was als grap bedoelt, maar toch raakte het hem. Hij lachte mee met haar als een boer met kiespijn en stapte daarna snel de auto in. Hij wilde het haar wel vertellen, maar wist niet goed wat haar reactie zou zijn en hield daarom maar liever zijn mond.
Eva stapte ook in en trok de deur dicht, waarna Wolfs de motor startte.
'Ergens aan het Vrijthof gaan eten?', stelde Wolfs voor.
'Is goed', knikte Eva instemmend. Ze pakte haar mobiel uit haar broekzak om de tijd te bekijken en stopte hem daarna weer terug. Ze hadden nog ruim de tijd voor een lunch en hoefden dus niet te haasten.
'Fleur Wolfs', haalde Eva het onderwerp weer naar boven. 'Misschien een achternichtje of een ander ver familielid van je?' Ze kon niet begrijpen dat Wolfs haar niet kende, zoveel mensen met de achternaam 'Wolfs' waren er volgens haar niet.
'Nee, ik heb geen idee', maakte Wolfs haar voor de tweede keer duidelijk, irritatie was duidelijk te horen. 'Wat maakt het ook uit?'
'Nee, het maakt niks uit, dat is ook zo', gaf Eva toe. 'We moeten in ieder geval ook met haar praten. Ik wil wel weten wat zij van Thomas vond.'
'Eerst lunchen', vond Wolfs een beter idee.

Eind van de middag brachten de twee een bezoekje aan Thomas. Wolfs bekeek de kamer van de jongen terwijl Eva een gesprek met Thomas voerde. Zijn blik bleef hangen op de fotolijstjes aan de muur. Foto's van hem en Nadia, ze zagen eruit als een gelukkig stel. Op het eerste gezicht leek Thomas een leuke jongen, net zoals de ouders van Nadia hadden gezegd.
'Ging je ook wel eens om met de vrienden van Nadia?', vroeg Eva.
Wolfs had ondertussen plaatsgenomen naast Eva op de bank. Thomas zat tegenover hen.
'Niet veel', schudde Thomas zijn hoofd. 'Fleur ging wel eens met ons mee ergens heen.' Hij nam een slok van zijn water. 'Zij is nieuw hier in Maastricht en kent de stad nog niet goed, vandaar', legde hij uit.
'En Rosalie? Deden jullie wel eens wat met zijn drieën?', vroeg Wolfs.
Thomas schudde direct zijn hoofd.
'Rosalie zag ons het liefst niet eens samen, maar ik weet niet waarom', haalde hij zijn schouders op 'Misschien mag ze mij niet zo, of is ze jaloers op onze relatie. Ik heb geen idee.'
'Waarom zou ze jaloers zijn op jullie relatie?', vroeg Eva door.
'Ik weet het niet, misschien omdat haar relaties altijd al vrij snel over zijn, maar aan de andere kant is Rosalie totaal geen jaloers type, dus dat zal het wel niet zijn', schudde Thomas zijn hoofd.
Thomas leek - voor zover de rechercheurs konden bepalen - totaal niet op de Thomas die Rosalie voor ogen had. Hij had geen kwaad woord over Rosalie, Nadia of iemand anders in zich, maar hij kon zich zo ook natuurlijk doen overkomen. Misschien zat het in werkelijkheid wel anders.
'Heeft Nadia ruzie met iemand gehad de laatste tijd?
'Niet dat ik weet. Volgens mij niet, nee.'
'Jullie hadden wel ruzie de laatste tijd', bedacht Wolfs zich weer wat Rosalie tegen hen had gezegd.
'Geen echte ruzie.' Thomas sloeg zijn ogen neer. 'We hadden wel een aantal discussies, inderdaad', gaf hij toe.
'Waar gingen die discussies over?'
Thomas zuchtte, hij had niet verwacht dat het gesprek die kant op moest gaan.
'Over Freek. Hij verzorgt het licht en geluid voor verschillende toneelstukken van de toneelschool. Hij had een oogje op Nadia, dat merkte ik aan alles, alleen Nadia vond het flauwekul en vond dat ik het me niet zo aan moest trekken', legde hij het verhaal uit.
'Waarom vond je dat zo erg? Was je bang dat ze vreemd zou gaan?', begreep Wolfs het niet helemaal.
'Nee, helemaal niet. Ik vertrouwde haar het meest van iedereen', trok hij het meteen weer recht. 'Ik vond het gewoon geen fijn idee dat hij haar probeerde te versieren. Of dat hij haar juist moest aanraken als ik er bij was.'
'Was je boos op haar, omdat ze er niets tegen deed?'
'Wat insinueert u? Dat ik haar heb vermoord omdat ze niets tegen hem deed?' Kwaad sloeg Thomas met zijn vuist op de tafel.
'Heb je dat dan?', keek Wolfs hem doordringend aan.
'Nee natuurlijk niet! Ik hield van haar!' Het volume van zijn stem was aardig verhoogd.
'Waar was je maandagochtend?' Wolfs pakte zijn notitieboekje erbij en keek de jongen vragend aan.
'Gewoon, hier.'
'De hele ochtend?'
'Ja, vraag maar na.'
'Dat zullen wij zeker doen.' Wolfs stond op en seinde Eva dat ze konden gaan.
'Bedankt voor je tijd, we komen er zelf wel uit.'

'Moest dat nou zo? Die jongen is net zijn vriendin verloren', kreeg Wolfs meteen een uitbrander van Eva toen ze buiten stonden.
'We moeten het toch vragen', vond Wolfs.
'Ja, maar dat kon ook wel op een andere manier.'
Wolfs haalde zijn schouders op.
'Denk jij dat hij het gedaan kan hebben?', was Wolfs benieuwd naar de mening van zijn partner.
'Ik denk het niet', schudde ze haar hoofd. 'Volgens mij hadden die ouders gelijk en is het gewoon een lieve jongen, alleen snap ik dan niet waarom Rosalie en Rutger totaal niet over hem te spreken zijn.'
'Dan moeten we nog eens met hen gaan praten', vond Wolfs.
'Ja, dat is een goed idee', knikte Eva. 'Maar eerst moeten we die Freek spreken, hij zou zomaar een verdachte kunnen zijn.'
Wolfs keek op zijn horloge.
'Dat wordt dan morgen, onze werkdag zit er bijna op.'
'Dan kunnen we morgen ook gelijk Fleur spreken, ik ben wel benieuwd wat zij van Thomas vond.'
Met tegenzin stemde Wolfs in met haar plan, al liet hij die tegenzin natuurlijk niet werkelijk zien.
De rechercheurs stapten de auto in en reden terug naar het bureau.